ایوب 10

1 از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

Опротивела душе моей жизнь моя; предамся печали моей; буду говорить в горести души моей.

2 ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟

Скажу Богу: не обвиняй меня; объяви мне, за что Ты со мною борешься?

3 آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟

Хорошо ли для Тебя, что Ты угнетаешь, что презираешь дело рук Твоих, а на совет нечестивых посылаешь свет?

4 آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟

Разве у Тебя плотские очи, и Ты смотришь, как смотрит человек?

5 آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است

Разве дни Твои, как дни человека, или лета Твои, как дни мужа,

6 که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟

что Ты ищешь порока во мне и допытываешься греха во мне,

7 هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟

хотя знаешь, что я не беззаконник, и что некому избавить меня от руки Твоей?

8 دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند.

Твои руки трудились надо мною и образовали всего меня кругом, - и Ты губишь меня?

9 به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟

Вспомни, что Ты, как глину, обделал меня, и в прах обращаешь меня?

10 به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم.

Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня,

11 پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی.

кожею и плотью одел меня, костями и жилами скрепил меня,

12 تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است.

жизнь и милость даровал мне, и попечение Твое хранило дух мой?

13 با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که

Но и то скрывал Ты в сердце Своем, - знаю, что это было у Тебя,

14 مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی.

что если я согрешу, Ты заметишь и не оставишь греха моего без наказания.

15 وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم!

Если я виновен, горе мне! если и прав, то не осмелюсь поднять головы моей. Я пресыщен унижением; взгляни на бедствие мое:

16 حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری.

оно увеличивается. Ты гонишься за мною, как лев, и снова нападаешь на меня и чудным являешься во мне.

17 پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی.

Выводишь новых свидетелей Твоих против меня; усиливаешь гнев Твой на меня; и беды, одни за другими, ополчаются против меня.

18 چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم.

И зачем Ты вывел меня из чрева? пусть бы я умер, когда еще ничей глаз не видел меня;

19 انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم.

пусть бы я, как небывший, из чрева перенесен был во гроб!

20 آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم.

Не малы ли дни мои? Оставь, отступи от меня, чтобы я немного ободрился,

21 به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است

прежде нежели отойду, - и уже не возвращусь, - в страну тьмы и тени смертной,

22 به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است.

в страну мрака, каков есть мрак тени смертной, где нет устройства, где темно, как самая тьма.