ایوب 13

1 من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.

2

So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.

3 ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott mich zu rechtfertigen begehre ich;

4 و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!

5 اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

O daß ihr doch stille schwieget! Das würde euch zur Weisheit gereichen.

6 حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!

7 آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

Wollt ihr für Gott Unrecht reden, und für ihn Trug reden?

8 می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

Wollt ihr für ihn Partei nehmen? Oder wollt ihr für Gott rechten?

9

Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? Oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?

10 بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.

11 آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?

12 بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.

13 حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.

14 بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen?

15 اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.

16 من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.

17 حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

18 دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.

19 کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.

20 ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.

21 مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.

22 آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!

23 حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!

24 چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?

25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?

26 تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

Denn Bitteres verhängst du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;

27 مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;

28

da ich doch zerfalle wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.