اشعیا 20

1 سرگن، پادشاه آشور، سردار سپاه خود را به شهر اشدود در فلسطین فرستاد و آن را تسخیر کرد.

Assyria siangpahrang Sargon mah, Ashdod to tuk moe, lak hanah, Ashdod ah misatuh angraeng kalen koek Tartan patoehhaih saning ah,

2 سه سال پیش از این رویداد، خداوند به اشعیا پسر آموص فرموده بود که لباس و کفش خود را از تن در بیاورد و عریان و پا برهنه راه برود، و اشعیا چنین کرد.

Angraeng mah Amoz capa Isaiah patohhaih rang hoiah lok to thuih; Na kaeng pong ih kazii to angkhring ah loe, na khok pong ih khokpanai to angkhring ah, tiah a naa. A thuih ih lok batih toengah anih mah sak, anih loe khokpanai abuen ai, bangkai ah a caeh.

3 هنگامی که اشدود به دست آشور افتاد خداوند فرمود: «خدمتگزار من اشعیا مدت سه سال عریان و پا برهنه راه رفته است. این نشانهٔ بلاهای هولناکی است که من بر مصر و حبشه خواهم آورد.

To naah Angraeng mah, Izip prae hoi Ethiopia kaminawk nuiah angmathaih hoi dawnraihaih to amtuengsak hanah, ka tamna Isaiah mah khokpanai abuen ai, bangkrai ah saning thumto thung lamcaeh baktih toengah,

4 پادشاه آشور مردم مصر و حبشه را اسیر خواهد کرد و کوچک و بزرگ را مجبور خواهد ساخت عریان و پا برهنه راه بروند تا مصر را رسوا کند.

Izip kaminawk azatsak hanah, Assyria siangpahrang mah, saning kanawk, saning kacoeh tih ai, Izip kaminawk to thongim krah kaminawk baktih, Ethiopia kaminawk doeh naeh ih kaminawk baktiah, khokpanai abuen ai, bangkrai ah caeh o haih ving tih.

5 آنگاه مردمی که در سواحل فلسطین زندگی می‌کنند و تکیه‌گاهشان حبشه، و فخرشان مصر است، پریشان و رسوا شده، خواهند گفت:”اگر بر سر مصر که می‌خواستیم از دست آشور به او پناه ببریم چنین بلایی آمد، پس بر سر ما چه خواهد آمد؟“»

Nihcae loe zii o tih; nihcae angoephaih Ethiopia hoi nihcae amoekhaih Izip prae loe azathaih tongh o tih.

6

To na niah hae tuipui thungah kaom kaminawk mah, Khenah, aicae loe Assyria siangpahrang ban thung hoi kawbangmaw cawnh moe, loih thai han? tiah thui o tih.