ایوب 13

1 من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

Се, сия виде око мое, и слыша ухо мое,

2

и вем, елика и вы весте: и не неразумнее есмь вас.

3 ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

Но обаче и аз ко Господу возглаголю, обличу же пред Ним, аще восхощет.

4 و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

Вы бо есте врачеве неправеднии и целителе злых вси,

5 اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

буди же вам онемети, и сбудется вам в премудрость.

6 حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

Слышите же обличение уст моих, суду же устен моих вонмите.

7 آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

Не пред Богом ли глаголете и пред Ним вещаете лесть?

8 می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

Или уклонитеся, вы же сами судии будите.

9

Добро бо, аще изследит вас: аще бо вси творящии приложитеся к нему, обаче обличит вы.

10 بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

Аще же и тай лицам удивитеся,

11 آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

не движение ли Его смятет вас, боязнь же от Него нападет на вы?

12 بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

Отидет же величание ваше равно пепелу, тело же бренно.

13 حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

Умолчите, да возглаголю и почию от гнева.

14 بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

Вземля плоти моя зубами, душу же мою положу в руце моей.

15 اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

Аще мя убиет Сильный, понеже и нача, обаче возглаголю и обличу пред Ним:

16 من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

и сие ми сбудется во спасение: не внидет бо пред Ним лесть.

17 حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

Послушайте, послушайте глагол моих: возвещу бо вам слышащым.

18 دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

Се, аз близ есмь суда моего, вем аз, яко праведен явлюся.

19 کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

Кто бо есть судяйся со мною, да ныне умолчу и изчезну?

20 ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

Двое же ми сотвориши, тогда от лица Твоего не скрыюся:

21 مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

руку от мене отими, страх же Твой да не ужасает мя:

22 آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

посем призовеши, аз же Тя послушаю, или возглаголеши, аз же Ти дам ответ.

23 حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

Колицы суть греси мои и беззакония моя? Научи мя, кая суть?

24 چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

Почто крыешися от мене? Мниши же мя противна суща Тебе?

25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

Или яко лист движимь ветром убоишися? Или яко сену носиму ветром противляешимися?

26 تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

Яко написал еси на мя злая, обложил же ми еси юностныя грехи:

27 مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

положил же еси ногу мою в возбранение: сохранил же еси дела моя вся: в корения же ног моих пришел еси:

28

иже обетшают якоже мех, или якоже риза молием изядена.