عبرانیان 3

1 پس ای برادران و خواهران عزیز، ای جداشدگان و برگزیدگان خدا که برای رسیدن به آسمان دعوت شده‌اید، بیایید به عیسی بیندیشیم، به کسی که اعتراف می‌کنیم رسول خدا و کاهن اعظم ما است.

Wherefore, holy brethren, partakers of the heavenly calling, consider the apostle and high-priest of our profession, Christ Jesus;

2 عیسی به خدا که وی را به این مقام منصوب کرد، وفادار بود، همان‌گونه که موسی در تمام امور خانۀ خدا وفادارانه خدمت می‌کرد.

who was faithful to Him that appointed Him, as Moses also was in all his house.

3 اما عیسی، از عزت و جلالی به مراتب بیشتر از موسی برخوردار بود، همان‌طور که احترامِ سازندهٔ خانه، بیشتر از خود خانه است.

For He was accounted worthy of more honor than Moses, as he who hath built it, hath more honor than the house.

4 در ضمن، هر خانه‌ای به دست کسی بنا می‌شود، اما فقط خداست که آفرینندهٔ همه چیز است.

For every house is built by some one: and He who built all things is God.

5 موسی در تمام امور خانۀ خدا با وفاداری خدمت کرد، اما او فقط یک خدمتگزار بود؛ و اصولاً کار او بیشتر شهادت دادن دربارۀ اموری بود که خدا می‌بایست بعدها در زمینۀ آنها سخن گوید.

Now Moses was indeed faithful in all his house as a servant, for a testimony of the things which were to be spoken:

6 اما مسیح در مقام «پسر» است که مسئول تمام خانۀ خداست. و این «خانه» ما ایمانداران هستیم، به شرطی که شهامت خود را حفظ کنیم و در امیدی که در مسیح داریم، راسخ و استوار بمانیم.

but Christ as a Son over his own house; whose house we are, if we maintain the free profession and exultation of hope firm unto the end.

7 به همین دلیل است که روح‌القدس به ما هشدار داده، می‌فرماید: «امروز اگر صدای خدا را می‌شنوید،

Therefore, as the holy Ghost saith, "To-day if ye will hear his voice,

8 دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما به‌هنگام سرکشی‌شان انجام دادند، و در بیابان مرا آزمایش کردند.

harden not your hearts, as in the provocation, in the day of temptation in the wilderness, when your fathers tempted me,

9 در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه چهل سال کارهای مرا دیده بودند.

proved me, and saw my works forty years:

10 لذا از آن نسل به خشم آمدم و گفتم:”دلشان پیوسته از من برمی‌گردد و دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.“

wherefore I was provoked with that generation, and said, They are always erring in their heart, and they have not known my ways:

11 پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.»

so I sware in my wrath, they shall not enter into my rest."

12 پس ای برادران و خواهران عزیز، مراقب باشید که از شما کسی دلی گناهکار و بی‌ایمان نداشته باشد که او را از خدای زنده دور سازد.

Take heed, my brethren, least there be in any of you a wicked heart of unbelief in departing from the living God:

13 بلکه هر روز، مادام که هنوز «امروز» خوانده می‌شود، یکدیگر را تشویق نمایید، مبادا هیچ‌یک از شما فریب گناه را بخورد و دلش سخت گردد.

but exhort one another daily, while it is called to-day; that none of you may be hardened through the deceitfulness of sin:

14 زیرا اگر تا به آخر وفادار بمانیم و مانند روزهای نخست ایمانمان، اعتماد خود را به خدا حفظ کنیم، آنگاه در جلال مسیح سهیم خواهیم شد.

for we are made partakers of Christ, if we hold fast our first confidence firm unto the end; inasmuch as it is said,

15 و این هشدار کتب مقدّس را فراموش نکنید که می‌فرماید: «امروز اگر صدای خدا را می‌شنوید، دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما به‌هنگام سرکشی‌شان انجام دادند.»

"To-day if ye will hear his voice,

16 آیا می‌دانید آنانی که صدای خدا را شنیدند و سرکشی کردند، چه کسانی بودند؟ آیا همان کسانی نبودند که به رهبری موسی، از سرزمین مصر بیرون آمدند؟

harden not your hearts, as in the provocation." For some that heard did provoke; but not all that came out of Egypt with Moses.

17 آیا می‌دانید چه کسانی برای مدت چهل سال، خدا را به خشم می‌آوردند؟ مگر همان اشخاصی نبودند که گناه کردند و در نتیجه، جنازه‌هایشان در بیابان افتاد و از میان رفت؟

But with whom was He provoked forty years? was it not with those that sinned, whose carcases fell in the wilderness?

18 و خدا دربارهٔ چه کسانی قسم خورد و گفت که هرگز داخل آسایش او نخواهند شد؟ مگر دربارهٔ همان اشخاصی نبود که از او سرکشی کرده بودند؟

and to whom did He swear that they should not enter into his rest, but to those that were disobedient?

19 پس مشاهده می‌کنیم که به دلیل بی‌ایمانی نتوانستند داخل شوند.

and so we see that they could not enter in because of unbelief.