ایوب 11

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

A Sofar Namaæanin odgovori i reèe:

2 آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

Zar na mnoge rijeèi nema odgovora? ili æe èovjek govorljiv ostati prav?

3 ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

Hoæe li tvoje laži umuèkati ljude? i kad se ti rugaš, zar te neæe niko posramiti?

4 ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

Jer si rekao: èista je nauka moja, i èist sam pred oèima tvojim.

5 ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

Ali kad bi Bog progovorio i usne svoje otvorio na te,

6 ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

I pokazao ti tajne mudrosti, jer ih je dvojinom više, poznao bi da te Bog kara manje nego što zaslužuje tvoje bezakonje.

7 آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

Možeš li ti tajne Božije dokuèiti, ili dokuèiti savršenstvo svemoguæega?

8 آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

To su visine nebeske, šta æeš uèiniti? dublje je od pakla, kako æeš poznati? (Sheol h7585)

9 طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

Duže od zemlje, šire od mora.

10 وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

Da prevrati, ili zatvori ili sabere, ko æe mu braniti?

11 زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

Jer zna ništavilo ljudsko, i videæi nevaljalstvo zar neæe paziti?

12 دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

Èovjek bezuman postaje razuman, premda se èovjek raða kao divlje magare.

13 حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

Da ti upraviš srce svoje i podigneš ruke svoje k njemu,

14 گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

Ako je bezakonje u ruci tvojoj, da ga ukloniš, i ne daš da nepravda bude u šatorima tvojim,

15 آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

Tada æeš podignuti lice svoje bez mane i stajaæeš tvrdo i neæeš se bojati;

16 تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

Zaboraviæeš muku, kao vode koja proteèe opominjaæeš je se;

17 زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

Nastaæe ti vrijeme vedrije nego podne, sinuæeš, biæeš kao jutro;

18 در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

Uzdaæeš se imajuæi nadanje, zakopaæeš se, i mirno æeš spavati.

19 از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

Ležaæeš, i niko te neæe plašiti, i mnogi æe ti se moliti.

20 اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.

Ali oèi æe bezbožnicima išèiljeti, i utoèišta im neæe biti, i nadanje æe im biti izdisanje.