ایوب 11

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

And Zophar the Naamathite answered and said,

2 آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

Should not the multitude of words be answered? and should a man of much talk be justified?

3 ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

Should thy fictions make men hold their peace? and shouldest thou mock, and no one make [thee] ashamed?

4 ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

For thou sayest, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.

5 ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

But oh that God would speak, and open his lips against thee;

6 ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

And that he would shew thee the secrets of wisdom, how that they are the double of what is realised; and know that God passeth by [much] of thine iniquity!

7 آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty to perfection?

8 آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

[It is as] the heights of heaven; what wilt thou do? deeper than Sheol; what canst thou know? (Sheol h7585)

9 طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.

10 وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

If he pass by, and shut up, and call to judgment, who can hinder him?

11 زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

For he knoweth vain men, and seeth wickedness when [man] doth not consider it;

12 دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

Yet a senseless man will make bold, though man be born [like] the foal of a wild ass.

13 حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

If thou prepare thy heart and stretch out thy hands toward him,

14 گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

If thou put far away the iniquity which is in thy hand, and let not wrong dwell in thy tents;

15 آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

Surely then shalt thou lift up thy face without spot, and thou shalt be stedfast and shalt not fear:

16 تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

For thou shalt forget misery; as waters that are passed away shalt thou remember it;

17 زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

And life shall arise brighter than noonday; though thou be enshrouded in darkness, thou shalt be as the morning,

18 در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

And thou shalt have confidence, because there shall be hope; and having searched about [thee], thou shalt take rest in safety.

19 از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

Yea, thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; and many shall seek thy favour.

20 اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.

But the eyes of the wicked shall fail, and [all] refuge shall vanish from them, and their hope [shall be] the breathing out of life.