ارمیا 12

1 ای خداوند، تو عادلتر از آن هستی که من با تو بحث و جدل کنم؛ اما می‌خواهم بدانم که چرا بدکاران موفقند؟ چرا اشخاص نادرست در رفاه و آسایشند؟

耶和华啊，我与你争辩的时候， 你显为义； 但有一件，我还要与你理论： 恶人的道路为何亨通呢？ 大行诡诈的为何得安逸呢？

2 تو ایشان را مانند درختی که ریشه می‌دواند و میوه می‌آورد، کامیاب می‌سازی. به زبان تو را شکر می‌کنند، اما دلهایشان از تو دور است!

你栽培了他们， 他们也扎了根， 长大，而且结果。 他们的口是与你相近， 心却与你远离。

3 حال آنکه تو از دل من آگاهی و مرا خوب می‌شناسی. خداوندا، ایشان را مثل گوسفند به کشتارگاه بِکِش و به سزای اعمالشان برسان!

耶和华啊，你晓得我，看见我， 察验我向你是怎样的心。 求你将他们拉出来， 好像将宰的羊， 叫他们等候杀戮的日子。

4 تا به کی باید این سرزمین به سبب اعمال و رفتار آنها ماتم گیرد؟ حتی گیاهان صحرا هم به علّت گناهان آنها خشک شده و حیوانات و پرندگان از بین رفته‌اند؛ با این حال ایشان می‌گویند: «خدا ما را مجازات نخواهد کرد!»

这地悲哀， 通国的青草枯干，要到几时呢？ 因其上居民的恶行， 牲畜和飞鸟都灭绝了。 他们曾说：他看不见我们的结局。

5 «اگر با کسانی که انسانی بیش نیستند مسابقه دادی و خسته شدی، پس چگونه با اسبان مسابقه خواهی داد؟ اگر در زمین صاف نتوانستی بایستی و لغزیدی، در جنگلهای انبوه اردن چه خواهی کرد؟

耶和华说：你若与步行的人同跑， 尚且觉累， 怎能与马赛跑呢？ 你在平安之地，虽然安稳， 在约旦河边的丛林要怎样行呢？

6 حتی برادران و خانوادهٔ خودت، علیه تو هستند و برایت توطئه چیده‌اند! پس اگرچه با تو دوستانه صحبت کنند، به آنها اعتماد نکن و سخنانشان را باور منما.»

因为连你弟兄和你父家都用奸诈待你。 他们也在你后边大声喊叫， 虽向你说好话， 你也不要信他们。

7 آنگاه خداوند فرمود: «من بنی‌اسرائیل را ترک گفته و قوم برگزیدهٔ خود را طرد کرده‌ام! عزیزان خود را تسلیم دشمن کرده‌ام.

我离了我的殿宇， 撇弃我的产业， 将我心里所亲爱的交在她仇敌的手中。

8 قوم من مانند شیر جنگل بر من غریده‌اند، پس من نیز از ایشان بیزار شده‌ام.

我的产业向我如林中的狮子， 她发声攻击我， 因此我恨恶她。

9 «قوم من همانند پرندهٔ رنگارنگی است که از هر طرف مورد حملهٔ مرغان وحشی قرار گرفته است؛ پس حیوانات درنده را نیز فرا خوانید تا به این ضیافت بپیوندند!

我的产业向我岂如斑点的鸷鸟呢？ 鸷鸟岂在她四围攻击她呢？ 你们要去聚集田野的百兽， 带来吞吃吧！

10 «بسیاری از حاکمان بیگانه، تاکستانم را غارت کرده‌اند و سرزمین محبوب مرا پایمال نموده‌اند. آنها سرزمین حاصلخیز مرا به بیابان خشک تبدیل کرده‌اند.

许多牧人毁坏我的葡萄园， 践踏我的分， 使我美好的分变为荒凉的旷野。

11 بله، آن را ویران ساخته‌اند؛ اینک ناله‌های ماتم از آن به گوشم می‌رسد؛ همه جا ویران شده و کسی بدان توجه ندارد.

他们使地荒凉； 地既荒凉，便向我悲哀。 全地荒凉，因无人介意。

12 مهاجمین همهٔ گوشه و کنار سرزمین را غارت می‌کنند، زیرا من شمشیرم را فرستاده‌ام تا فرد فرد قوم را هلاک سازد، و هیچ‌کس در امان نخواهد بود.

灭命的都来到旷野中一切净光的高处； 耶和华的刀从地这边直到地那边尽行杀灭。 凡有血气的都不得平安。

13 گندم کاشته‌اند، ولی خار درو کرده‌اند؛ زحمت بسیار کشیده‌اند، ولی چیزی عایدشان نشده است؛ از شدت خشم من، محصولشان از بین رفته است و به این علّت همه شرمسارند.»

他们种的是麦子， 收的是荆棘； 劳劳苦苦却毫无益处。 因耶和华的烈怒， 你们必为自己的土产羞愧。

14 خداوند دربارهٔ همسایگان شرور قوم اسرائیل که سرزمین او را مورد تهاجم قرار داده‌اند سرزمینی که خدا به ایشان داده است چنین می‌فرماید: «ایشان را مانند یهودا از سرزمینشان بیرون خواهم راند،

耶和华如此说：“一切恶邻，就是占据我使百姓以色列所承受产业的，我要将他们拔出本地，又要将犹大家从他们中间拔出来。

15 ولی بعد از آن، بار دیگر بر آنها ترحم خواهم نمود و هر یک را به زمین و مملکت خود باز خواهم گرداند.

我拔出他们以后，我必转过来怜悯他们，把他们再带回来，各归本业，各归故土。

16 اگر این قومهای بت‌پرست، راه و رسم قوم مرا خوب بیاموزند (همان‌گونه که قبلاً به قوم من راه و روش بعل را آموخته بودند)، و به جای بعل مرا خدای خود بدانند، آنگاه جزو قوم من شده کامیاب خواهند شد.

他们若殷勤学习我百姓的道，指着我的名起誓说：‘我指着永生的耶和华起誓’，正如他们从前教我百姓指着巴力起誓，他们就必建立在我百姓中间。

17 اما هر قومی که نخواهد مرا اطاعت نماید، او را به کلی ریشه‌کن کرده، از بین خواهم برد.» این کلام خداوند است.

他们若是不听，我必拔出那国，拔出而且毁灭。这是耶和华说的。”