ایوب 15

1 آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:

2 ای ایوب، فکر می‌کردیم آدم عاقلی هستی، ولی سخنان احمقانه‌ای به زبان می‌آوری. حرفهای تو پوچ و توخالی است.

Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?

3 هیچ آدم حکیمی با این حرفهای پوچ از خود دفاع نمی‌کند.

Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?

4 مگر از خدا نمی‌ترسی؟ مگر برای او احترامی قائل نیستی؟

Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.

5 حرفهای تو گناهانت را آشکار می‌سازد. تو با حیله و نیرنگ صحبت می‌کنی.

Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.

6 لازم نیست من تو را محکوم کنم، چون دهان خودت تو را محکوم می‌کند.

Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.

7 آیا تو داناترین شخص روی زمین هستی؟ آیا تو قبل از ساخته شدن کوهها وجود داشته‌ای و از نقشه‌های مخفی خدا باخبر بوده‌ای؟ آیا حکمت در انحصار توست؟

Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?

8

Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?

9 تو چه چیزی بیشتر از ما می‌دانی؟ تو چه می‌فهمی که ما نمی‌فهمیم؟

Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?

10 در میان ما ریش‌سفیدانی هستند که سنشان از پدر تو هم بیشتر است!

Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.

11 آیا تسلی خدا برای تو کم است که آن را رد می‌کنی؟ ما از طرف خدا با ملایمت با تو سخن گفتیم.

Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?

12 ولی تو به هیجان آمده‌ای و چشمانت از شدت عصبانیت برق می‌زنند.

Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,

13 تو بر ضد خدا سخن می‌گویی.

Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!

14 بر روی تمام زمین کدام انسانی می‌تواند آنقدر پاک و خوب باشد که تو ادعا می‌کنی که هستی؟

Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?

15 خدا حتی به فرشتگان خود نیز اعتماد ندارد! در نظر او حتی آسمانها نیز پاک نیستند،

Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.

16 چه رسد به انسان گناهکار و فاسد که شرارت را مثل آب سر می‌کشد.

Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.

17 حال، به حقایقی که به تجربه یاد گرفته‌ام گوش بده. من این حقایق را از خردمندان یاد گرفته‌ام. پدران ایشان نیز همین حقایق را به آنها آموختند و چیزی از آنها مخفی نداشتند، و در سرزمینشان بیگانگانی نبودند که آنها را از راه خدا منحرف سازند:

Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,

18

Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -

19

Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -

20 مرد شریر تمام عمرش در زحمت است.

Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.

21 صداهای ترسناک در گوش او طنین می‌اندازد و زمانی که خیال می‌کند در امان است، ناگهان غارتگران بر او هجوم می‌آورند.

Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.

22 در تاریکی جرأت نمی‌کند از خانه‌اش بیرون برود، چون می‌ترسد کشته شود.

Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.

23 به دنبال نان، این در و آن در می‌زند و امیدی به آینده ندارد.

Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.

24 مصیبت و بدبختی مانند پادشاهی که آمادهٔ جنگ است، او را به وحشت می‌اندازد و بر او غلبه می‌کند،

Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.

25 زیرا او مشت خود را بر ضد خدای قادر مطلق گره کرده، او را به مبارزه می‌طلبد،

Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.

26 و گستاخانه سپر ضخیم خود را به دست گرفته، به سوی او حمله‌ور می‌شود.

Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.

27 مرد شرور هر چند ثروتمند باشد، ولی عاقبت در شهرهای ویران و خانه‌های متروک و در حال فرو ریختن سکونت خواهد کرد

Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.

28

Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.

29 و تمام ثروتش بر باد خواهد رفت.

(Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.

30 تاریکی برای همیشه او را فرا خواهد گرفت. نفس خدا او را از بین خواهد برد و شعله‌های آتش، دار و ندار او را خواهد سوزانید.

Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.

31 پس بهتر است با تکیه کردن به آنچه که ناپایدار و فانی است خود را گول نزند، زیرا این کار ثمری ندارد.

Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.

32 قبل از آنکه بمیرد، بیهودگی تمام چیزهایی که بر آنها تکیه می‌کرد برایش آشکار خواهد شد، زیرا تمام آنها نیست و نابود خواهند شد.

Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.

33 او مانند درخت انگوری که میوه‌اش قبل از رسیدن پلاسیده و مثل درخت زیتونی که شکوفه‌هایش ریخته باشد، بی‌ثمر خواهد بود.

Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.

34 اشخاص خدانشناس، بی‌کس خواهند ماند و خانه‌هایی که با رشوه ساخته‌اند در آتش خواهد سوخت.

Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.

35 وجود این اشخاص از شرارت پر است و آنها غیر از گناه و نیرنگ چیزی به بار نمی‌آورند.

Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.