هوشع 2

1 در آن روز برادران خود را عَمّی یعنی «قوم من» و خواهران خود را روحامه یعنی «محبوبان من» خواهی خواند.

Nangmacae ih namyanawk khaeah, Ammi (kai ih kami), tiah thui oh loe, na tanuhnawk khaeah, Ruhamah (palungnathaih amtuengsak), tiah thui oh.

2 مادرت را توبیخ کن، زیرا زن مرد دیگری شده است و من دیگر شوهر او نیستم. از او بخواه تا از فاحشگی دست بردارد و دیگر خودفروشی نکند؛

Nam no to thuitaek ah, zoeh ah; anih loe kai ih zu na ai ni, kai doeh anih ih sava na ai ni. A mikhmai hoi tangzat zawh han khethaih to va ving nasoe loe, anih ih tahnu salak hoiah zae sakhaih to va ving lai nasoe;

3 و گرنه او را مثل روزی که از مادر متولد شد عریان خواهم ساخت و مانند زمینی که دچار خشکسالی شده باشد از تشنگی هلاک خواهم کرد.

to tih ai nahaeloe bangkrai ah oh hanah anih to khukbuen ka khring pae moe, tapenhaih ni nathuem ih baktih toengah, bangkrai ah ka ohsak han, anih to praezaek baktiah ka sak moe, long karoem baktiah ka suem ueloe, tui anghaehhaih hoiah ka duehsak moeng tih.

4 از فرزندان او چون فرزندان خودم مراقبت نخواهم کرد، زیرا آنها از آن من نیستند بلکه فرزندان مردان دیگری هستند.

Nihcae loe tangzat zaw kami ih caa ah oh o pongah, a caanawk nuiah tahmenhaih ka tawn mak ai.

5 مادرشان مرتکب زنا شده و با بی‌شرمی گفته است: «دنبال مردانی می‌روم که به من خوراک و پوشاک می‌دهند.»

Anih mah, Kai han buh hoi tui paek kami, tuumui hoi puu ngan khukbuen paekkung, situi hoi naek koi paek kami ah kaom, kaimah ih tlangainawk hnuk ah ka caeh han, tiah a thuih. Nihcae ih amno loe tangzat to zawh moe, azat koi kaom ah khosakhaih hoiah ni nihcae a pomh.

6 ولی من دیواری از خار و خس به دور او می‌کشم و مانعی بر سر راه او می‌گذارم تا راهش را پیدا نکند.

To pongah khenah, Na caehhaih loklam to soekhring hoiah ka pakaa khoep moe, sipae kang thungh pae khoep han, to naah loe anih mah caehhaih loklam to hnu mak ai boeh.

7 به طوری که وقتی دنبال فاسقانش می‌دود نتواند به آنها برسد. دنبال آنها خواهد گشت، ولی پیدایشان نخواهد کرد. آنگاه خواهد گفت: «بهتر است نزد شوهر خود بازگردم، چون وقتی که با او بودم زندگی‌ام بهتر می‌گذشت.»

Anih mah angmah ih tlangainawk to patom tih, toe kae mak ai; anih mah nihcae to pakrong tih, toe hnu mak ai. To naah anih mah, Ka caeh moe, hmaloe ih ka sava khaeah kam laem let han, to tiah ni vaihi pongah khosak ka hoih kue tih, tiah thui tih.

8 او نمی‌فهمد که هر چه دارد از من دارد. تمام طلا و نقره‌ای را که او برای پرستش بت خود بعل به کار می‌برد، من به او می‌دادم.

Kai mah ni anih hanah cang, misurtui hoi situinawk to ka paek, nihcae mah Baal han patoh o ih sui hoi sum kanglung doeh kai mah ni ka paek, tiah anih mah panoek ai.

9 ولی اکنون دیگر شراب و غله‌ای را که همیشه سر موعد برای او فراهم می‌کردم به او نخواهم داد و لباسهایی که برای پوشش برهنگی‌اش به او می‌دادم از او پس خواهم گرفت.

To pongah kam laem moe, atue mah phak naah kaimah ih cang hoi misurtui to ka lak pae ving han; anih bangkrai ah ohhaih to khuk hanah, ka paek ih kaimah ih tuumui hoi puu ngan khukbuen doeh ka lak pae let han.

10 قباحت او را در نظر فاسقانش آشکار خواهم ساخت و هیچ‌کس نخواهد توانست او را از دست من خلاصی بخشد.

To pongah vaihi anih ih tlangainawk mikhnuk ah, anih azathaih to kam tuengsak han, mi mah doeh kai ih ban thung hoiah anih to loih o sak thai mak ai.

11 به تمام خوشیها و بزمها، عیدها و جشنهایش پایان خواهم داد.

Anih ih poihsakhaih, poihsakhaih ninawk, khrah kangthanawk, Sabbath ninawk hoi kalah amkhuenghaih poihnawk boih doeh ka boengsak han.

12 تاکستانها و باغهای میوه‌ای را که ادعا می‌کند فاسقانش به او هدیه داده‌اند نابود می‌کنم. آنها را به صورت جنگل درمی‌آورم و میوه‌هایش را نصیب حیوانات صحرا می‌گردانم.

