ایوب 10

1 از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

“Aol gi ngima; mano emomiyo ok abi lingʼ ma ok awuoyo, to abiro wacho lit duto manie chunya.

2 ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟

Abiro wachone Nyasaye niya: Kik ikuma, to nyisa rachna momiyo ikwana kaka jaketho.

3 آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟

Nyalo bedo ni iwinjo maber ka ahinyora; kendo ka ikwedo tich lweti, to timbe joricho to mori?

4 آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟

Kara in bende in gi wangʼ mar ringruok? Koso in bende ineno mana kaka dhano neno?

5 آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است

Kara in bende ndaloni nok ka ndalo dhano, koso higni magi chalo gi mag dhano,

6 که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟

momiyo imanyo timbena maricho kendo isiko kimanyo richo moro amora ma an-go,

7 هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟

kata obedo ni ingʼeyo maber ni aonge ketho kendo ni onge ngʼama nyalo resa e lweti?

8 دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند.

“Lweti ema nochweya. Ibiro lokori koda kendo mondo itieka?

9 به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟

Parie ni ne ichweya koa kuom lowo. Koro sani, diduoka kendo e lowo adier?

10 به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم.

Donge ne iola oko ka chak kendo ne ipuoya mi apoto ka mo,

11 پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی.

ne ichweyo ringra gi choke kod leche mi iumo chokena gi ringʼo kod pien?

12 تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است.

Ne imiya ngima kendo ne itimona ngʼwono, kendo isebedo ka irito chunya kuom duongʼni maler.

13 با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که

“To kata kamano, koro angʼeyo ni gik mane ni e pachi e magi:

14 مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی.

Isebedo ka ingʼiya mondo ineane ka atimo richo, to ok iseweya ma ok ikuma.

15 وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم!

Okwongʼa, an ngʼat ma timbene mono! To kata ka aonge ketho, to pod ok anyal bedo thuolo, nimar wichkuot ma an-go osemiyo alal ei masichena.

16 حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری.

To kata katemo mondo abed thuolo to idwara mana ka sibuor, kendo isiko mana kiloya gi tekoni maduongʼ.

17 پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی.

Ikelo joneno manyien mondo okweda kendo imedo bedo mager koda; jolweny magi monja mana ka apaka magingore.

18 چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم.

“Angʼo momiyo ne igola ei minwa? Kara mad ne atho kapok wangʼ moro amora onena.

19 انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم.

Mad ne kik nywola, ka ok kamano to ne onego nywola ka asetho kendo chom koda bur tir!

20 آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم.

Donge ngimana modongʼ matin-ni chiegni rumo? Yie iweya mondo abedie gi yweyo matin,

21 به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است

kapok adhi kuma ji ok dhiye miduogi, ma en piny motimo mudho gi tipo molil ti,

22 به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است.

en piny ma otimo mudho mandiwa, kama kata ler chaloe mudho.”