ایوب 13
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. | 1 |
Lo, mine eye hath seen all [this], Mine ear hath heard and understood it.
| 2 |
What ye know, [the same] do I know also: I am not inferior unto you.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. | 3 |
Surely I would speak to the Almighty, And I desire to reason with God.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. | 4 |
But ye are forgers of lies; Ye are all physicians of no value.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. | 5 |
Oh that ye would altogether hold your peace! And it would be your wisdom.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. | 6 |
Hear now my reasoning, And hearken to the pleadings of my lips.
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ | 7 |
Will ye speak unrighteously for God, And talk deceitfully for him?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ | 8 |
Will ye show partiality to him? Will ye contend for God?
| 9 |
Is it good that he should search you out? Or as one deceiveth a man, will ye deceive him?
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. | 10 |
He will surely reprove you, If ye do secretly show partiality.
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ | 11 |
Shall not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. | 12 |
Your memorable sayings are proverbs of ashes, Your defences are defences of clay.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! | 13 |
Hold your peace, let me alone, that I may speak; And let come on me what will.
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. | 14 |
Wherefore should I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. | 15 |
Behold, he will slay me; I have no hope: Nevertheless I will maintain my ways before him.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. | 16 |
This also shall be my salvation, That a godless man shall not come before him.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. | 17 |
Hear diligently my speech, And let my declaration be in your ears.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» | 18 |
Behold now, I have set my cause in order; I know that I am righteous.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. | 19 |
Who is he that will contend with me? For then would I hold my peace and give up the ghost.
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: | 20 |
Only do not two things unto me; Then will I not hide myself from thy face:
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. | 21 |
Withdraw thy hand far from me; And let not thy terror make me afraid.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. | 22 |
Then call thou, and I will answer; Or let me speak, and answer thou me.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. | 23 |
How many are mine iniquities and sins? Make me to know my transgression and my sin.
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ | 24 |
Wherefore hidest thou thy face, And holdest me for thine enemy?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ | 25 |
Wilt thou harass a driven leaf? And wilt thou pursue the dry stubble?
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. | 26 |
For thou writest bitter things against me, And makest me to inherit the iniquities of my youth:
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. | 27 |
Thou puttest my feet also in the stocks, And markest all my paths; Thou settest a bound to the soles of my feet:
| 28 |
Though I am like a rotten thing that consumeth, Like a garment that is moth-eaten.
