پیدایش 50

1 آنگاه یوسف خود را روی جسد پدرش انداخته، گریست و او را بوسید.

HAULE iho la o Iosopa ma ka maka o kona makuakane, a uwe iho la maluna iho, a houi aku la.

2 سپس دستور داد تا جسد وی را مومیایی کنند.

Kauoha ae la o Iosepa i kana mau kauwa, i na kahnua e ialoa i kona makuakane, a ialoa no na kahuna ia Iseraela.

3 کار مومیایی کردن مرده چهل روز طول می‌کشید. پس از مومیایی کردن جسد یعقوب، مردمِ مصر مدت هفتاد روز برای او عزاداری کردند.

A pau ae la na la hookahi kanaha nona, no ka mea, oia na la e pau ai ka ialoa ana o ka poe i ialoaia; a kanikau iho la ko Aigupita nona i na la he kanahiku.

4 بعد از اتمام ایام عزاداری، یوسف نزد درباریان فرعون رفته، از ایشان خواست که از طرف وی به فرعون بگویند:

A pau ae la na la kanikau, olelo aku la o Iosepa i na kanaka o Parao, i aku la, Ina i loaa ia'u ka lokomaikaiia mai ia oukou, ke nei aku nei au, e olelo aku oukou ma ka pepeiao o Parao, me ka i aku,

5 «پدرم مرا قسم داده است که پس از مرگش جسد وی را به کنعان برده، در قبری که برای خود آماده کرده است دفن کنم. درخواست می‌کنم به من اجازه دهید بروم و پدرم را دفن کنم. پس از دفن پدرم مراجعت خواهم کرد.»

Na ko'u makuakane i hoohiki ai au, i mai la ia, E, e make ana au. E kanu oe ia'u, ma ka lua kupapau a'u i kohi ai no'u ma ka aina i kanaana. Malaila oe e kanu ai ia'u. E ae mai hoi oe ia'u ke pii aku a kanu i kuu makuakane, a hoi hou mai no.

6 فرعون موافقت کرد و به یوسف گفت: «برو و همان‌طوری که قول داده‌ای پدرت را دفن کن.»

I mai la o Parao, O hele e kanu i kou makuakane, e like me kau i hoohiki ai nana.

7 پس یوسف روانه شد تا پدرش را دفن کند. تمام مشاوران فرعون، بزرگان خاندان فرعون، و همۀ بزرگان سرزمین مصر همراه وی رفتند.

Pii aku la o Iosepa e kanu i kona makuakane, a pii pu aku la me ia na kauwa a Parao a pau, a me na luna kahiko o kona hale, a me na luna kahiko a pau o ka aina o Aigupita:

8 یوسف همچنین همۀ اهل خانۀ خود و برادرانش و اهل خانۀ پدرش را نیز با خود برد. اما بچه‌ها و گله‌ها و رمه‌هایشان در جوشن ماندند.

O ko Iosepa poe a pau me kona poe hoahanau, a me ka poe a pau o kona makuakane. O na kamalii, a me na hipa, a me na bipi, oia wale no ka lakou i waiho ai mahope, ma ka aina i Gosena.

9 ارابه‌ها و سواران نیز آنها را همراهی می‌کردند. به این ترتیب گروه عظیمی راهی کنعان شد.

Pii pu aku la me ia na kaa a me na hoohololio; he poe nui loa.

10 وقتی که به خرمنگاه اطاد در آن طرف رود اردن رسیدند، با صدای بلند گریستند و به نوحه‌گری پرداختند و یوسف برای پدرش هفت روز ماتم گرفت.

Pii aku la lakou i kahi hehi palaoa o Atada, ma o aku o Ioredaue, a malaila lakou i uwe ai me ka uwe nui loa, a kanikau iho la lakou i kona makuakane i na la ehiku.

11 کنعانی‌های ساکن اطاد چون این سوگواری را دیدند آن محل را آبِل مِصرایِم نامیدند و گفتند: «اینجا مکانی است که مصری‌ها ماتمی عظیم گرفتند.»

