ایوب 14

1 انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است.

Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.

2 مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد.

He comes forth like a flower, and is cut down. He too flees as a shadow, and does not continue.

3 ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟

And do thou open thine eyes upon such a one, and bring me into judgment with thee?

4 چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟

Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.

5 روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد.

Seeing his days are determined, the number of his months is with thee, and thou have appointed his bounds that he cannot pass,

6 پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند.

look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.

7 برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند.

For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that the tender branch of it will not cease.

8 اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد.

Though the root of it grows old in the earth, and the trunk of it dies in the ground,

9

yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

10 ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند.

But man dies, and is laid low. Yea, man gives up the spirit, and where is he?

11 همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

As the waters fail from the sea, and the river wastes away and dries up,

12

so man lies down and does not rise. Till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

13 ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585)

O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me secret, until thy wrath be past, that thou would appoint for me a set time, and remember me! (Sheol h7585)

14 وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود.

If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare I would wait till my release should come.

15 آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد.

Thou would call, and I would answer thee. Thou would have a desire to the work of thy hands.

16 مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت.

But now thou number my steps. Do thou not watch over my sin?

17 تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود.

My transgression is sealed up in a bag, and thou fasten up my iniquity.

18 کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی.

But the falling mountain comes to nothing, and the rock is removed out of its place.

19

The waters wear the stones. The overflowings of it wash away the dust of the earth. So thou destroy the hope of man.

20 او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی.

Thou prevail forever against him, and he passes. Thou change his countenance, and send him away.

21 اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود.

His sons come to honor, and he does not know it, and they are brought low, but he does not perceive it of them.

22 نصیب انسان فقط اندوه و درد است.

But his flesh upon him has pain, and his soul within him mourns.