ایوب 11

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

Then Zophar the Naamathite replied:

2 آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

“Should this stream of words go unanswered and such a speaker be vindicated?

3 ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

Should your babbling put others to silence? Will you scoff without rebuke?

4 ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

You have said, ‘My doctrine is sound, and I am pure in Your sight.’

5 ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

But if only God would speak and open His lips against you,

6 ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

and disclose to you the secrets of wisdom, for true wisdom has two sides. Know then that God exacts from you less than your iniquity deserves.

7 آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

Can you fathom the deep things of God or discover the limits of the Almighty?

8 آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

They are higher than the heavens—what can you do? They are deeper than Sheol—what can you know? (Sheol h7585)

9 طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

Their measure is longer than the earth and wider than the sea.

10 وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

If He comes along to imprison you, or convenes a court, who can stop Him?

11 زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

Surely He knows the deceit of men. If He sees iniquity, does He not take note?

12 دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

But a witless man can no more become wise than the colt of a wild donkey can be born a man!

13 حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

As for you, if you direct your heart and lift up your hands to Him,

14 گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

if you put away the iniquity in your hand, and allow no injustice to dwell in your tents,

15 آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

then indeed you will lift up your face without shame; you will stand firm and unafraid.

16 تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

For you will forget your misery, recalling it only as waters gone by.

17 زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

Your life will be brighter than noonday; its darkness will be like the morning.

18 در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

You will be secure, because there is hope, and you will look around and lie down in safety.

19 از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

You will lie down without fear, and many will court your favor.

20 اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.

But the eyes of the wicked will fail, and escape will elude them; they will hope for their last breath.”