ایوب 12

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Then answered Job, and said,

2 آیا فکر می‌کنید عقل کل هستید؟ و اگر بمیرید حکمت هم با شما خواهد مرد؟

Truly ye are indeed the [right kind of] people, and with you wisdom must die out.

3 من هم مثل شما فهم دارم و از شما کمتر نیستم. کیست که این چیزهایی را که شما گفته‌اید نداند؟

I also have sense like you; I do not fall short compared with you: and who possesseth not such things as these?

4 اکنون مایه خنده دوستان خود شده‌ام زیرا خدا را می‌طلبم و انتظار پاسخ او را می‌کشم. آری، مرد درستکار و بی‌عیب مورد تمسخر واقع شده است.

I am as one laughed at by his friend, who calleth upon God, while he answered him: [yea, ] a laughing-stock though righteous and innocent.

5 اشخاصی که آسوده هستند رنجدیدگان را اهانت می‌کنند و افتادگان را خوار می‌شمارند.

To the unfortunate there is given contempt— according to the thoughts of him that is at ease— prepared [also] for those whose foot slippeth.

6 دزدان و خدانشناسان اگرچه به قدرتشان متکی هستند و نه به خدا، ولی در امنیت و آسایشند.

Prosperous are the tents of robbers, and security is given to those that provoke God. to him who carrieth his god in his hand.

7 کیست که آنچه را شما می‌گویید نداند؟ حتی اگر از حیوانات و پرندگان هم بپرسید این چیزها را به شما یاد خواهند داد. اگر از زمین و دریا سؤال کنید به شما خواهند گفت که دست خداوند این همه را آفریده است.

Yet, do only ask of the beasts, and they will instruct thee; and the fowls of the heavens, and they will tell it thee;

8

Or speak to the earth, and she will instruct thee; and the fishes of the sea will inform thee

9

Who knoweth not through all these that the hand of the Lord hath wrought this?

10 جان هر موجود زنده و نفس تمام بشر در دست خداست.

[He] in whose hand is the soul of every living thing, and the spirit of all the bodies of men?

11 درست همان‌طور که دهانم مزهٔ خوراک خوب را می‌فهمد، همچنان وقتی حقیقت را می‌شنوم گوشم آن را تشخیص می‌دهد.

Doth not the ear try words, as the palate tasteth food for itself?

12 شما می‌گویید: «اشخاص پیر حکیم هستند و همه چیز را درک می‌کنند.»

So It with the ancients wisdom, and with [those of] length of days understanding,

13 اما حکمت و قدرت واقعی از آن خداست. فقط او می‌داند که چه باید کرد.

That with him are wisdom and strength, his are counsel and understanding.

14 آنچه را که او خراب کند دوباره نمی‌توان بنا کرد. وقتی که او عرصه را بر انسان تنگ نماید، راه گریزی نخواهد بود.

Behold, he pulleth down, and there can be no rebuilding: he locketh [the prison] upon a man, and there can be no opening,

15 او جلوی باران را می‌گیرد و زمین خشک می‌شود. طوفانها می‌فرستد و زمین را غرق آب می‌کند.

Behold, he restraineth the waters, and they dry up; or he suffereth them to flow, and they overturn the earth.

16 آری، قدرت و حکمت از آن اوست. فریب‌دهندگان و فریب‌خوردگان هر دو در دست او هستند.

With him are strength and counsel: his are the deceived and the deceiver.

17 او حکمت مشاوران و رهبران را از آنها می‌گیرد و آنها را احمق می‌سازد.

He leadeth counsellors away bereft of sense, and maketh the judges fools.

18 ردای پادشاهی را از تن پادشاهان درآورده، بر کمرشان بند می‌نهد و آنها را به اسارت می‌برد.

He looseth the bond of kings, and bindeth a girdle around their loins.

19 کاهنان را پست می‌سازد و زورمندان را سرنگون می‌نماید.

He leadeth priests away bereft of sense, and the powerful he causeth to walk on crooked paths.

20 صدای سخنوران و بصیرت ریش‌سفیدان را از ایشان می‌گیرد.

He removeth the speech from trusty speakers, and taketh away the intelligence of the aged.

21 بزرگان را حقیر و صاحبان قدرت را خلع سلاح می‌سازد.

He poureth contempt upon princes, and the belt of the mighty be looseneth.

22 او اسرار نهفته در تاریکی را فاش می‌سازد و تیرگی و ظلمت را به روشنایی تبدیل می‌کند.

He layeth open deep things from the midst of darkness, and bringeth out unto light the shadow of death.

23 قومها را نیرومند می‌سازد، سپس آنها را نابود می‌کند؛ قبیله‌ها را زیاد می‌کند، سپس آنها را به اسارت می‌فرستد.

He permitteth the nations to become great, and destroyeth them: he spreadeth out the nations, and leadeth them away.

24 رهبران ممالک را احمق ساخته، حیران و سرگردان رها می‌سازد

He taketh away the sense of the chiefs of the people of the land, and causeth them to wander astray in a wilderness when there is no way.

25 و آنها در تاریکی مثل کورها راه می‌روند و مانند مستها تلوتلو می‌خورند.

They grope in the dark without light, and he causeth them to wander astray like a drunken man.