ایوب 14

1 انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است.

El hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores;

2 مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد.

que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

3 ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟

¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?

4 چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد.

Si sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti; tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند.

Si tú lo dejares, él dejará de ser; entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند.

Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

8 اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد.

Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

9

al olor del agua reverdecerá, y hará copa como nueva planta.

10 ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند.

Mas cuando el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿adónde estará él?

11 همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

Las aguas del mar se fueron, y se agotó el río, se secó.

12

Así el hombre yace, y no se tornará a levantar; hasta que no haya cielo no despertarán, ni recordarán de su sueño.

13 ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585)

¡Oh quién me diera que me escondieses en la sepultura, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

14 وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود.

Si el hombre muriere, ¿por ventura vivirá? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi transformación.

15 آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد.

Entonces llamarás, y yo te responderé, a la obra de tus manos desearás.

16 مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت.

Pues ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.

17 تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود.

Tienes sellada en manojo mi prevaricación, y enmiendas a mi iniquidad.

18 کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی.

Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

19

las piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra, de tal manera haces perder al hombre la esperanza.

20 او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y lo enviarás.

21 اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no entenderá de ellos.

22 نصیب انسان فقط اندوه و درد است.

Mas mientras su carne estuviere sobre él se dolerá, y su alma se entristecerá en él.