ایوب 15

1 آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

Then answered Eliphaz the Themanite, and said,

2 ای ایوب، فکر می‌کردیم آدم عاقلی هستی، ولی سخنان احمقانه‌ای به زبان می‌آوری. حرفهای تو پوچ و توخالی است.

Should a wise man utter windy knowledge, and fill his inward parts with the east wind?

3 هیچ آدم حکیمی با این حرفهای پوچ از خود دفاع نمی‌کند.

Should he reason with a speech which availeth nothing? and with words in which there is no profit?

4 مگر از خدا نمی‌ترسی؟ مگر برای او احترامی قائل نیستی؟

Yea, thou truly makest void the fear [of God], and diminishest devotion before God.

5 حرفهای تو گناهانت را آشکار می‌سازد. تو با حیله و نیرنگ صحبت می‌کنی.

For thy iniquity teacheth thy mouth, so that thou choosest the language of the crafty.

6 لازم نیست من تو را محکوم کنم، چون دهان خودت تو را محکوم می‌کند.

Thy own mouth must condemn thee, but not I: yea, thy own lips will testify against thee.

7 آیا تو داناترین شخص روی زمین هستی؟ آیا تو قبل از ساخته شدن کوهها وجود داشته‌ای و از نقشه‌های مخفی خدا باخبر بوده‌ای؟ آیا حکمت در انحصار توست؟

Wast thou born as the first man? or wast thou brought forth before the hills?

8

Hast thou listened to the secret counsel of God? and is wisdom therefore of little esteem with thee?

9 تو چه چیزی بیشتر از ما می‌دانی؟ تو چه می‌فهمی که ما نمی‌فهمیم؟

What knowest thou, that we do not know? what understandest thou, which is not with us?

10 در میان ما ریش‌سفیدانی هستند که سنشان از پدر تو هم بیشتر است!

Both the grayheaded and the very aged are among us, — richer than thy father in days.

11 آیا تسلی خدا برای تو کم است که آن را رد می‌کنی؟ ما از طرف خدا با ملایمت با تو سخن گفتیم.

Are the divine consolations too little for thee? and the word that was so mild with thee?

12 ولی تو به هیجان آمده‌ای و چشمانت از شدت عصبانیت برق می‌زنند.

Whither doth thy heart carry thee away? and what do thy eyes gaze at?

13 تو بر ضد خدا سخن می‌گویی.

That thou shouldst turn against God thy spirit, and utter [such] words out of thy mouth?

14 بر روی تمام زمین کدام انسانی می‌تواند آنقدر پاک و خوب باشد که تو ادعا می‌کنی که هستی؟

What is man, that he should be pure? and that he who is born of woman should be declared righteous?

15 خدا حتی به فرشتگان خود نیز اعتماد ندارد! در نظر او حتی آسمانها نیز پاک نیستند،

Behold, in his holy ones he putteth no trust; and the heavens are not pure in his eyes:

16 چه رسد به انسان گناهکار و فاسد که شرارت را مثل آب سر می‌کشد.

How much more then the abominable and corrupt, the man who drinketh like water wrong-doing?

17 حال، به حقایقی که به تجربه یاد گرفته‌ام گوش بده. من این حقایق را از خردمندان یاد گرفته‌ام. پدران ایشان نیز همین حقایق را به آنها آموختند و چیزی از آنها مخفی نداشتند، و در سرزمینشان بیگانگانی نبودند که آنها را از راه خدا منحرف سازند:

I will instruct thee, hear me; and what I have seen will I relate;

18

Which wise men have ever told, and have not concealed, as they obtained it from their fathers;

19

Unto whom alone the earth was given, and into whose midst no stranger ever entered.

20 مرد شریر تمام عمرش در زحمت است.

All his days is the wicked plagued with pain, and the number of years which are laid by for the tyrant.

21 صداهای ترسناک در گوش او طنین می‌اندازد و زمانی که خیال می‌کند در امان است، ناگهان غارتگران بر او هجوم می‌آورند.

A sound of terrors is in his ears: during peace will the waster come over him.

22 در تاریکی جرأت نمی‌کند از خانه‌اش بیرون برود، چون می‌ترسد کشته شود.

He believeth not that he shall return out of darkness, and he is looked for by the sword.

23 به دنبال نان، این در و آن در می‌زند و امیدی به آینده ندارد.

He wandereth abroad for bread, [saying, ] Where is it? he knoweth that there is ready at his hand the day of darkness.

24 مصیبت و بدبختی مانند پادشاهی که آمادهٔ جنگ است، او را به وحشت می‌اندازد و بر او غلبه می‌کند،

Distress and anguish terrify him: they assail him with might, as a king prepared for the battle.

25 زیرا او مشت خود را بر ضد خدای قادر مطلق گره کرده، او را به مبارزه می‌طلبد،

Because he had stretched out against God his hand, and strengthened himself against the Almighty;

26 و گستاخانه سپر ضخیم خود را به دست گرفته، به سوی او حمله‌ور می‌شود.

[And] he had run against him, with an [extended] neck, with the thick roundings of his bucklers;

27 مرد شرور هر چند ثروتمند باشد، ولی عاقبت در شهرهای ویران و خانه‌های متروک و در حال فرو ریختن سکونت خواهد کرد

Because he had covered his face with his fat, and had made thick folds of fat on his flanks;

28

And he dwelt in abandoned cities, in houses which none inhabited, which were destined to be ruinous heaps.

29 و تمام ثروتش بر باد خواهد رفت.

[Yet] will he not remain rich, neither will his wealth endure, nor will he attain their perfection on earth.

30 تاریکی برای همیشه او را فرا خواهد گرفت. نفس خدا او را از بین خواهد برد و شعله‌های آتش، دار و ندار او را خواهد سوزانید.

He will never depart out of darkness: the flame shall dry up his shoots, and he will depart by the breath of God's mouth.

31 پس بهتر است با تکیه کردن به آنچه که ناپایدار و فانی است خود را گول نزند، زیرا این کار ثمری ندارد.

Let him that goeth astray not trust in vanity; for vanity will be what he obtaineth thereby.

32 قبل از آنکه بمیرد، بیهودگی تمام چیزهایی که بر آنها تکیه می‌کرد برایش آشکار خواهد شد، زیرا تمام آنها نیست و نابود خواهند شد.

Even before his time will it be overfull, and his branches will not be green.

33 او مانند درخت انگوری که میوه‌اش قبل از رسیدن پلاسیده و مثل درخت زیتونی که شکوفه‌هایش ریخته باشد، بی‌ثمر خواهد بود.

He will shake off like the vine his unripe grapes, and cast off like the olive his blossoms.

34 اشخاص خدانشناس، بی‌کس خواهند ماند و خانه‌هایی که با رشوه ساخته‌اند در آتش خواهد سوخت.

For the assembly of hypocrites will remain desolate, and fire will consume the tents of bribery.

35 وجود این اشخاص از شرارت پر است و آنها غیر از گناه و نیرنگ چیزی به بار نمی‌آورند.

They conceive trouble, and bring forth wrong-doing, and their body prepareth deceit.