ایوب 14
| انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است. | 1 |
“Huta kah a sak hlang he, a khohnin toi tih khoponah khaw hah.
| مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد. | 2 |
Rhaipai bangla phuelh tih a oh uh. Khokhawn bangla yong tih pai voel pawh.
| ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟ | 3 |
Te soah ngawn tah na mik tueng tih kai he na taengkah laitloeknah dongla nan khuen.
| چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟ | 4 |
Rhalawt lamloh a cuem la aka khueh te unim? Pakhat pataeng om pawh.
| روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد. | 5 |
A khohnin neh a hla taenah khaw, namah taengah hangdang. A oltlueh te a oltlueh bangla na saii tih poe thai pawh.
| پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند. | 6 |
Anih lamloh vawl mangthung lamtah, amah hnin at kutloh bangla a ngaingaih hil toeng saeh.
| برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند. | 7 |
Thing ham tah a vung akhaw ngaiuepnah om pueng. Te dongah koep mikhing vetih a dawn khaw ngoeng mahpawh.
| اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد. | 8 |
Diklai khuiah a yung patong mai tih, laipi khuiah a ngo duek cakhaw,
| 9 |
tui bo ah duei vetih thinghloe bangla a pae cawn ni.
| ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند. | 10 |
Tedae hlang tah duek tih rhaa uh coeng. Hlang he a pal phoeiah tah melam a om?
| همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند. | 11 |
Tuitunli lamkah tui khaw khawk dae, tuiva loh a khah vaengah tah kak.
| 12 |
Hlang khaw yalh tih thoo voel pawh. Vaan a om pawt due khaw haenghang pawh. Amih te ih kung lamloh haenghang uh mahpawh.
| ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585) | 13 |
Unim saelkhui ah a paek lah ve? Kai he nan khoem lah vetih na thintoek a mael duela kai nan thuh lah mako. Kai hamla oltlueh na khueh vetih kai nan poek mako. (Sheol h7585)
| وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود. | 14 |
Hlang he duek koinih hing venim? Kamah kah caempuei hnin boeih he, ka thovaelnah a pawk hil ka lamtawn bitni.
| آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد. | 15 |
Nan khue vaengah kai loh nang te kan doo bitni. Na kut dongkah bibi dongah na moo bitni.
| مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت. | 16 |
Ka khokan he na tae pawn vetih ka tholhnah khaw na dawn mahpawh.
| تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود. | 17 |
Ka boekoek hnocun khuiah catui a hnah thil tih, kai kah thaesainah na dah thil bitni.
| کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی. | 18 |
Tedae tlang khaw cungku tih moelh. Lungpang pataeng a hmuen lamloh thoeih.
| 19 |
Lungto khaw tui loh a hoh tih a kongnawt loh diklai laipi a yo. Te dongah hlanghing kah ngaiuepnah na pal sak.
| او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی. | 20 |
Anih te a yoeyah la na khulae tih a hmai a tal la a van daengah anih te na tueih.
| اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود. | 21 |
A ca rhoek a thangpom uh dae a ming moenih. Muei uh cakhaw amih a yakming moenih.
| نصیب انسان فقط اندوه و درد است. | 22 |
Tedae a pumsa tah a taengah thak a khoeih tih, a hinglu khaw amah hamla nguekcoi,” a ti.
