ایوب 10

1 از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

A minha alma tem tedio á minha vida: darei livre curso á minha queixa, fallarei na amargura da minha alma.

2 ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟

Direi a Deus: Não me condemnes: faze-me saber porque contendes comigo.

3 آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟

Parece-te bem que me opprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos impios?

4 آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟

Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?

5 آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است

São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus annos como os annos de um homem,

6 که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟

Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu peccado?

7 هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟

Bem sabes tu que eu não sou impio: todavia ninguem ha que me livre da tua mão.

8 دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند.

As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; comtudo me consomes.

9 به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟

Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.

10 به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم.

Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?

11 پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی.

De pelle e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.

12 تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است.

Vida e beneficencia me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espirito.

13 با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که

Porém estas coisas as occultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve comtigo.

14 مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی.

Se eu peccar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.

15 وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم!

Se fôr impio, ai de mim! e se fôr justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de affronta; e olho para a minha miseria.

16 حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری.

Porque se vae crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.

17 پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی.

Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.

18 چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم.

Por quepois me tiraste da madre? Ah se então dera o espirito, e olhos nenhuns me vissem!

19 انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم.

Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado á sepultura!

20 آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم.

Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

21 به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است

Antes que vá e d'onde nunca torne, á terra da escuridão e da sombra da morte;

22 به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است.

Terra escurissima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.