ایوب 13
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. | 1 |
Lo! all this mine eye hath seen; Mine ear hath heard and understood it.
| 2 |
What ye know, I know also; I am not inferior to you.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. | 3 |
But O that I might speak with the Almighty! O that I might reason with God!
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. | 4 |
For ye are forgers of lies; Physicians of no value, all of you!
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. | 5 |
O that ye would altogether hold your peace! This, truly, would be wisdom in you.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. | 6 |
Hear, I pray you, my arguments; Attend to the pleadings of my lips!
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ | 7 |
Will ye speak falsehood for God? Will ye utter deceit for him?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ | 8 |
Will ye be partial to his person? Will ye contend earnestly for God?
| 9 |
Will it be well for you, if he search you thoroughly? Can ye deceive him, as one may deceive a man?
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. | 10 |
Surely he will rebuke you, If ye secretly have respect to persons.
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ | 11 |
Doth not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. | 12 |
Your maxims are words of dust; Your fortresses are fortresses of clay.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! | 13 |
Hold your peace, and let me speak: And then come upon me what will!
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. | 14 |
Why do I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. | 15 |
Lo! he slayeth me, and I have no hope! Yet will I justify my ways before him.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. | 16 |
This also shall be my deliverance; For no unrighteous man will come before him.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. | 17 |
Hear attentively my words, And give ear to my declaration!
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» | 18 |
Behold, I have now set in order my cause; I know that I am innocent.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. | 19 |
Who is he that can contend with me? For then would I hold my peace, and die!
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: | 20 |
Only do not unto me two things, Then will I not hide myself from thy presence;
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. | 21 |
Let not thy hand be heavy upon me, And let not thy terrors make me afraid:
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. | 22 |
Then call upon me, and I will answer; Or I will speak, and answer thou me.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. | 23 |
How many are my iniquities and sins? Make me to know my faults and transgressions.
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ | 24 |
Wherefore dost thou hide thy face, And account me as thine enemy?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ | 25 |
Wilt thou put in fear the driven leaf? Wilt thou pursue the dry stubble?
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. | 26 |
For thou writest bitter things against me, And makest me inherit the sins of my youth.
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. | 27 |
Yea, thou puttest my feet in the stocks, And waterest all my paths; Thou hemmest in the soles of my feet.
| 28 |
And I, like an abandoned thing, shall waste away; Like a garment which is moth-eaten.
