عبرانیان 11

1 ایمان یعنی اطمینان داشتن به آنچه امید داریم و یقین داشتن به آنچه که هنوز نمی‌بینیم.

Now faith is being sure of the things hoped for and certain of things that are not seen.

2 مردان خدا در زمان قدیم، به سبب ایمانشان بود که مورد پسند خدا واقع شدند.

For because of this the ancestors were approved for their faith.

3 با ایمان است که درمی‌یابیم عالَم هستی به امر خدا شکل گرفت، به گونه‌ای که آنچه دیدنی است، از آنچه قابل دیدن بود، ساخته نشد. (aiōn g165)

By faith we understand that the universe was created by God's command, so that what is visible was not made out of things that were visible. (aiōn g165)

4 از راه ایمان بود که هابیل هدیه‌ای نیکوتر از هدیۀ قائن به خدا تقدیم کرد. به‌واسطۀ ایمان بود که او عادل شمرده شد، زیرا خدا دربارۀ هدیۀ او به نیکی شهادت داد. و با ایمان است که هابیل با اینکه مرده است، هنوز سخن می‌گوید.

It was by faith that Abel offered God a better sacrifice than Cain, through which he was attested to be righteous, and God spoke well of him because of his offerings, and by faith Abel still speaks, even though he is dead.

5 خنوخ نیز به خدا ایمان داشت. به همین جهت، بدون اینکه طعم مرگ را بچشد، خدا او را به حضور خود برد و دیگر کسی او را ندید. زیرا پیش از آن، خدا فرموده بود که از خنوخ خشنود است.

It was by faith that Enoch was taken up so that he did not see death. “He was not found, because God took him.” For before he was taken up, it was testified that he had pleased God.

6 اما خشنود ساختن خدا بدون ایمان و توکل به او محال است. هر که می‌خواهد به سوی خدا بیاید، باید ایمان داشته باشد که خدا هست و به آنانی که با دلی پاک در جستجوی او هستند، پاداش می‌دهد.

Now without faith it is impossible to please him. For it is necessary that anyone coming to God must believe that he exists and that he is a rewarder of those who seek him.

7 از طریق ایمان بود که نوح وقتی دربارۀ اموری که هنوز دیده نشده بود، هشداری دریافت کرد، با ترسی مقدّس کشتی‌ای ساخت تا خانوادۀ خود را نجات بخشد. او با ایمانش بود که دنیا را محکوم ساخت و وارث عدالت شده، در پیشگاه خدا بی‌گناه به شمار آمد، امری که نتیجۀ ایمان است.

It was by faith that Noah, having been given a divine message about things not yet seen, with godly reverence built a ship to save his household. By doing this, he condemned the world and became an heir of the righteousness that is according to faith.

8 ابراهیم نیز به خاطر ایمانی که به خدا داشت، دعوت او را اطاعت کرد و به سوی سرزمینی که خدا وعده‌اش را داده بود، به راه افتاد. او بدون آنکه بداند به کجا می‌رود، شهر و دیار خود را ترک گفت؛

It was by faith that Abraham, when he was called, obeyed and went out to the place that he was to receive as an inheritance. He went out, not knowing where he was going.

9 حتی وقتی به سرزمین موعود رسید، مانند یک بیگانه در خیمه‌ها زندگی می‌کرد. اسحاق و یعقوب نیز که همین وعده را از خدا یافته بودند، مانند او در خیمه‌ها زندگی خود را سپری می‌کردند.

It was by faith that he lived in the land of promise as a foreigner. He lived in tents with Isaac and Jacob, fellow heirs of the same promise.

10 ابراهیم با اطمینان کامل، در انتظار روزی بود که خدا او را به آن شهر مستحکم و جاودان ببرد، شهری که طراح و سازنده‌اش خود خداست.

For he was looking forward to the city with foundations, whose architect and builder is God.

11 همسر او سارا نیز به خدا ایمان داشت و به دلیل همین ایمان، قدرت یافت تا باردار شود، گرچه بسیار سالخورده بود؛ زیرا او پی برده بود که خدا قادر است به وعده‌ای که به او داده، وفا کند.

It was by faith, even though Sarah herself was barren, that Abraham received ability to father a child. This happened even though he was too old, since he considered as faithful the one who had given the promise.

12 بنابراین، از ابراهیم، یعنی از کسی که دیگر قادر به تولید مثل نبود، نسلهایی به وجود آمد که همچون ستارگان آسمان و شنهای کنار دریا، بیشمار بودند.

Therefore, from this one man—and he was almost dead—were born descendants as many as the stars in the sky and as countless as sand by the seashore.

13 این مردان ایمان، همه مُردند بدون آنکه تمام وعده‌های خدا را دریافت کنند، اما آنها را از دور دیده، به امید دریافتشان شاد شدند. آنان تصدیق کردند که این دنیای زودگذر خانهٔ واقعی ایشان نیست، بلکه در این دنیا، رهگذر و غریب هستند.

