ایوب 16

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Тогава Иов в отговор рече:

2 من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

Много такива неща съм слушал; Окаяни утешители сте всички.

3 آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

Свършват ли се празните думи? Или що ти дава смелост, та отговаряш?

4 اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

И аз можех да говоря като вас; Ако беше вашата душа на мястото на моята душа, Можех да натрупам думи против вас И да клатя глава против вас.

5 اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

Но аз бих ви подкрепил с устата си, И утехата си от устните ми би олекчила скръбта ви.

6 هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

Ако говоря, болката ми не олеква; И ако мълча, до колко съм по-на покой?

7 خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

Но сега Той ме много умори; Ти запусти цялото ми семейство.

8 ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

Набръчкал си ме в свидетелство против мене; И мършавостта ми се издига срещу мене И заявява в лицето ми.

9 خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

Разкъсва ме в гнева Си, и ме мрази; Скърца със зъбите Си против мене; Неприятелят ми остри очите си върху мене.

10 مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

Зяпат против мене с устата си, Удрят ме по челюстта с хулене, Трупат се всички против мене.

11 خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

Бог ме предаде на неправедния, И ме хвърли в ръцете на нечестивите.

12 من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

Бях в охолност, но Той ме разкъса, Дори хвана ме за врата и строши ме, И постави ме за Своя прицел.

13 با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

Стрелците Му ме обиколиха; Пронизва бъбреците ми, и не щади; Излива жлъчката ми на земята.

14 او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

Съсипва ме с удар върху удар; Спуска се върху мене като исполин.

15 لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

Вретище съших върху кожата си, И окалях рога си в пръстта.

16 از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

Лицето ми подпухна от плач, И мрачна сянка има върху клепачите ми,

17 ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

Ако и да няма неправда в ръцете ми, И да е чиста молитвата ми.

18 ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

О земле, не покривай кръвта ми! И за вика ми да няма място за почивка.

19 من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

Ето и сега, свидетелят ми е на небеса, И свидетелството ми във височините.

20 دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

Моите приятели ми се присмиват; Но окото ми рони сълзи към Бога,

21 و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

Дано Той сам защити човека пред Бога. И човешкия син пред ближния му!

22 زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.

Защото като се изминат малко години Аз ще отида на път, отгдето няма да се върна.