ایوب 13
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. | 1 |
Lo! all [this], hath mine own eye seen, —Mine ear hath heard and understood it:
| 2 |
Just as ye know, I too, know, I, fall not short, of you.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. | 3 |
But indeed, I, unto the Almighty, would speak, and, to direct my argument unto GOD, would I be well pleased.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. | 4 |
For, in truth, ye, do besmear with falsehood, Worthless physicians, all of you!
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. | 5 |
Oh that ye would, altogether hold your peace, and it should serve you for wisdom!
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. | 6 |
Hear, I pray you, the argument of my mouth, and, to the pleadings of my lips, give heed: —
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ | 7 |
Is it, for God, ye would speak perversely? And, for him, would ye speak deceit:
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ | 8 |
Even, for him, would ye be partial? Or, for GOD, would ye [so] plead?
| 9 |
Would it be well, when he searched you out? Or, as one might jest with a mortal, would ye jest, with him?
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. | 10 |
He will, severely rebuke, you, if ye are secretly partial.
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ | 11 |
Shall not, his majesty, overwhelm you? and, the dread of him, fall upon you?
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. | 12 |
Are not your memorable sayings, proverbs of ashes? Breastworks of clay, your breastworks?
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! | 13 |
Quietly let me alone, that, I, may speak out, then let come on me, what may.
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. | 14 |
In any case, I will take up my flesh in my teeth, and, my life, will I put in my hand:
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. | 15 |
Lo! he may slay me, [yet], for him, will I wait, —Nevertheless, my ways—unto his face, will I show to be right:
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. | 16 |
Even he, will be on my side—unto salvation, For, not before his face, shall any impious person come.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. | 17 |
Hear ye patiently my speech, and be my declaration in your ears.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» | 18 |
Lo! I pray you, I have set forth in order a plea, I know that, I, shall be found right.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. | 19 |
Who is it that shall contend with me? For, now, if I should hold my peace, why! I should breathe my last!
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: | 20 |
Only, two things, do thou not with me, then, from thy face, will I not hide me: —
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. | 21 |
Thy hand—from off me, take thou far away, and, thy terror, let it not startle me!
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. | 22 |
Then call thou, and, I, will answer, Or I will speak, and reply thou unto me.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. | 23 |
How many are mine iniquities and sins? My transgression and my sin, let me know!
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ | 24 |
Wherefore, thy face, shouldst thou hide? Or count me, as an enemy to thee?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ | 25 |
A driven leaf, wilt thou cause to tremble? Or, dry stubble, wilt thou pursue?
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. | 26 |
For thou writest, against me, bitter things, and dost make me inherit the iniquities of my youth;
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. | 27 |
And thou dost put—in the stocks—my feet, and observest all my paths, Against the roots of my feet, thou dost cut out a bound;
| 28 |
And, a man himself, as a rotten thing, weareth out, as a garment which the moth hath eaten.
