اشعیا 50

1 خداوند به قوم خود می‌گوید: «آیا فکر می‌کنید من شما را از سرزمین خود بیرون کردم همان‌گونه که یک مرد زنش را طلاق داده، از خانه بیرون می‌کند؟ اگر چنین است، پس کجاست طلاقنامه؟ آیا فکر می‌کنید من بودم که شما را به اسارت فروختم چنانکه پدری فرزندانش را چون برده می‌فروشد؟ نه، هرگز! شما به سبب گناهان خود به اسارت برده شدید.

Hichehi Pakaiyin asei chu ahi: “Nanu chu keiman kada ahi tah jeh’a kisol manga ham? Ka thil bat ho jeh’a nangho soh’a ka johdoh’u ham? Ahipoi, na chonset jeh’uva kijohdohsa nahiu ahitai. Chule na chonset jeh’uva nanu’u jong kipui manga ahije.

2 «چرا هنگامی که به نجاتتان آمدم مرا نپذیرفتید؟ چرا هنگامی که صدایتان کردم پاسخ ندادید؟ آیا فکر می‌کنید من قدرت ندارم شما را آزاد کنم؟ با یک اشاره دریا را خشک می‌سازم و رودخانه را به بیابان خشک تبدیل می‌کنم به طوری که ماهی‌های آن از بی‌آبی می‌میرند و می‌گندند.

Ipi iti danna ka hung petna koima cha umlou ahi dem? Ka kou petna iti dana koima eidonbutna umlou hin tem? Keiman huhdoh theina tha neilouva neigel’u ahi dem? Hiche hi ajeh kisei chu ahipoi! Ajeh iham itileh keiman twikhanglen koma thu kasei leh tolgo soh ‘a ahitai. Keiman vadung chu nelphai kasosah’a nga umho thi gam'a ahiiuve.

3 من همان هستم که پوششی بر آسمان می‌کشم و سراسر آن را تاریک می‌سازم.»

Keiman vanthamjol muthim kasosah’a, amaho chu lunghemna pon hoa kitom ahiuve.

4 خداوند یهوه به من آموخته که چه بگویم و چگونه خستگان را به کلام خود توانایی بخشم. او هر صبح مرا بیدار می‌کند و فهم مرا روشن می‌سازد تا خواست او را بدانم.

Thunei pen Pakaiyin Achihna thu eipei, hiche hi Keiman athachol kalhamon theina ding ahi. Jingkah ahung lhun seh le Ama’n eisukhang jin chule kahet khen them theina din Ama lunglam’a chona toh eihon thapeh in ahi.

5 خداوند یهوه با من صحبت کرد و من به سخنانش گوش دادم. با او مخالفت نکردم و از او برنگشتم.

Thanei pen Pakaiyin ka koma thu ahin seijin chule keiman ka ngaipeh’e. Keiman Ama ka doupon chule ka kiheimang jeng poi.

6 پشتم را به ضرب شلّاق کسانی که مرا می‌زدند سپردم و در برابر کسانی که ریش مرا می‌کندند و به صورتم آب دهان می‌انداختند و به من اهانت می‌کردند، مقاومت نکردم.

Keima eivo dingho lama ka nung kado peh in chule ka khamul bot lha goho koma kabeng ka dopeh’e. Keiman noisebolna le chilset khuma konin kamai kaselpoi.

7 از اهانت آنان ترسی ندارم، زیرا خداوند یهوه یاور من است. بنابراین، روی خود را همچون سنگ خارا ساخته‌ام تا خواست خداوند را بجا آورم. یقین دارم پیروز خواهم شد،

Ajeh chu Thunei chungnung Pakaiyin eipan pin, keima lungsetna bei hi ponge. Hijeh’a hi keiman kamai song tobanga katahsah’a, Alunglam bol dinga kakigot ahitai. Chule keima jachatna’a chulou ding kahi.

8 زیرا خداوند نزدیک است و از حق من دفاع خواهد کرد. پس کیست که جرأت کند با من بجنگد؟ دشمنان کجا هستند؟ بگذار جلو بیایند!

Keima them eichansahpa chu naicha um ahi. Tua hi keima douna thusei ding koi alung ngam dem? Keima themo eichan ho chu koi koi hiu vem? Amaho chu hung kilu lah’u hen!

9 خداوند یهوه پشتیبان من است، پس کیست که بتواند مرا محکوم سازد؟ تمام دشمنانم مانند لباس بید خورده از بین خواهند رفت!

Vetemin, keima Thuneipen Pakai chu kei lama apange. Koi ham eithemo chansah dinga? Ka melmate ho jouse chu ponlui tobang hiuvin tin, mase mon’in aneh tobanga kisumang ding ahiuve.

10 ای کسانی که ترس خداوند را در دل دارید و مطیعِ خدمتگزار او هستید، به خداوند اعتماد کنید. هر چند راه شما تاریک باشد و هیچ نوری به آن نتابد، اما شما به خدای خود اطمینان داشته باشید.

Nalah’uva koiyin Pakai agin’a chule alhachapa thusei angai jem? Nangma muthim lah’ a khovah ‘a navalea ahileh, Pakai tahsanin chule na Pathen’a lung ngaijin.

11 اما شما که به روشنایی خود اعتماد می‌کنید و خود را با آتش خویش گرم می‌کنید، این است آنچه از من دریافت خواهید کرد: در عذاب خواهید خوابید.

Hinla ching theijun, nangma vah’a vahlen lang chule nangma tah mei nati chu kisang lum’in. Hiche hi nangman keija kona nakisan ding chu ahi. Nangma gangtah’a nalhah lutna thohhasa nathoh ding ahitai.