ایوب 11

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

Naamathi Zophar loh a doo tih,

2 آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟

“Ol cungkuem te a doo moenih a? Hlang he a hmuilai ngawn tah tang dae ta.

3 ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟

Na olsai te hlang loh ngam vetih na tamdaeng vaengah a hmaithae mahpawt nim?

4 ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی!

Te vaengah, “Ka rhingtuknah he cil tih na mikhmuh ah a caih la ka om,” na ti.

5 ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست.

Nang taengah aka thui la Pathen loh unim dawk a paek tih a hmuilai ong koinih.

6 ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است.

Lungming cueihnah he rhaepnit a lo dongah cueihnah olhuep te nang taengah a thui pawn ko. Namah kathaesainah lamloh Pathen loh nang n'hnilh te ming.

7 آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟

Pathen kah khenah na hmuh tih Tlungthang kah a khuetnah hil na hmuh a?

8 آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585)

Vaan la a sang te metlam na saii eh? Saelkhui lakah a dung te metlam na ming eh? (Sheol h7585)

9 طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر.

A himbaidok loh diklai lakah a puet tih tuitunli lakah dangka ngai.

10 وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟

A hil tih a tlaeng tih a tingtun sak phoeiah tah ulong anih a mael sak.

11 زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد.

Amah loh a poeyoek hlang rhoek khaw a ming ngawn dae boethae a hmuh vaengah yakming pawh.

12 دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید!

Tedae tuihong hlang loh hloih koinih kohong marhang neh laak te hlang la a sak khaming.

13 حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛

Na lungbuei na cikngae tih a taengla na kut na phuel koinih,

14 گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛

Na kut dongkah boethae te na lakhla tak tih na dap ah dumlai na khueh pawt atah,

15 آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد.

A lolhmaih kolla na maelhmai na ludoeng van bitni. Na om vaengah khaw tluektluek na long vetih na rhih om mahpawh.

16 تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود.

Nang ham tah thakthaenah te na hnilh vetih tui aka long voelh bangla na poek bitni.

17 زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت.

Na khosak khaw khothun lakah sae vetih, a hmuep khaw mincang bangla om ni.

18 در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید.

Ngaiuepnah a om dongah na pangtung vetih ngaikhuek la na too phoeiah na yalh bitni.

19 از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد.

Na kol vaengah na lakueng neh na maelhmai muep thae voel mahpawh.

20 اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود.

Tedae halang kah mik tah kha vetih thuhaelnah khaw amih lamloh bing ni, a ngaiuepnah khaw hinglu polpainah la om ni,” a ti nah.