ایوب 11

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

Então Zofar, o naamita, respondeu, dizendo:

2 آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

Por acaso a multidão de palavras não seria respondida? E o homem falador teria razão?

3 ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

Por acaso tuas palavras tolas faria as pessoas se calarem? E zombarias tu, e ninguém te envergonharia?

4 ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

Pois disseste: Minha doutrina é pura, e eu sou limpo diante de teus olhos.

5 ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

Mas na verdade, queria eu que Deus falasse, e abrisse seus lábios contra ti,

6 ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

E te fizesse saber os segredos da sabedoria, porque o verdadeiro conhecimento tem dois lados; por isso sabe tu que Deus tem te castigado menos que [mereces] por tua perversidade.

7 آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

Podes tu compreender os mistérios de Deus? Chegarás tu à perfeição do Todo-Poderoso?

8 آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

[Sua sabedoria] é mais alta que os céus; que tu poderás fazer? E mais profunda que o Xeol; que tu poderás conhecer? (Sheol h7585)

9 طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

Sua medida é mais comprida que a terra, e mais larga que o mar.

10 وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

Se ele passar, e prender, ou se ajuntar [para o julgamento], quem poderá o impedir?

11 زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

Pois ele conhece as pessoas vãs, e vê a maldade; por acaso ele não a consideraria?

12 دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

O homem tolo se tornará entendido quando do asno selvagem nascer um humano.

13 حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

Se tu preparares o teu coração, e estenderes a ele tuas mãos;

14 گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

Se alguma maldade houver em tua mão, lança-a de ti, e não deixes a injustiça habitar em tuas tendas;

15 آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

Então levantarás teu rosto sem mácula; estarás firme, e não temerás;

16 تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

E esquecerás teu sofrimento, [ou] lembrarás dele como de águas que já passaram;

17 زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

E [tua] vida será mais clara que o meio-dia; ainda que haja trevas, tu serás como o amanhecer.

18 در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

E serás confiante, porque haverá esperança; olharás em redor, [e] repousarás seguro.

19 از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

E te deitarás, e ninguém te causará medo; e muitos suplicarão a ti.

20 اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.

Porém os olhos dos maus se enfraquecerão, e o refúgio deles perecerá; a esperança deles será a morte.