ایوب 14

1 انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است.

« L'homme, qui est né d'une femme, est de peu de jours, et pleine d'ennuis.

2 مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد.

Il croît comme une fleur, et on le coupe. Il fuit aussi comme une ombre, et ne continue pas.

3 ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟

Ouvrez-vous les yeux sur une telle personne, et m'amener en jugement avec vous?

4 چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟

Qui peut faire sortir un objet pur d'un objet impur? Pas un seul.

5 روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد.

Voyant que ses jours sont déterminés, le nombre de ses mois est avec vous, et vous avez nommé ses limites qu'il ne peut pas dépasser.

6 پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند.

Détournez les yeux de lui, pour qu'il se repose, jusqu'à ce qu'il accomplisse, comme un mercenaire, sa journée.

7 برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند.

« Car il y a de l'espoir pour un arbre si on le coupe, qu'il germera à nouveau, que sa tendre branche ne cessera pas.

8 اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد.

Mais sa racine vieillit dans la terre, et son stock meurt dans le sol,

9

pourtant, grâce à l'odeur de l'eau, il bourgeonnera, et faire pousser des rameaux comme une plante.

10 ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند.

Mais l'homme meurt, il est abattu. Oui, l'homme abandonne l'esprit, et où est-il?

11 همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

Comme les eaux s'éloignent de la mer, et la rivière se vide et s'assèche,

12

Alors l'homme se couche et ne se relève pas. Jusqu'à ce que les cieux ne soient plus, ils ne se réveilleront pas, ni être tirés de leur sommeil.

13 ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585)

« Oh! si tu me cachais dans le séjour des morts, que tu me garderais secret jusqu'à ce que ta colère soit passée, que vous me désigniez un moment précis et que vous vous souveniez de moi! (Sheol h7585)

14 وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود.

Si un homme meurt, vivra-t-il de nouveau? J'attendrais tous les jours de ma guerre, jusqu'à ce que je sois libéré.

15 آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد.

Vous appeliez, et je vous répondais. Vous auriez un désir pour le travail de vos mains.

16 مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت.

Mais maintenant, tu comptes mes pas. Ne veillez-vous pas sur mon péché?

17 تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود.

Ma désobéissance est enfermée dans un sac. Vous fixez mon iniquité.

18 کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی.

« Mais la montagne qui s'écroule n'aboutit à rien. La pierre est retirée de sa place.

19

Les eaux usent les pierres. Ses torrents emportent la poussière de la terre. Donc vous détruisez l'espoir de l'homme.

20 او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی.

Vous l'emportez à jamais sur lui, et il s'en va. Vous changez son visage, et le renvoyez.

21 اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود.

Ses fils viennent à l'honneur, et il ne le sait pas. Ils sont rabaissés, mais il ne le perçoit pas d'eux.

22 نصیب انسان فقط اندوه و درد است.

Mais sa chair, sur lui, souffre, et son âme en lui se lamente. »