ایوب 14

1 انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است.

L’homme né de femme est de peu de jours et rassasié de trouble;

2 مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد.

Il sort comme une fleur, et il est fauché; il s’enfuit comme une ombre, et il ne dure pas.

3 ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟

Pourtant, sur lui tu ouvres tes yeux, et tu me fais venir en jugement avec toi!

4 چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟

Qui est-ce qui tirera de l’impur un [homme] pur? Pas un!

5 روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد.

Si ses jours sont déterminés, si le nombre de ses mois est par-devers toi, si tu lui as posé ses limites, qu’il ne doit pas dépasser,

6 پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند.

Détourne de lui ton regard, et il aura du repos, jusqu’à ce que, comme un mercenaire, il achève sa journée;

7 برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند.

Car il y a de l’espoir pour un arbre: s’il est coupé, il repoussera encore, et ses rejetons ne cesseront pas.

8 اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد.

Si sa racine vieillit dans la terre, et si son tronc meurt dans la poussière,

9

À l’odeur de l’eau il poussera, et il fera des branches comme un jeune plant;

10 ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند.

Mais l’homme meurt et gît là; l’homme expire, et où est-il?

11 همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

Les eaux s’en vont du lac; et la rivière tarit et sèche:

12

Ainsi l’homme se couche et ne se relève pas: jusqu’à ce qu’il n’y ait plus de cieux, ils ne s’éveillent pas, et ils ne se réveillent pas de leur sommeil.

13 ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585)

Oh! si tu voulais me cacher dans le shéol, me tenir caché jusqu’à ce que ta colère se détourne, me fixer un temps arrêté, et puis te souvenir de moi, – (Sheol h7585)

14 وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود.

(Si un homme meurt, revivra-t-il?) tous les jours de ma détresse, j’attendrais jusqu’à ce que mon état vienne à changer:

15 آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد.

Tu appellerais, et moi je te répondrais; ton désir serait tourné vers l’œuvre de tes mains;

16 مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت.

Car maintenant tu comptes mes pas: ne veilles-tu pas sur mon péché?

17 تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود.

Ma transgression est scellée dans un sac, et [dans tes pensées] tu ajoutes à mon iniquité.

18 کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی.

Mais une montagne qui s’éboule est réduite en poussière, et le rocher est transporté de son lieu;

19

Les eaux usent les pierres, leur débordement emporte la poussière de la terre: ainsi tu fais périr l’espoir de l’homme.

20 او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی.

Tu le domines pour toujours, et il s’en va; tu changes sa face, et tu le renvoies.

21 اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود.

Ses fils sont honorés, et il ne le sait pas; ils sont abaissés, et il ne s’en aperçoit pas.

22 نصیب انسان فقط اندوه و درد است.

Sa chair ne souffre que pour lui-même, et son âme ne mène deuil que sur lui-même.