Anih mah, Hae loe ka tlangainawk mah tha pathokhaih atho ah paek ih hmuen ah oh, tiah thuih ih angmah ih misurkung hoi thaiduetkungnawk to kam rosak han: to ahmuen to taw ah kang coengsak moe, moisannawk to ka caaksak han.

13 به سبب تمام آن روزهایی که برای بت خودش بعل، بخور می‌سوزانید و گوشواره‌هایش را به گوش می‌کرد و با طلا و جواهرات، خود را می‌آراست و مرا ترک نموده، به دنبال فاسقانش می‌رفت، او را مجازات خواهم کرد. این را خداوند می‌فرماید.

Baalnawk khaeah hmuihoih a thlaekhaih aninawk pongah, anih to ka thuitaek han. Anih loe bantuek, naa tangkraeng, atho kana hmuen hoiah amthoep moe, angmah ih tlangainawk hnuk ah a caeh, kai ang pahnawt sut boeh, tiah Angraeng mah thuih.

14 ولی دوباره دل او را به دست می‌آورم و او را به بیابان خواهم برد و در آنجا با وی سخنانی دلنشین خواهم گفت.

To pongah khenah, anih to ka zoek moe, praezaek ah ka caeh haih pacoengah, lok kanaem ka thuih pae han.

15 در آنجا باغهای انگورش را به او پس خواهم داد، و «درهٔ زحمات» او را به «دروازهٔ امید» مبدل خواهم ساخت. او باز در آنجا مانند روزهای جوانی‌اش و مثل زمان قدیم که او را از اسارت مصر آزاد کردم سرود خواهد خواند.

To ah anih han misur takhanawk to ka paek let moe, Akhor Azawn to oephaih khongkha ah ka sak pae han; nawkta nathuem ih baktih, Izip prae hoi angzohhaih ni thuem ih baktih toengah, anih mah to ahmuen ah laa to sah tih boeh.

16 در آن روز مرا به جای «سرور من»، «شوهر من» خطاب خواهد کرد.

To na niah loe, Nang mah, Baali (ka angraeng), tiah nang kawk mak ai, Ishi (ka sava), tiah ni nang kawk tih boeh.

17 کاری می‌کنم که بعل را فراموش کند و دیگر اسمش را نیز بر زبان نیاورد.

Baal ih ahminnawk to anih ih pahni hoiah ka lak pae ving han, nihcae ih ahminnawk panoek lethaih om mak ai boeh.

18 در آن زمان، بین شما و حیوانات وحشی و پرندگان و خزندگان عهدی قرار می‌دهم تا دیگر از هم نترسید؛ و تمام سلاحهای جنگی را از بین برده، به جنگها پایان خواهم داد. آنگاه در امنیت خواهید زیست.

To na niah loe moisannawk, van ih tavaanawk, long ah kavak hmuennawk hoiah misa angcoeng han ai ah, nihcae han lokmaihaih ka sak pae han. Nihcae kamding rue ah ohsak hanah, misatukhaih kalii hoi sumsen to long nui hoiah kam rosak han.

19 من با زنجیر عدالت و انصاف و محبت و رحمت، شما را برای همیشه به خود پیوند خواهم داد.

Nang loe kaimah khaeah kang suek poe han, ue, toenghaih hoi kamsoem ah lokcaekhaih, tahmenhaih hoi amlunghaih baktiah, nang to kaimah khaeah kang suek poe han boeh.

20 من عهدی را که با شما بسته‌ام بجا خواهم آورد و شما را نامزد خود خواهم ساخت و شما مرا در آن زمان واقعاً خواهید شناخت.

Oepthohhaih hoiah kaimah khaeah kang suek poe han: to naah loe Angraeng to na panoek tih boeh.

21 در آن روز من دعاهای قوم خود اسرائیل را اجابت خواهم کرد. بر زمین باران خواهم فرستاد و زمین نیز غله و انگور و زیتون تولید خواهد کرد، و ایشان یزرعیل را خطاب خواهند کرد.

To na niah loe na lok kang tahngaih pae han, vannawk ih lok to ka tahngaih pae han, nihcae mah doeh long ih lok to tahngai o toeng tih.

22

Long mah, cang, misurtui hoi situi ih lok to tahngai pae ueloe, nihcae mah doeh Jezreel ih lok to tahngai pae o tih.

23 در آن زمان قوم اسرائیل را برای خود در زمین خواهم کاشت. به کسانی که گفته بودم «دیگر رحمت بس است»، رحم خواهم نمود و به آنانی که گفته بودم «قوم من نیستید»، خواهم گفت: «اکنون شما قوم من هستید» و ایشان جواب خواهند داد: «تو خدای ما هستی.»

To pacoengah anih to kaimah hanah long ah ka patit moe, palungnathaih tawn ai kami nuiah palungnathaih to kam tuengsak han; Kai ih kami ah kaom ai kami khaeah, Nangcae loe Kai ih kami ah na oh o, tiah ka naa han; to naah nihcae mah, Nang loe ka Sithaw ni, tiah thui o tih boeh, tiah Angraeng mah thuih.