ایوب 13

1 من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

»Seht, dies alles hat mein Auge gesehen, hat mein Ohr gehört und es sich gemerkt.

2

Soviel ihr wißt, weiß ich auch: ich stehe hinter euch nicht zurück.

3 ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

Doch ich will zum Allmächtigen reden und trage Verlangen, mich mit Gott auseinanderzusetzen.

4 و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

Ihr dagegen seid nur Lügenschmiede, Pfuscherärzte allesamt.

5 اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

O wolltet ihr doch ganz stille schweigen: das würde euch als Weisheit angerechnet werden.

6 حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

Hört doch meine Rechtfertigung an und achtet auf die Entgegnungen meiner Lippen!

7 آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

Wollt ihr Gott zur Ehre Lügen reden und ihm zuliebe Trug vorbringen?

8 می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

Wollt ihr Parteilichkeit zu seinen Gunsten üben oder Gottes Sachwalter spielen?

9

Würde es gut für euch ablaufen, wenn er euch ins Verhör nimmt, oder könnt ihr ihn narren, wie man Menschen narrt?

10 بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

Mit aller Strenge wird er euch strafen, wenn ihr im geheimen Partei (für ihn) ergreift.

11 آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

Wird nicht sein bloßes Sich-Erheben euch fassungslos machen und Schrecken vor ihm euch befallen?

12 بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

Eure Denksprüche sind Sprüche so lose wie Asche, eure Schanzen erweisen sich als Schanzen von Lehm!«

13 حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

»So schweigt denn vor mir still: ich will reden, es mag über mich hereinfahren, was da will!

14 بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

Warum sollte ich mein Fleisch in meinen Zähnen forttragen und meine Seele in meine offene Hand legen?

15 اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

Er wird mich ja doch töten, ich habe auf nichts mehr zu hoffen; nur meinen bisherigen Wandel will ich offen vor ihm darlegen.

16 من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

Schon das muß mir zugute kommen, denn kein Heuchler darf ihm vor die Augen treten.

17 حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

So hört denn meine Rede aufmerksam an und laßt meine Darlegung in euer Ohr dringen!

18 دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

Seht doch: ich bin zum Rechtsstreit gerüstet! Ich weiß, daß ich, ja ich, recht behalten werde.

19 کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

Wer ist es, der mit mir rechten dürfte? Denn in diesem Fall wollte ich lieber verstummen und den Tod erleiden!

20 ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

Nur zweierlei tu mir dabei nicht an (o Gott), dann will ich mich vor deinem Angesicht nicht verbergen:

21 مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

ziehe deine Hand von mir zurück und laß deine schreckliche Erscheinung mich nicht ängstigen!

22 آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

Dann rufe mich, so will ich mich verantworten; oder ich will reden, und du entgegne mir!«

23 حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

»Wie viele Übertretungen und Missetaten habe ich (begangen)? Meine Übertretung und meine Sünde laß mich wissen!

24 چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

Warum verbirgst du dein Angesicht vor mir und siehst in mir deinen Feind?

25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

Willst du ein verwehtes Blatt noch aufschrecken und einem dürren Strohhalm noch nachjagen,

26 تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

daß du mir so bittere Arzneien verschreibst und mich sogar die Verfehlungen meiner Jugend büßen läßt?

27 مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

Daß du meine Füße in den Block legst und alle meine Pfade überwachst, meinen Füßen jede freie Bewegung entziehst,

28

mir, einem Manne, der wie ein vom Wurm zerfressenes Gerät zerfällt, wie ein Kleid, das die Motten zernagt haben?«