< عبرانیان 4 >
حال، با اینکه وعدهٔ خدا برای ورود به آسایش او هنوز به قوت خود باقی است، باید از ترس بر خود بلرزیم، مبادا مشخص گردد که کسی از میان شما از دست یافتن به آن کوتاه آمده است. | 1 |
Let us fear, therefore, lest while there is a firm promise of entering into his rest, any among you should be found coming short of entering.
زیرا همان خبر خوش – یعنی ورود به آسایش او – به ما نیز اعلان شده است، همانگونه که به ایشان اعلان شده بود، اما به ایشان هیچ سودی نرساند، چرا که در ایمان آنانی که اطاعت کردند، سهیم نشدند. | 2 |
For to us also is the announcement, as well as to them: but the word they heard did not profit them, because it was not mingled with the faith of those who heard it.
فقط ما که ایمان داریم، میتوانیم وارد آن آسایش شویم، همانگونه که خدا فرموده است: «پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.» با این حال، کارهای او از زمان آفرینش جهان، پایان یافته بود. | 3 |
But we, who have believed, do enter into rest. But as he said, As I have sworn in my wrath, that they shall not enter into my rest: for lo, the works of God existed from the foundation of the world.
زیرا در جایی در کتب مقدّس دربارۀ روز هفتم چنین آمده که: «خدا در هفتمین روز، از همۀ کار خود بیاسود.» | 4 |
As he said of the sabbath, God rested on the seventh day from all his works.
اما باز در آیات بالا میفرماید: «به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.» | 5 |
And here again, he said, They shall not enter into my rest.
بنابراین، مردم میتوانند به آسایش خدا راه بیابند، اما آنانی که قبلاً این خبر خوش را دریافت کرده بودند، به دلیل نااطاعتی وارد نشدند. | 6 |
Therefore, because there was a place, whither one and another might enter; and those earlier persons, to whom the announcement was made, entered not, because they believed not:
از این رو، خدا فرصت دیگری تعیین فرمود، و آن را «امروز» نامید. او این را مدتها بعد، از زبان داوود بیان کرده، فرمود: «امروز اگر صدای خدا را میشنوید، دل خود را سخت نکنید»، که این گفتار خدا در سطور بالا نیز نقل قول شده است. | 7 |
again he established another day, a long time afterwards; as above written, that David said, Today, if ye will hear his voice, harden not your hearts.
زیرا اگر یوشع در زمان هدایت قوم اسرائیل به داخل سرزمین کنعان، موفق شده بود که این آسایش را به ایشان بدهد، دیگر لازم نمیشد خدا مدتها بعد، دربارۀ روز دیگری برای اِعطای آسایش سخن بگوید. | 8 |
For if Joshua, the son of Nun, had given them rest, he would not have spoken afterwards of another day.
پس برای قوم خدا آسایشِ روز شبّات باقی میمانَد. از این امر پی میبریم که فرصتی برای استراحت و آرامش کامل، در محلی انتظار قوم خدا یعنی ما را میکشد. | 9 |
Therefore it is established, that the people of God are to have a sabbath.
زیرا همۀ آنان که وارد آسایش خدا شدهاند، ایشان نیز از زحمات خود آسودند، همانگونه که خدا پس از اتمام کار آفرینش، بیاسود. | 10 |
For he who had entered into his rest, hath also rested from his works, as God did from his.
پس ما نیز نهایت تلاش و کوشش خود را بکنیم تا وارد آن آسایش خدا گردیم، مبادا مانند بنیاسرائیل، در اثر نافرمانی از ورود به آن محروم شویم. | 11 |
Let us, therefore, strive to enter into that rest; lest we fall short, after the manner of them who believed not.
زیرا کلام خدا زنده و قدرتمند و بُرّندهتر است از هر شمشیرِ دولبه و تیز، و چنان نافذ که حتی جان و روح، و مفاصل و مغز استخوان را از هم جدا میکند، و افکار و نیّتهای اعماق دل انسان را آشکار میسازد. | 12 |
For the word of God is living, and all-efficient, and sharper than a two-edged sword, and entereth even to the severance of the soul and the spirit, and of the joints and the marrow and the bones, and judgeth the thoughts and reasonings of the heart:
هر کجا که باشیم، خدا تکتک ما را میشناسد؛ چشمان تیزبین خدای زنده، همهٔ ما را چنانکه هستیم میبیند. چیزی وجود ندارد که از نظر خدا پنهان بماند، و به اوست که باید سرانجام حساب پس بدهیم. | 13 |
neither is there any creature, which is concealed from before him; but every thing is naked and manifest before his eyes, to whom we are to give account.
پس حال که کاهن اعظمی داریم که از آسمانها عبور کرده، یعنی عیسی، پسر خدا، بیایید ایمانی را که اعتراف میکنیم، محکم نگاه داریم. | 14 |
Seeing then that we have a great High Priest, Jesus the Messiah, the son of God, who hath ascended to heaven; let us persevere in professing him.
این کاهن اعظم از ضعفهای ما بیخبر نیست، زیرا او خود در همین امور وسوسه شد، اما هرگز به زانو در نیامد و گناه نکرد. | 15 |
For we have not a high priest, who cannot sympathize with our infirmity; but one who was tempted in all respects like us, aside from sin.
پس بیایید با اطمینان به حضور تخت پر فیض خدا برویم تا او رحمت خود را شامل حال ما سازد و به لطف خود، ما را به هنگام نیاز یاری فرماید. | 16 |
Let us, therefore, approach with assurance to the throne of his grace, that we may obtain mercy, and may find grace for assistance in the time of affliction.