اشعیا 16

1 آوارگان موآب از شهر سالع که در صحراست، برای پادشاه یهودا بره‌ای به عنوان خراج می‌فرستند.

Zion canu mon dawk kaawm e ram ukkung bawi hanelah, Sela kho hoi kahrawngum lam lahoi tuca hah patawn haw.

2 دختران موآب مانند پرندگان بی‌آشیانه، در کنارهٔ رود ارنون آواره شده‌اند.

Arnon palang rakanae koe e lamthungnaw dawk, Moab canunaw teh tabu raphoe lah ao teh kamleng e tavanaw patetlah ao awh.

3 از مردم یهودا کمک می‌خواهند و با التماس می‌گویند: «ما را زیر سایهٔ خود پناه دهید. از ما حمایت کنید. نگذارید به دست دشمن بیفتیم.

Pouknae na poe awh haw. Lannae lahoi laideitâtueng awh haw. Kanî tuengtalueng thun nah e na tâhlip hah, karum patetlah awm sak awh haw. Pâlei e naw hah hrawk awh. Ka yawng e naw hah pahnawt awh hanh.

4 اجازه دهید ما آوارگان در میان شما بمانیم. ما را از نظر دشمنانمان پنهان کنید!» (سرانجام ظالم نابود خواهد شد و ستمکار و تاراج کننده از بین خواهد رفت.

Moab ram hoi a pâlei teh a takhoe e naw hah nangmouh koe rei awm naseh. Ahnimouh karaphoenaw e kut dawk hoi rawngkhan hanelah kângue e lah awm awh. Ka hnephnapnaw ao awh hoeh torei, raphoenae teh a roum torei, reprep ka coungroe e taminaw teh talai van hoi a kahma awh torei teh,

5 آنگاه کسی از نسل داوود بر تخت پادشاهی خواهد نشست و با عدل و انصاف بر مردم حکومت خواهد کرد. حکومت او بر رحمت و راستی استوار خواهد بود.)

bawitungkhung teh lungpatawnae lahoi a cak han. Hote tahungnae dawkvah, Devit e lukkareiim thung hoi buet touh ni lawkceng vaiteh, lannae hah tawng vaiteh, lannae hah karanglah sak vaiteh, yuemkamcunae lahoi a tahung han.

6 مردم یهودا می‌گویند: «ما دربارهٔ موآبی‌ها شنیده‌ایم. می‌دانیم چقدر متکبرند و به خود فخر می‌کنند، اما فخر آنها بی‌اساس است.»

Moab e kâoupnae, banghloimaw a kâoup, ahnie lunglennae, a kâoupnae, a kaisuenae pueng teh maimouh ni thai awh toe. A kâoupnae pueng teh ahrawnghrang doeh.

7 مردم موآب برای سرزمین خود گریه می‌کنند؛ نان کشمشی قیرحارست را به یاد می‌آورند و آه می‌کشند.

Hatdawkvah, Moab khocanaw teh, Moab kho hanelah a cingou awh han. Khoca pueng a cingou awh han. Nangmouh teh Kirhareseth kho e misur vaiyeinaw hanelah na cingou awh han. Ahnimouh teh atangcalah puenghoi runae a kâhmo awh han.

8 مزرعه‌های حشبون و تاکستانهای سبمه از بین رفته‌اند؛ درختان انگور را فرماندهان سپاه دشمن بریده‌اند. زمانی شاخه‌های این درختان انگور تا به شهر یعزیز می‌رسید و از بیابان گذشته، تا دریای مرده امتداد می‌یافت.

Bangkongtetpawiteh, Heshbon laikawknaw, Sibmah misurkungnaw teh ketkamyai teh a ke awh toe. Miphunnaw ukkung bawinaw ni misurbomnaw teh a khoe awh toe. Hote akungnaw teh, Jazer kho totouh a pha teh, kahrawngum totouh a yam awh. Hote a kangnaw teh, tuipui ka tapuet lah a yam awh.

9 برای یعزیز و باغهای انگور سبمه گریه می‌کنم و ماتم می‌گیرم. اشکم چون سیل برای حشبون و العاله جاری می‌شود، زیرا میوه‌ها و محصولش تلف شده است.

Hatdawkvah, Jazer kho hoi cungtalah Sibmah misurnaw hanelah ka khuika. Oe Heshbon kho hoi Elealeh kho, nang hah ka mitphi hoi cupcup na duk sak han. Bangkongtetpawiteh, nange kompawi a pawhik hoi caâpawi a pawhiknaw teh a kâhat toe.

10 شادی و خوشحالی برداشت محصول از بین رفته است؛ در باغهای انگور، دیگر نغمه‌های شاد به گوش نمی‌رسد؛ دیگر کسی انگور را در چرخشتها، زیر پا نمی‌فشرد؛ صدای شادمانی خاموش شده است.

Lunghawinae hoi nawmnae teh talai kahawi dawk hoi takhoe lah ao toe. Misur takha dawk lunghawinae la saknae awm hoeh. Lunghawinae hoi hramnae awm hoeh. Misur paw katinnaw ni katinnae dawkvah misur paw hah katin awh hoeh. Hramki lawk ka kâhat sak toe.

11 دل من مانند بربط برای موآب می‌نالد و برای قیرحارس آه می‌کشد.

Hatdawkvah, kaie ka lung teh, Moab ram hanelah, ka lungthin teh Kirhareseth kho hanelah ratoung lawk patetlah a cingou toe.

12 اهالی موآب بی‌جهت به سوی بتخانه‌های خود بالا می‌روند تا دعا کنند؛ آنها بی‌جهت خود را خسته می‌کنند، زیرا دعایشان مستجاب نخواهد شد.

Moabnaw ni a rasangnae hmuen koe, tawntam laihoi ratoum hanelah, amamae kathounge hmuen koe a tho awh navah, banghai hawinae hmawt awh mahoeh.

13 این بود پیغامی که خداوند از قبل دربارهٔ موآب فرموده بود.

Hethateh, atuvah Moab ram hoi kâkuen e BAWIPA ni a dei e lawk doeh.

14 اما اینک خداوند می‌فرماید: «درست پس از سه سال، شکوه و جلال موآب از بین خواهد رفت و از جماعت زیاد آن عدهٔ کمی باقی خواهند ماند و آنها نیز قوت خود را از دست خواهند داد.»

Atu BAWIPA ni a dei e teh, kum thum touh thung, thaw ka tawk hanlah hlai e ni thaw a tawknae kum patetlah Moab e bawilennae teh tami moikapap ni a khet rahnoum awh han. Kacawie naw teh ekvoi ayounca awh dawkvah, a tha a baw awh ati toe.