ایوب 12

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

And Job answereth and saith: —

2 آیا فکر می‌کنید عقل کل هستید؟ و اگر بمیرید حکمت هم با شما خواهد مرد؟

Truly — ye [are] the people, And with you doth wisdom die.

3 من هم مثل شما فهم دارم و از شما کمتر نیستم. کیست که این چیزهایی را که شما گفته‌اید نداند؟

I also have a heart like you, I am not fallen more than you, And with whom is there not like these?

4 اکنون مایه خنده دوستان خود شده‌ام زیرا خدا را می‌طلبم و انتظار پاسخ او را می‌کشم. آری، مرد درستکار و بی‌عیب مورد تمسخر واقع شده است.

A laughter to his friend I am: 'He calleth to God, and He answereth him,' A laughter [is] the perfect righteous one.

5 اشخاصی که آسوده هستند رنجدیدگان را اهانت می‌کنند و افتادگان را خوار می‌شمارند.

A torch — despised in the thoughts of the secure Is prepared for those sliding with the feet.

6 دزدان و خدانشناسان اگرچه به قدرتشان متکی هستند و نه به خدا، ولی در امنیت و آسایشند.

At peace are the tents of spoilers, And those provoking God have confidence, He into whose hand God hath brought.

7 کیست که آنچه را شما می‌گویید نداند؟ حتی اگر از حیوانات و پرندگان هم بپرسید این چیزها را به شما یاد خواهند داد. اگر از زمین و دریا سؤال کنید به شما خواهند گفت که دست خداوند این همه را آفریده است.

And yet, ask, I pray thee, [One of] the beasts, and it doth shew thee, And a fowl of the heavens, And it doth declare to thee.

8

Or talk to the earth, and it sheweth thee, And fishes of the sea recount to thee:

9

'Who hath not known in all these, That the hand of Jehovah hath done this?

10 جان هر موجود زنده و نفس تمام بشر در دست خداست.

In whose hand [is] the breath of every living thing, And the spirit of all flesh of man.'

11 درست همان‌طور که دهانم مزهٔ خوراک خوب را می‌فهمد، همچنان وقتی حقیقت را می‌شنوم گوشم آن را تشخیص می‌دهد.

Doth not the ear try words? And the palate taste food for itself?

12 شما می‌گویید: «اشخاص پیر حکیم هستند و همه چیز را درک می‌کنند.»

With the very aged [is] wisdom, And [with] length of days understanding.

13 اما حکمت و قدرت واقعی از آن خداست. فقط او می‌داند که چه باید کرد.

With Him [are] wisdom and might, To him [are] counsel and understanding.

14 آنچه را که او خراب کند دوباره نمی‌توان بنا کرد. وقتی که او عرصه را بر انسان تنگ نماید، راه گریزی نخواهد بود.

Lo, He breaketh down, and it is not built up, He shutteth against a man, And it is not opened.

15 او جلوی باران را می‌گیرد و زمین خشک می‌شود. طوفانها می‌فرستد و زمین را غرق آب می‌کند.

Lo, He keepeth in the waters, and they are dried up, And he sendeth them forth, And they overturn the land.

16 آری، قدرت و حکمت از آن اوست. فریب‌دهندگان و فریب‌خوردگان هر دو در دست او هستند.

With Him [are] strength and wisdom, His the deceived and deceiver.

17 او حکمت مشاوران و رهبران را از آنها می‌گیرد و آنها را احمق می‌سازد.

Causing counsellors to go away a spoil, And judges He maketh foolish.

18 ردای پادشاهی را از تن پادشاهان درآورده، بر کمرشان بند می‌نهد و آنها را به اسارت می‌برد.

The bands of kings He hath opened, And He bindeth a girdle on their loins.

19 کاهنان را پست می‌سازد و زورمندان را سرنگون می‌نماید.

Causing ministers to go away a spoil And strong ones He overthroweth.

20 صدای سخنوران و بصیرت ریش‌سفیدان را از ایشان می‌گیرد.

Turning aside the lip of the stedfast, And the reason of the aged He taketh away.

21 بزرگان را حقیر و صاحبان قدرت را خلع سلاح می‌سازد.

Pouring contempt upon princes, And the girdle of the mighty He made feeble.

22 او اسرار نهفته در تاریکی را فاش می‌سازد و تیرگی و ظلمت را به روشنایی تبدیل می‌کند.

Removing deep things out of darkness, And He bringeth out to light death-shade.

23 قومها را نیرومند می‌سازد، سپس آنها را نابود می‌کند؛ قبیله‌ها را زیاد می‌کند، سپس آنها را به اسارت می‌فرستد.

Magnifying the nations, and He destroyeth them, Spreading out the nations, and He quieteth them.

24 رهبران ممالک را احمق ساخته، حیران و سرگردان رها می‌سازد

Turning aside the heart Of the heads of the people of the land, And he causeth them to wander In vacancy — no way!

25 و آنها در تاریکی مثل کورها راه می‌روند و مانند مستها تلوتلو می‌خورند.

They feel darkness, and not light, He causeth them to wander as a drunkard.