< ارمیا 5 >

خداوند می‌فرماید: «تمام کوچه‌های اورشلیم را بگردید. بر سر چهارراه‌ها بایستید. همه جا را خوب جستجو کنید! اگر بتوانید حتی یک شخص با انصاف و درستکار پیدا کنید، من این شهر را از بین نخواهم برد! 1
Run ye to and fro through the streets of Jerusalem, and see now, and know, and seek in the broad places of it, if ye can find a man, if there is any who does justly, who seeks truth, and I will pardon her.
این قوم حتی به نام من قسم می‌خورند!» 2
And though they say, As Jehovah lives, surely they swear falsely.
ای خداوند، تو به یک چیز اهمیت می‌دهی و آن راستی و درستی است. تو سعی کردی ایشان را اصلاح کنی، اما آنها نخواستند؛ هر چند ایشان را زدی، ولی دردی احساس نکردند! روی خود را از سنگ هم سختتر کرده‌اند و نمی‌خواهند توبه کنند. 3
O Jehovah, do not thine eyes look upon truth? Thou have stricken them, but they were not grieved. Thou have consumed them, but they have refused to receive correction. They have made their faces harder than a rock. They have refused to return.
آنگاه گفتم: «از اشخاص فقیر و نادان چه انتظاری می‌شود داشت؟ آنها از راهها و فرمانهای خدا چیزی نمی‌فهمند! پس چطور می‌توانند دستورهای او را اطاعت کنند؟ 4
Then I said, Surely these are poor, they are foolish, for they know not the way of Jehovah, nor the law of their God.
بنابراین نزد رهبران ایشان رفته و با آنها وارد گفتگو خواهم شد، زیرا آنها راههای خداوند و دستورهای او را می‌دانند.» ولی دیدم که ایشان هم از پیروی خدا برگشته و علیه او سر به طغیان برداشته‌اند. 5
I will go to the great men, and will speak to them, for they know the way of Jehovah, and the law of their God. But these with one accord have broken the yoke, and burst the bonds.
به همین دلیل شیرهای درندهٔ جنگل به جان ایشان خواهند افتاد، گرگهای بیابان به ایشان حمله خواهند کرد و پلنگها در اطراف شهرهایشان کمین خواهند کرد تا هر کس را که بیرون برود، پاره‌پاره کنند؛ زیرا گناهانشان از حد گذشته و بارها از خدا روی برگردانده‌اند. 6
Therefore a lion out of the forest shall kill them; a wolf of the evenings shall destroy them; a leopard shall watch against their cities. Everyone who goes out from there shall be torn in pieces, because their transgressions are many, and their backslidings are increased.
خداوند می‌گوید: «دیگر چگونه می‌توانم شما را ببخشم؟ چون حتی فرزندانتان مرا ترک گفته‌اند و آنچه را که خدا نیست می‌پرستند. من خوراک به آنها دادم تا سیر بشوند، ولی به جای تشکر، غرق زناکاری شدند و وقت خود را با فاحشه‌ها تلف کردند. 7
How can I pardon thee? Thy sons have forsaken me, and sworn by those who are no gods. When I had fed them to the full, they committed adultery, and assembled themselves in troops at the harlots' houses.
آنها مثل اسبان سیر و سرحالی هستند که برای جفت مادهٔ همسایهٔ خود شیهه می‌کشند. 8
They were as fed horses roaming at large; everyone neighed after his neighbor's wife.
آیا برای این کارهای شرم‌آور تنبیه‌شان نکنم؟ آیا نباید از چنین قومی انتقام بگیرم؟ 9
Shall I not visit for these things? says Jehovah. And shall not my soul be avenged on such a nation as this?
«پس ای دشمنان به تاکستان‌هایشان هجوم ببرید و خرابشان کنید! ولی به کلی نابود نکنید. شاخه‌هایشان را قطع کنید، چون از آن خداوند نیستند. 10
Go ye up upon her walls, and destroy, but make not a full end. Take away her branches, for they are not Jehovah's.
خداوند می‌فرماید: مردم اسرائیل و مردم یهودا به من خیانت بزرگی کرده‌اند؛ 11
For the house of Israel and the house of Judah have dealt very treacherously against me, says Jehovah.
آنها دربارۀ من به دروغ گفته‌اند:”او با ما کاری ندارد! هیچ بلایی بر سر ما نخواهد آمد. نه قحطی خواهد شد و نه جنگ. 12
They have denied Jehovah, and said, It is not he. Neither shall evil come upon us, nor shall we see sword nor famine.
انبیا، همگی طبلهای توخالی هستند و کلام خدا در دهان هیچ‌یک از ایشان نیست؛ بلایی که ما را از آن می‌ترسانند، بر سر خودشان خواهد آمد!“» 13
And the prophets shall become wind, and the word is not in them. Thus shall it be done to them.
از این رو خداوند، خدای لشکرهای آسمان، به من چنین فرمود: «برای این گونه سخنان است که من کلام خود را در دهان تو ای ارمیا، مانند آتش می‌سازم و این قوم را همانند هیزم می‌گردانم تا ایشان را بسوزاند.» 14
Therefore thus says Jehovah, the God of hosts: Because ye speak this word, behold, I will make my words in thy mouth fire, and this people wood, and it shall devour them.
