< ایوب 14 >

انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است. 1
Človek, ki je rojen iz ženske, je malo-dneven in poln težav,
مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد. 2
poganja kakor cvet in je odtrgan, odleti tudi kakor senca in ne nadaljuje.
ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟ 3
Mar odpiraš svoje oči nad takšnim in me s seboj vodiš na sodbo?
چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟ 4
Kdo lahko privede čisto stvar iz nečiste? Niti en.
روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد. 5
Ker so njegovi dnevi določeni, je število njegovih mesecev s teboj; ti si določil njegove meje, ki jih ne more prestopiti.
پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند. 6
Obrni se od njega, da lahko počiva, dokler svojega dneva ne bo dovršil kakor najemnik.
برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند. 7
Kajti upanje je za drevo, če je posekano, da bo ponovno pognalo in da njegove nežne veje ne bodo odnehale.
اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد. 8
Čeprav se njegova korenina v zemlji postara in njegov štor umre v zemlji,
9
vendar preko vonja vode vzbrsti in požene veje kakor rastlina.
ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند. 10
Toda človek umre in obleži. Da, človek izroči duha in kje je?
همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند. 11
Kakor vode izhlapevajo iz morja in se poplava izsušuje in posuši,
12
tako se človek uleže in ne vstane. Dokler ne bo več neba, se ne bodo prebudili niti ne bodo dvignjeni iz svojega spanja.
ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585) 13
Oh, da bi me hotel skriti v grob, da bi me varoval na skrivnem, dokler tvoj bes ne mine, da bi mi določil določeni čas in me spomnil! (Sheol h7585)
وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود. 14
Če človek umre, mar bo ponovno živel? Vse dni svojega določenega časa bom čakal, dokler ne pride moja sprememba.
آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد. 15
Klical boš in jaz ti bom odgovoril; imel boš željo po delu svojih rok.
مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت. 16
Kajti sedaj šteješ moje korake. Mar ne paziš nad mojim grehom?
تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود. 17
Moj prestopek je zapečaten v mošnji in ti zašiješ mojo krivičnost.
کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی. 18
Zagotovo padajoča gora pride v nič in skala je odstranjena iz svojega kraja.
19
Vode brusijo kamne. Ti izpiraš stvari, ki rastejo ven iz zemeljskega prahu in ti uničuješ upanje človeka.
او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی. 20
Na veke prevladuješ zoper njega in on premine. Spreminjaš njegovo obličje in ga pošiljaš proč.
اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود. 21
Njegovi sinovi so prišli v čast in on tega ne ve. Ponižani so, toda tega ne zaznava o njih.
نصیب انسان فقط اندوه و درد است. 22
Toda njegovo meso na njem bo imelo bolečino in njegova duša znotraj njega bo žalovala.«

< ایوب 14 >