ایوب 13

1 من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.

2

Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.

3 ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.

4 و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.

5 اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.

6 حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.

7 آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?

8 می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?

9

Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?

10 بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.

11 آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?

12 بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.

13 حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.

14 بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?

15 اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.

16 من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.

17 حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.

18 دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.

19 کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?

20 ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:

21 مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.

22 آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.

23 حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.

24 چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?

25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?

26 تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,

27 مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;

28

Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.