It was in faith that all these died without receiving the promises. Instead, after seeing and greeting them from far off, they admitted that they were foreigners and exiles on earth.

14 در واقع، کسانی که چنین سخن می‌گویند، نشان می‌دهند که در انتظار وطنی هستند که بتوانند آن را متعلق به خود بدانند.

For those who say such things make it clear that they are seeking a homeland.

15 در ضمن، اگر بازگشت به دیاری را در سر می‌پروراندند که آن را ترک گفته بودند، قطعاً فرصت چنین کاری را داشتند؛

If they had been thinking of the country from which they had gone out, they would have had opportunity to return.

16 اما ایشان مایل به بازگشت به عقب نبودند، و به امور این دنیا دلبستگی نداشتند، بلکه علاقه و توجهشان به وطن آسمانی بود. بنابراین خدا شرمنده نیست که خدای ایشان نامیده شود، زیرا شهری در آسمان برای ایشان تدارک دیده است.

But as it is, they desire a better country, that is, a heavenly one. Therefore God is not ashamed to be called their God, since he has prepared a city for them.

17 زمانی که خدا ابراهیم را در بوتهٔ آزمایش قرار داد و از او خواست تا پسرش اسحاق را قربانی کند، او به سبب ایمانی که به خدا داشت، حاضر شد دستور خدا را اطاعت نماید. با اینکه او دربارهٔ اسحاق وعده‌هایی از خدا دریافت کرده بود، اما آماده شد تا او را قربانی کند،

It was by faith that Abraham, when he was tested, offered Isaac. It was his only son whom he offered, he who had received the promises.

18 گرچه دربارۀ او بود که خدا به ابراهیم فرموده بود: «توسط اسحاق است که تو صاحب نسلی می‌شوی که وعده‌اش را به تو داده‌ام.»

It was Abraham to whom it had been said, “It is through Isaac that your descendants will be named.”

19 زیرا ابراهیم ایمان داشت که حتی اگر اسحاق بمیرد، خدا قادر است او را زنده سازد. در واقع، همین‌طور نیز شد، زیرا اسحاق از دیدگاه ابراهیم محکوم به مرگ بود، اما عمر دوباره یافت.

Abraham reasoned that God was able to raise up Isaac from the dead, and figuratively speaking, it was from them that he received him back.

20 در اثر ایمان بود که اسحاق پسرانش، یعقوب و عیسو را در خصوص آینده‌شان برکت داد.

It was also by faith about things to come that Isaac blessed Jacob and Esau.

21 به ایمان بود که یعقوب، به هنگام پیری و در آستانهٔ رحلت، هر دو پسر یوسف را برکت داد و در حالی که بر سر عصای خود تکیه زده بود، سجده کرد.

It was by faith that Jacob, when he was dying, blessed each of Joseph's sons. Jacob worshiped, leaning on the top of his staff.

22 در اثر ایمان بود که یوسف پیش از وفات خود، با اطمینان اعلام کرد که روزی قوم اسرائیل از سرزمین مصر بیرون خواهند رفت. او حتی در خصوص تدفین استخوانهای خود نیز رهنمودهایی به ایشان داد.

It was by faith that Joseph, when his end was near, spoke of the departure of the children of Israel from Egypt and instructed them about his bones.

23 به‌واسطۀ ایمان بود که والدین موسی او را تا سه ماه پس از زاده شدنش پنهان کردند، زیرا دیدند که او کودکی خوش‌سیما است، و از حکم پادشاه هراسی به دل راه ندادند.

It was by faith that Moses, when he was born, was hidden for three months by his parents because they saw he was a beautiful child. They were not afraid of the king's command.

24 در اثر ایمان بود که موسی، وقتی بزرگ شد، امتناع ورزید که پسرِ دخترِ فرعون نامیده شود.

It was by faith that Moses, after he had grown up, refused to be called the son of Pharaoh's daughter.

25 او ترجیح داد همراه با قوم خدا متحمل ظلم و ستم شود، تا اینکه از لذت‌های زودگذر گناه بهره‌مند گردد.

Instead, he chose to suffer with the people of God, rather than to enjoy the pleasures of sin for a while.

26 در نظر او تحمل زحمت و ننگ در راه مسیح، بسیار باارزشتر از تمام خزاین و گنجهای مصر بود. زیرا او چشم انتظار آن پاداش بزرگی بود که خدا وعده داده بود.

He reasoned that the disgrace of following Christ was greater riches than Egypt's treasures. For he was fixing his eyes on his reward.

27 به خاطر ایمان به خدا بود که او بدون ترس از غضب پادشاه، مصر را ترک گفت و استوار به پیش رفت، همچون کسی که خدای نادیده را در مقابل دیدگان خود دارد.

