ایوب 13

1 من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.

2

Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.

3 ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:

4 و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.

5 اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.

6 حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.

7 آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?

8 می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?

9

Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?

10 بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.

11 آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.

12 بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.

13 حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.

14 بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?

15 اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.

16 من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.

17 حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.

18 دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.

19 کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?

20 ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:

21 مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.

22 آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.

23 حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.

24 چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?

25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:

26 تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.

27 مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:

28

Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.