ایوب 11
| آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد: | 1 |
Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:
| آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟ | 2 |
Skal der ikke svares til de mange Ord? og mon en mundkaad Mand skal beholde Ret?
| ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟ | 3 |
Skal din Skvalder bringe Folk til at tie? og skal du bespotte, og ingen beskæmme dig?
| ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی! | 4 |
Thi du sagde: Min Lærdom er klar, og jeg er ren for dine Øjne.
| ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست. | 5 |
Men gid dog Gud vilde tale og oplade sine Læber imod dig!
| ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است. | 6 |
og at han vilde kundgøre dig Visdoms skjulte Ting! thi i den er dobbelt Kraft; da skulde du vide, at Gud endog eftergiver dig noget af din Misgerning.
| آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟ | 7 |
Mon du kan naa til Guds Dybheder? mon du kan naa til den Almægtiges Begrænsning?
| آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585) | 8 |
Den er saa høj som Himmelen, hvad vil du gøre? den er dybere end Helvede, hvad kan du vide? (Sheol h7585)
| طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر. | 9 |
Dens Maal er længere end Jorden, den er bredere end Havet.
| وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟ | 10 |
Naar han farer frem og lukker til eller forsamler, hvo vil da holde ham tilbage?
| زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد. | 11 |
Thi han kender forfængelige Folk og ser Uretfærdighed; skulde han da ikke agte derpaa?
| دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید! | 12 |
Men en uforstandig vil faa Forstand, naar et Vildæsels Føl fødes til Menneske.
| حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛ | 13 |
Dersom du bereder dit Hjerte og udstrækker dine Hænder til ham,
| گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛ | 14 |
dersom du kaster Uretfærdigheden, som er i din Haand, langt bort og ikke lader Uret bo i dine Telte,
| آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد. | 15 |
da skal du, fri for Lyde, kunne opløfte dit Ansigt og blive fast og ikke frygte.
| تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود. | 16 |
Thi du skal glemme din Møje, du skal komme den i Hu som det Vand, der er løbet forbi.
| زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت. | 17 |
Og din Levetid skal gaa frem klarere end Middagen, Mørket skal vorde som Morgenen.
| در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید. | 18 |
Og du skal være tryg, thi der er Haab, og du skal spejde omkring dig og sove tryggelig.
| از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد. | 19 |
Og du skal lægge dig, og ingen skal forfærde dig; og mange skulle bønfalde for dit Ansigt.
| اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود. | 20 |
Men de ugudeliges Øjne skulle hentæres, og deres Tilflugt skal gaa tabt for dem, og deres Haab aandes ud med Livet.
