< یعقوب 3 >

برادران و خواهران عزیزم، شمار کسانی که می‌خواهند معلم شوند، زیاد نباشد، زیرا می‌دانید داوری بر ما که تعلیم می‌دهیم، سختگیرانه‌تر خواهد بود. 1
My brothers, not many of you should become teachers, knowing that we shall receive a stricter judgment.
بدیهی است که ما همگی دچار لغزش بسیار می‌شویم. اما کسی که در سخن گفتن مرتکب لغزش نگردد، او شخص کاملی است و می‌تواند تمام وجودش را تحت تسلط خود نگاه دارد. اگر کسی بتواند بر زبان خود مسلط شود، قادر خواهد بود در سایر موارد نیز بر خود مسلط باشد. 2
Because we all stumble in many things. If anyone does not stumble in word, he is a perfect man, being able to bridle the whole body as well.
اسبی بزرگ را با دهنه‌ای کوچک مطیع خود می‌سازیم و او را به هر جا که بخواهیم می‌بریم. 3
Consider, we put bits in horses' mouths for them to obey us, and we guide their whole body.
یک سُکّان کوچک، کشتی بزرگ را به هر سو که خواست ناخدا باشد، هدایت می‌کند حتی اگر بادی شدید بوزد. 4
Consider also the ships: although they are so large and are driven by fierce winds, they are guided by a very small rudder wherever the impulse of the pilot may desire.
زبان نیز در بدن، عضوی کوچک است، اما چه لاف‌ها که نمی‌زند. جرقّه‌ای کوچک می‌تواند جنگل بزرگی را به آتش بکِشَد. 5
So also the tongue is a small member and boasts great things. Just look at how great a forest a little fire can kindle!
زبان نیز همچون آتش است، و دنیایی از ناراستی در میان اندامهای بدن، که سر تا پای آن را آلوده می‌سازد، و کل مسیر زندگی‌مان را به آتش می‌کِشَد، و خودش نیز به آتش دوزخ خواهد سوخت. (Geenna g1067) 6
And the tongue is a fire! The organization of wickedness, that is how the tongue is placed among our members, defiling the whole body and setting on fire the course of life, itself being set on fire by hell. (Geenna g1067)
انسان توانسته است هرگونه حیوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دریایی را رام کند، و بعد از این نیز رام خواهد کرد. 7
Every kind of animal and bird, reptile and sea creature, is tamed and has been tamed by the human race,
اما زبان را هیچ انسانی نمی‌تواند رام کند. آن شرارتی است پرتلاطم و آشفته، و آکنده از زهری کشنده. 8
but no one among men is able to tame the tongue—an uncontrollable evil, full of deadly poison.
با زبان خود، خداوند یعنی پدرمان را می‌ستاییم، و با همان نیز انسان‌ها را که شبیه به خدا آفریده شده‌اند، نفرین می‌کنیم. 9
With it we bless God and Father, and with it we curse the people who have been made in God's likeness.
از همان دهان، هم برکت جاری می‌شود و هم لعنت. برادران و خواهران عزیزم، نباید چنین باشد. 10
Out of the same mouth proceed blessings and curses. My brothers, these things should not be that way.
آیا امکان دارد از همان چشمه، هم آب شیرین بجوشد و هم آب شور؟ 11
A spring does not send out sweet and bitter water from the same opening, does it?
عزیزان من، آیا می‌توان زیتون را از درخت انجیر چید؟ یا انجیر را از تاک؟ چشمۀ آب شور نیز نمی‌تواند آب شیرین پدید آوَرَد. 12
Can a fig tree, my brothers, bear olives, or a grape vine figs? Thus no spring yields salt water and sweet.
آیا در میان شما شخصی حکیم و فهیم هست؟ پس بگذارید دانایی و فهم خود را با شیوۀ زندگی خداپسندانه و با اعمالی برخاسته از فروتنی نشان دهد، فروتنی و تواضعی که ناشی از حکمت و فهم است. 13
Who is wise and understanding among you? Let him exhibit his works in the meekness of wisdom, by his good way of life.
اما اگر در زندگی‌تان کینه و حسادت و خودخواهی وجود دارد، بیهوده سنگ عقل و خرد را به سینه نزنید، که این بدترین نوع دروغ می‌باشد؛ 14
But if you have bitter envy and selfish ambition in your heart, do not boast and lie against the truth—
زیرا در آن خرد و حکمتی که خدا می‌بخشد، این گونه صفات ناپسند وجود ندارد، بلکه اینها دنیوی، غیرروحانی و شیطانی هستند. 15
such ‘wisdom’ is not coming down from Above, but is earthly, sensual, demonic.
در واقع، هر جا که حسادت و جاه‌طلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت دیگر نیز بچشم می‌خورد. 16
Because where envy and selfish ambition exist, there is unruliness and every foul practice.
اما حکمتی که از آسمان می‌باشد، در وهلهٔ اول پاک و نجیب است، بعد صلح‌جو، مؤدب و ملایم؛ حاضر به گفتگو با دیگران و پذیرش نظرات ایشان است؛ لبریز از دلسوزی و اعمال نیک بوده، صمیمی، بی‌ریا و بی‌پرده می‌باشد. 17
In contrast, the wisdom from Above is first pure, then peaceable, gentle, compliant, full of mercy and good fruits, without partiality and without hypocrisy.
آنانی که صلح‌جو هستند، بذر صلح می‌کارند و عدالت درو می‌کنند. 18
Now the fruit of righteousness is planted in peace by those making peace.

< یعقوب 3 >