پیدایش 8

1 اما خدا، نوح و حیوانات درون کشتی را فراموش نکرده بود. او بادی بر سطح آبها وزانید و سیلاب کم‌کم کاهش یافت.

God remembered Noah [Rest], all the animals, and all the livestock that were with him in the ship; and God made a wind to pass over the earth. The waters subsided.

2 آبهای زیرزمینی از فوران بازایستادند و باران قطع شد.

The deep’s fountains and the sky’s windows were also stopped, and the rain from the sky was restrained.

3 آب رفته‌رفته از روی زمین کم شد. پس از صد و پنجاه روز،

The waters continually receded from the earth. After the end of one hundred fifty days the waters decreased.

4 در روز هفدهم از ماه هفتم، کشتی روی کوههای آرارات قرار گرفت.

The ship rested in the seventh month Ethanim ·Ever-flowing durable stream (in Hebrew), 7· or Tishrei ·[Beginning (in Babylonian)]·, on the seventeenth day of the month, on Ararat’s mountains.

5 دو ماه و نیم بعد، در حالی که آب همچنان پائین می‌رفت، قلۀ کوهها نمایان شد.

The waters receded continually until the tenth month Tevet ·Ten (in Hebrew) / Good (In Aramaic), 10·. In the tenth month Tevet ·Ten (in Hebrew) / Good (In Aramaic), 10·, on the first day of the month, the tops of the mountains were visible.

6 پس از گذشت چهل روز، نوح پنجره‌ای را که برای کشتی ساخته بود، گشود

At the end of forty days, Noah [Rest] opened the window of the ship which he had made,

7 و کلاغی رها کرد. کلاغ به این سو و آن سو پرواز می‌کرد تا آن که زمین خشک شد.

and he sent out a raven. It went back and forth, until the waters were dried up from the earth.

8 پس از آن، کبوتری رها کرد تا ببیند آیا کبوتر می‌تواند زمین خشکی برای نشستن پیدا کند.

He himself sent out a dove to see if the waters were abated from the surface of the ground,

9 اما کبوتر جایی را نیافت، زیرا هنوز آب بر سطح زمین بود. وقتی کبوتر برگشت، نوح دست خود را دراز کرد و کبوتر را گرفت و به داخل کشتی برد.

but the dove found no place to rest her foot, and she returned to him into the ship, for the waters were on the surface of the whole earth. He put out his hand, and took her, and brought her to him into the ship.

10 نوح هفت روز دیگر صبر کرد و بار دیگر همان کبوتر را رها نمود.

He waited yet another seven days; and again he sent the dove out of the ship.

11 این بار، هنگام غروب آفتاب، کبوتر در حالی که برگ زیتون تازه‌ای به منقار داشت، نزد نوح بازگشت. پس نوح فهمید که در بیشتر نقاط، آب فرو نشسته است.

The dove came back to him at evening and, behold, in her mouth was a freshly plucked olive leaf. So Noah [Rest] knew that the waters were abated from the earth.

12 یک هفته بعد، نوح باز همان کبوتر را رها کرد، ولی این بار کبوتر باز نگشت.

He waited yet another seven days, and sent out the dove; and she didn’t return to him any more.

13 در ششصد و یکمین سال از زندگی نوح، در اولین روز ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. آنگاه نوح پوشش کشتی را برداشت و به بیرون نگریست و دید که سطح زمین خشک شده است.

In the six hundred first year, in the first month Nissan ·Miracles (in Aramaic), 1·, the first day of the month, the waters were dried up from the earth. Noah [Rest] removed the covering of the ship, and looked. He saw that the surface of the ground was dried.

14 در روز بیست و هفتم از ماه دوم، سرانجام همه جا خشک شد.

In the second month (Iyar ·Light / I Am God your healer, 2·), on the twenty-seventh day of the month, the earth was dry.

15 در این هنگام خدا به نوح فرمود:

God spoke to Noah [Rest], saying,

16 «اینک زمان آن رسیده که همه از کشتی خارج شوید.

“Go out of the ship, you, and your wife, and your sons, and your sons’ wives with you.

17 تمام حیوانات، پرندگان و خزندگان را رها کن تا تولید مثل کنند و بر روی زمین زیاد شوند.»

Bring out with you every living thing that is with you of all flesh, including birds, livestock, and every creeping thing that creeps on the earth, that they may breed abundantly in the earth, and be fruitful, and multiply on the earth.”

18 پس نوح با همسر و پسران و عروسانش از کشتی بیرون آمد.

Noah [Rest] went out, with his sons, his wife, and his sons’ wives with him.

19 و تمام حیوانات و خزندگان و پرندگان نیز دسته‌دسته از کشتی خارج شدند.

Every animal, every creeping thing, and every bird, whatever moves on the earth, after their families, went out of the ship.

20 آنگاه نوح مذبحی برای خداوند ساخت و از هر حیوان و پرندهٔ حلال گوشت بر آن قربانی کرد.

Noah [Rest] built an altar to Adonai, and took of every clean animal, and of every clean bird, and offered burnt offerings on the altar.

21 خداوند از این عمل نوح خشنود گردید و با خود گفت: «من بار دیگر زمین را به خاطر انسان که دلش از کودکی به طرف گناه متمایل است، لعنت نخواهم کرد و اینچنین تمام موجودات زنده را از بین نخواهم برد.

Adonai smelled the pleasant aroma. Adonai said in his heart, “I will not again curse the ground any more for man’s sake because the imagination of man’s heart is evil from his youth. I will never again strike every living thing, as I have done.

22 تا زمانی که جهان باقی است، کشت و زرع، سرما و گرما، زمستان و تابستان، و روز و شب همچنان برقرار خواهد بود.»

While the earth remains, seed time and harvest, and cold and heat, and summer and winter, and day and night will not cease.”

A Dove is Sent Forth from the Ark