خداوند می‌فرماید: «ای بنی‌اسرائیل، من قومی را از دور دست بر ضد تو خواهم فرستاد، قومی نیرومند و قدیمی که زبانشان را نمی‌فهمی. 15
Lo, I will bring a nation upon you from far, O house of Israel, says Jehovah. It is a mighty nation. It is an ancient nation, a nation whose language thou know not, nor understand what they say.
کمانداران آنها همه جنگجویانی نیرومندند که بدون ترحم می‌کشند. 16
Their quiver is an open sepulcher. They are all mighty men.
آنها خرمن تو را غارت کرده، نان فرزندانت را خواهند برد؛ گله‌های گوسفند و رمه‌های گاو، انگور و انجیر تو را به یغما برده، شهرهای حصاردارت را که خیال می‌کنی در امن و امانند، تاراج خواهند کرد. 17
And they shall eat up thy harvest, and thy bread, which thy sons and thy daughters should eat. They shall eat up thy flocks and thy herds. They shall eat up thy vines and thy fig trees. They shall beat down thy fortified cities, wherein thou trust, with the sword.
اما در آن زمان هم باز شما را به کلی از میان نخواهم برد. 18
But even in those days, says Jehovah, I will not make a full end with you.
«پس اگر از تو ای ارمیا بپرسند: چرا خداوند ما را دچار این بلایا می‌کند؟ در پاسخ بگو: همان‌طور که شما خدا را فراموش کردید و در سرزمین خود خدایان بیگانه را پرستیدید، به همان ترتیب بیگانگان را در سرزمینی که از آن شما نیست خدمت و بردگی خواهید کرد.» 19
And it shall come to pass, when ye shall say, Why has Jehovah our God done all these things to us? Then thou shall say to them, Just as ye have forsaken me, and served foreign gods in your land, so ye shall serve strangers in a land that is not yours.
خداوند می‌فرماید که به اهالی یهودا و به قوم اسرائیل چنین اعلام نمایید: 20
Declare ye this in the house of Jacob, and publish it in Judah, saying,
«ای قوم نادان و بی‌فهم که چشم دارید، ولی نمی‌بینید؛ گوش دارید، ولی نمی‌شنوید، این را بشنوید: 21
Hear now this, O foolish people, and without understanding, who have eyes, and see not, who have ears, and hear not:
آیا نباید به من احترام بگذارید؟ آیا نباید در حضور من، ترس وجودتان را فرا گیرد؟ من که شن را به عنوان قانونی جاودانی، سرحد دریاها قرار دادم؛ اگرچه دریاها خروش برآورند و امواجشان به تلاطم آیند، از این حد نمی‌توانند بگذرند!» 22
Do ye not fear me? says Jehovah. Will ye not tremble at my presence, who have placed the sand for the bound of the sea by a perpetual decree, that it cannot pass it? And though the waves thereof toss themselves, yet they cannot prevail, though they roar, yet they cannot pass over it.
خداوند می‌فرماید: «قوم من دلی سرکش و طغیانگر دارند. ایشان یاغی شده و مرا ترک گفته‌اند، و هیچگاه حرمت مرا نگاه نداشته‌اند، هر چند من باران را در بهار و پاییز به ایشان عطا کردم، و فصل کشت و برداشت محصول را برای آنان تعیین نمودم. 23
But this people has a revolting and a rebellious heart. They have revolted and gone.
24
Neither do they say in their heart, Let us now fear Jehovah our God, who gives rain, both the former and the latter, in its season, who preserves to us the appointed weeks of the harvest.
برای همین است که این برکات نیکو را از ایشان گرفته‌ام؛ گناه، ایشان را از تمام این بخشش‌ها محروم کرده است. 25
Your iniquities have turned away these things, and your sins have withheld good from you.
«در میان قوم من اشخاص بدکاری وجود دارند که همچون شکارچیانی که برای شکار کمین می‌گذارند، ایشان هم برای انسان دام می‌گذارند. 26
For among my people are found wicked men. They watch as fowlers lie in wait. They set a trap; they catch men.
همان‌طور که شکارچی قفس خود را پر از پرنده می‌کند، ایشان نیز خانه‌های خود را از نقشه‌های فریبکارانه و غارتگرانه پرکرده‌اند، به همین دلیل است که اکنون قدرتمند و ثروتمند هستند. 27
As a cage is full of birds, so are their houses full of deceit. Therefore they have become great, and grown rich.
خوب می‌خورند و خوب می‌پوشند و رفتار بدشان حد و اندازه‌ای ندارد؛ نه به داد یتیمان می‌رسند و نه حق فقیران را به آنها می‌دهند. 28
They have grown fat. They shine. Yea, they overflow in deeds of wickedness. They do not plead the cause, the cause of the fatherless, that they may prosper. And they do not judge the right of the needy.
بنابراین من ایشان را مجازات خواهم کرد و از چنین قومی انتقام خواهم گرفت! 29
Shall I not visit for these things? says Jehovah. Shall not my soul be avenged on such a nation as this?
«اتفاق عجیب و هولناکی در این سرزمین روی داده است: 30
An astonishing and horrible thing has come to pass in the land.
انبیا پیامهای دروغین می‌دهند و کاهنان نیز بنا بر گفتهٔ ایشان عمل می‌نمایند، قوم من هم از این وضع راضی‌اند. اما بدانید که چیزی به نابودی شما نمانده است؛ آنگاه چه خواهید کرد؟» 31
The prophets prophesy falsely, and the priests bear rule by their means. And my people love to have it so. And what will ye do in the end thereof?

< ارمیا 5 >