It was by faith that Moses left Egypt. He did not fear the king's anger, for he endured as if he were seeing the one who is invisible.

28 به‌واسطۀ ایمان بود که به قوم اسرائیل امر کرد که «پِسَح» را نگاه دارند و بر چارچوب درهای خانه‌شان خون بپاشند تا فرشته‌ای که پسران نخست‌زاده را هلاک می‌کرد، بر پسران نخست‌زادۀ قوم اسرائیل دست نگذارد.

It was by faith that he kept the Passover and the sprinkling of the blood, so that the destroyer of the firstborn should not touch the Israelites' firstborn sons.

29 قوم اسرائیل نیز به خدا ایمان آوردند و به سلامت از میان دریای سرخ عبور کردند، گویی از زمین خشک رد می‌شدند. اما وقتی مصری‌ها به دنبالشان آمدند و قصد عبور نمودند، همگی غرق شدند.

It was by faith that they passed through the Sea of Reeds as if over dry land. When the Egyptians tried to do this, they were swallowed up.

30 در اثر ایمان بود که حصار شهر اریحا، پس از آنکه قوم اسرائیل به دستور خدا هفت روز آن را دور زدند، فرو ریخت.

It was by faith that Jericho's walls fell down, after they had been circled around for seven days.

31 اما در آن میان راحاب فاحشه، همراه اهالی اریحا کشته نشد، زیرا به خدا و به قدرت او ایمان داشت و از فرستادگان قوم خدا به گرمی پذیرایی کرد؛ اما دیگران حاضر نشدند خدا را اطاعت کنند.

It was by faith that Rahab the prostitute did not die with those who were disobedient, because she had received the spies in peace.

32 دیگر چه نمونه‌ای بیاورم؟ زیرا وقت مجال نمی‌دهد که از ایمان جدعون، باراق، سامسون، یفتاح، داوود، سموئیل و انبیای دیگر سخن گویم.

What more can I say? For the time will fail me if I tell about Gideon, Barak, Samson, Jephthah, David, Samuel, and about the prophets.

33 به‌واسطۀ ایمان بود که ایشان ممالک را شکست دادند، با عدل و انصاف فرمانروایی کردند، و آنچه را که وعده داده شده بود، به دست آوردند. ایشان دهان شیرها را بستند،

It was through faith that they conquered kingdoms, worked justice, and received promises. They stopped the mouths of lions,

34 شدّت و حدّت آتش را خاموش ساختند، و از دَمِ شمشیر رَستند. ناتوانی ایشان تبدیل به قوّت شد، و در جنگ نیرومند شدند، و لشکریان بیگانگان را تار و مار کردند.

extinguished the power of fire, escaped the edge of the sword, were healed of illnesses, became mighty in battle, and defeated foreign armies.

35 زنان به نیروی ایمان، عزیزان از دست رفتۀ خود را زنده در آغوش کشیدند. اما عده‌ای دیگر از مؤمنین نیز بودند که تا سرحد مرگ شکنجه و آزار دیدند و ترجیح دادند بمیرند تا اینکه به خدا خیانت ورزند و آزاد شوند. زیرا خاطرجمع بودند که پس از مرگ، آزادی واقعی و جاودانی نصیبشان خواهد شد.

Women received back their dead by resurrection. Others were tortured, not accepting release, so that they might experience a better resurrection.

36 بعضی شلّاق خورده، مورد تمسخر قرار گرفتند؛ بعضی دیگر در سیاهچالها به زنجیر کشیده شدند.

Others had testing in mocking and whippings, and even chains and imprisonment.

37 برخی سنگسار گردیدند و برخی دیگر با اره دو پاره شدند، و برخی نیز از دَمِ تیغ گذشتند. عده‌ای دیگر در پوست گوسفندان و بزها، تهیدست و ستمدیده و آزاردیده، آوارگی کشیدند.

They were stoned. They were sawn in two. They were killed with the sword. They went about in sheepskins and goatskins. They were destitute, oppressed, mistreated.

38 آنانی که جهان لایقشان نبود، در بیابانها و کوهها سرگردان شدند، و خود را در غارها و گودالها پنهان کردند.

The world was not worthy of them. They were always wandering about in the deserts and mountains, and in caves and holes in the ground.

39 این انسانهای مؤمن، با اینکه به سبب ایمانشان مقبول خدا واقع شدند، اما هیچ‌یک برکات موعود خدا را نیافتند.

Although all these people were approved by God because of their faith, they did not receive the promise.

40 زیرا خدا می‌خواست که ایشان منتظر بمانند تا همراه ما به آن برکات بهتری برسند که او برای ما در نظر گرفته است.

God planned something better for us, so that without us, they would not be made perfect.

The Child Moses on the Nile