ایوب 11

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

3 ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

4 ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

5 ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

6 ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

7 آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

8 آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)

9 طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

10 وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

11 زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

12 دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

13 حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

14 گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

15 آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

16 تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

17 زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

18 در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

19 از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

20 اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.

Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»