ایوب 13
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. | 1 |
Voici, mon œil a vu tout cela, Mon oreille l’a entendu et y a pris garde.
| 2 |
Ce que vous savez, je le sais aussi, Je ne vous suis point inférieur.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. | 3 |
Mais je veux parler au Tout-Puissant, Je veux plaider ma cause devant Dieu;
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. | 4 |
Car vous, vous n’imaginez que des faussetés, Vous êtes tous des médecins de néant.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. | 5 |
Que n’avez-vous gardé le silence? Vous auriez passé pour avoir de la sagesse.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. | 6 |
Écoutez, je vous prie, ma défense, Et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ | 7 |
Direz-vous en faveur de Dieu ce qui est injuste, Et pour le soutenir alléguerez-vous des faussetés?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ | 8 |
Voulez-vous avoir égard à sa personne? Voulez-vous plaider pour Dieu?
| 9 |
S’il vous sonde, vous approuvera-t-il? Ou le tromperez-vous comme on trompe un homme?
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. | 10 |
Certainement il vous condamnera, Si vous n’agissez en secret que par égard pour sa personne.
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ | 11 |
Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle pas? Sa terreur ne tombera-t-elle pas sur vous?
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. | 12 |
Vos sentences sont des sentences de cendre, Vos retranchements sont des retranchements de boue.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! | 13 |
Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler! Il m’en arrivera ce qu’il pourra.
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. | 14 |
Pourquoi saisirais-je ma chair entre les dents? J’exposerai plutôt ma vie.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. | 15 |
Voici, il me tuera; je n’ai rien à espérer; Mais devant lui je défendrai ma conduite.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. | 16 |
Cela même peut servir à mon salut, Car un impie n’ose paraître en sa présence.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. | 17 |
Écoutez, écoutez mes paroles, Prêtez l’oreille à ce que je vais dire.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» | 18 |
Me voici prêt à plaider ma cause; Je sais que j’ai raison.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. | 19 |
Quelqu’un disputera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je veux mourir.
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: | 20 |
Seulement, accorde-moi deux choses Et je ne me cacherai pas loin de ta face:
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. | 21 |
Retire ta main de dessus moi, Et que tes terreurs ne me troublent plus.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. | 22 |
Puis appelle, et je répondrai, Ou si je parle, réponds-moi!
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. | 23 |
Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes péchés.
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ | 24 |
Pourquoi caches-tu ton visage, Et me prends-tu pour ton ennemi?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ | 25 |
Veux-tu frapper une feuille agitée? Veux-tu poursuivre une paille desséchée?
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. | 26 |
Pourquoi m’infliger d’amères souffrances, Me punir pour des fautes de jeunesse?
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. | 27 |
Pourquoi mettre mes pieds dans les ceps, Surveiller tous mes mouvements, Tracer une limite à mes pas,
| 28 |
Quand mon corps tombe en pourriture, Comme un vêtement que dévore la teigne?
