هوشع 7

1 «هر وقت خواستم اسرائیل را شفا دهم و ایشان را دوباره کامیاب سازم، دیدم باز گناه می‌کنند. پایتخت آن سامره مملو از آدمهای فریبکار و دزد و راهزن است!

When I would heal Israel, then the iniquity of Ephraim is uncovered, and the wickedness of Samaria. For they commit falsehood, and the thief enters in, and the troop of robbers ravages outside.

2 ساکنان آنجا نمی‌دانند که من هرگز شرارتشان را فراموش نمی‌کنم. اعمال گناه‌آلودشان از همه طرف آنها را لو می‌دهد و من همه را می‌بینم.

And they do not consider in their hearts that I remember all their wickedness. Now their own doings have surrounded them; they are before my face.

3 «پادشاه از شرارت مردم لذت می‌برد و رهبران از دروغهایشان.

They make the king glad with their wickedness, and the rulers with their lies.

4 همگی آنها زناکارند و در آتش شهوت می‌سوزند. آتش شهوت آنها مانند آتش آمادهٔ تنور نانوایی است که خمیرش را مالش داده و منتظر برآمدن آن است.

They are all adulterers. They are as an oven heated by the baker. He ceases to stir the fire, from the kneading of the dough, until it is leavened.

5 «در جشنهای پادشاه، رهبران از شراب مست می‌شوند و او نیز با کسانی که وی را دست انداخته‌اند هم پیاله می‌گردد.

On the day of our king the rulers made themselves sick with the heat of wine. He stretched out his hand with scoffers.

6 دلهایشان از دسیسه بازی، مثل تنور زبانه می‌کشند. توطئهٔ آنها تمام شب به آرامی می‌سوزد و همین که صبح شد مثل آتش ملتهب شعله‌ور می‌گردد.

For they have made their heart ready like an oven, while they lie in wait. Their baker sleeps all the night. In the morning it burns as a flaming fire.

7 «مردم اسرائیل مانند تنوری سوزان شده، پادشاهان و رهبرانشان را یکی پس از دیگری کشتند و فریاد هیچ‌کدام برای درخواست کمک از من، بلند نشد.

They are all hot as an oven, and devour their judges. All their kings are fallen. There is none among those who call to me.

8 «قوم من با بت‌پرستان آمیزش کرده، راههای گناه‌آلود آنها را یاد می‌گیرند. آنها همچون نان نیم پخته‌ای هستند که نمی‌شود خورد.

Ephraim, he mixes himself among the peoples. Ephraim is a cake not turned.

9 پرستش خدایان بیگانه قوت ایشان را گرفته است، ولی خودشان نمی‌دانند. موهای سر اسرائیل سفید شده و عمر او به پایان رسیده، اما او از آن بی‌خبر است.

Strangers have devoured his strength, and he does not know. Yea, gray hairs are here and there upon him, and he does not know.

10 فخر او به خدایان دیگر، آشکارا او را رسوا کرده است. با این حال به سوی خدای خود بازگشت نمی‌کند و در صدد یافتن او برنمی‌آید.

And the pride of Israel testifies to his face. Yet they have not returned to Jehovah their God, nor sought him for all this.

11 «قوم اسرائیل مانند کبوتر، نادان و بی‌فهم هستند. آنها از مصر کمک می‌خواهند و به آشور پرواز می‌کنند؛

And Ephraim is like a silly dove, without understanding. They call to Egypt. They go to Assyria.

12 ولی من در حین پروازشان تور خود را بر ایشان می‌اندازم و مثل پرنده‌ای آنها را از آسمان به زمین می‌کشم و به خاطر تمام کارهای شرارتبارشان ایشان را مجازات می‌کنم.

When they shall go, I will spread my net upon them. I will bring them down as the birds of the heavens. I will chastise them, as their congregation has heard.

13 «وای بر قوم من! بگذار آنها هلاک شوند، زیرا مرا ترک کرده و به من گناه ورزیده‌اند. می‌خواستم ایشان را نجات بخشم، ولی آنها با من صادق نبودند.

Woe to them! For they have wandered from me. Destruction to them! For they have trespassed against me. Though I would redeem them, yet they have spoken lies against me.

14 آنها از صمیم دل به حضور من فریاد بر نمی‌آورند، بلکه در بستر خود ناله و شیون می‌کنند. آنها خود را زخمی کرده، برای غله و شراب به بتها دعا می‌کنند، و از من روی برمی‌گردانند.

And they have not cried to me with their heart, but they howl upon their beds. They assemble themselves for grain and new wine. They rebel against me.

15 «من ایشان را یاری نموده و نیرومند ساخته‌ام، ولی از من روگردان شده‌اند.

Though I have taught and strengthened their arms, yet they devise mischief against me.

16 «آنها به همه جا نگاه می‌کنند، جز به آسمان و به سوی خدای متعال. مانند کمان کجی هستند که هرگز تیرش به هدف نمی‌خورد. رهبرانشان به دلیل گستاخی و بی‌احترامی نسبت به من با شمشیر دشمن نابود خواهند شد و تمام مردم مصر به ایشان خواهند خندید.»

They return, but not to him on high. They are like a deceitful bow. Their rulers shall fall by the sword for the rage of their tongue. This shall be their derision in the land of Egypt.