ایوب 10

1 از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

Stanco io sono della mia vita! Darò libero sfogo al mio lamento, parlerò nell'amarezza del mio cuore.

2 ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟

Dirò a Dio: Non condannarmi! Fammi sapere perché mi sei avversario.

3 آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟

E' forse bene per te opprimermi, disprezzare l'opera delle tue mani e favorire i progetti dei malvagi?

4 آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟

Hai tu forse occhi di carne o anche tu vedi come l'uomo?

5 آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است

Sono forse i tuoi giorni come i giorni di un uomo, i tuoi anni come i giorni di un mortale,

6 که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟

perché tu debba scrutare la mia colpa e frugare il mio peccato,

7 هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟

pur sapendo ch'io non sono colpevole e che nessuno mi può liberare dalla tua mano?

8 دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند.

Le tue mani mi hanno plasmato e mi hanno fatto integro in ogni parte; vorresti ora distruggermi?

9 به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟

Ricordati che come argilla mi hai plasmato e in polvere mi farai tornare.

10 به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم.

Non m'hai colato forse come latte e fatto accagliare come cacio?

11 پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی.

Di pelle e di carne mi hai rivestito, d'ossa e di nervi mi hai intessuto.

12 تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است.

Vita e benevolenza tu mi hai concesso e la tua premura ha custodito il mio spirito.

13 با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که

Eppure, questo nascondevi nel cuore, so che questo avevi nel pensiero!

14 مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی.

Tu mi sorvegli, se pecco, e non mi lasci impunito per la mia colpa.

15 وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم!

Se sono colpevole, guai a me! Se giusto, non oso sollevare la testa, sazio d'ignominia, come sono, ed ebbro di miseria.

16 حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری.

Se la sollevo, tu come un leopardo mi dai la caccia e torni a compiere prodigi contro di me,

17 پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی.

su di me rinnovi i tuoi attacchi, contro di me aumenti la tua ira e truppe sempre fresche mi assalgono.

18 چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم.

Perché tu mi hai tratto dal seno materno? Fossi morto e nessun occhio m'avesse mai visto!

19 انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم.

Sarei come se non fossi mai esistito; dal ventre sarei stato portato alla tomba!

20 آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم.

E non son poca cosa i giorni della mia vita? Lasciami, sì ch'io possa respirare un poco

21 به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است

prima che me ne vada, senza ritornare, verso la terra delle tenebre e dell'ombra di morte,

22 به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است.

terra di caligine e di disordine, dove la luce è come le tenebre.