A ike ae la ka poe noho ma ia aina, o ko Kanaana i ua kanikau nei, ma kahi hehi palaoa o Atada, olelo iho la lakou, He kanikau nui loa keia a ko Aigupita: no ia mea, ua kapa aku la ka inoa o Abelamizeraima, aia ma o aku o Ioredane.

12 بدین ترتیب، پسران یعقوب همان‌طور که او به ایشان وصیت کرده بود، عمل کردند:

A hana aku la kana mau keiki ia ia e like me kana i kauoha ai ia lakou.

13 بدن او را به سرزمین کنعان برده، در غاری دفن کردند که در زمین مکفیله در نزدیکی ممری بود و ابراهیم آن را با مزرعه‌اش از عفرون حیتّی خریده بود تا مقبرۀ خانوادگی‌اش باشد.

Lawe aku la no kana mau keiki ia ia, i ka aina o Kanaana, a kanu iho la ia ia ma ke ana iloko o ke kula, ma Makepela, na Aberahama i kuai ia kula i wahi ilina nona, me Eperona no ka Heta, aia ma ke alo o Mamere.

14 یوسف پس از دفن پدرش، با برادران و همهٔ کسانی که همراه او رفته بودند به مصر بازگشت.

A pau ke kanu ana i kona makuakane, hoi aku la o Iosepa i Aigupita, oia, a me kona poe hoahanau a pau i hele pu me ia e kanu i kona makuakane.

15 وقتی برادران یوسف دیدند که پدرشان مرده است، به یکدیگر گفتند: «حالا یوسف انتقام همهٔ بدیهایی را که به او روا داشتیم از ما خواهد گرفت.»

A ike iho la na kaikuaana o Iosepa, ua make ko lakou makuakane, olelo lakou, E ukiuki mai auanei o Iosepa ia kakou; e oiaio no, e hoopai mai ia i ka hewa a pau a kakou i hana aku ai ia ia.

16 پس این پیغام را برای یوسف فرستادند: «پدرت قبل از این که بمیرد چنین وصیت کرد:

Kauoha ae la lakou ia Iosepa, i ae la, Kauoha mai la kou makuakane, mamua o kona make ana, i mai la,

17 ”به یوسف بگویید: از تو تمنا دارم از سر تقصیر برادرانت بگذری و گناهشان را ببخشی، زیرا که به تو بدی کرده‌اند.“حال ما، بندگان خدای پدرت، التماس می‌کنیم که ما را ببخشی.» وقتی که یوسف این پیغام را شنید گریست.

E i aku oukou ia Iosepa, Ke nonoi aku nei makou ia oe, e kala oe i ka hewa o kou poe kaikuaana, a me ko lakou hala, no ka mea, ua hana hewa lakou ia oe. Ano hoi, e kala oe i ka hewa o na kauwa a ke Akua o kou makuakane. Uwe iho la o Iosepa i ka lakou olelo ana mai ia ia.

18 آنگاه برادرانش آمده، به پای او افتادند و گفتند: «ما غلامان تو هستیم.»

Hele ae la hoi kona poe kaikuaana, haule iho la ma kona alo, i ae la, O kau mau kanwa makou.

19 اما یوسف به ایشان گفت: «از من نترسید. مگر من خدا هستم؟

I mai la o Iosepa ia lakou, Mai makau oukou, Owau anei ma ko ke Akua wahi?

20 هر چند شما به من بدی کردید، اما خدا عمل بد شما را برای من به نیکی مبدل نمود و چنانکه می‌بینید مرا به این مقام رسانیده است تا افراد بی‌شماری را از مرگِ ناشی از گرسنگی نجات دهم.

I manao no oukou e hana ino mai ia'u, a hoololi mai ke Akua ia mea, i mea maikai, e hana mai ai e like me ia i neia la, e hoola i na kanaka he nui loa.

21 پس نترسید. من از شما و خانواده‌های شما مواظبت خواهم کرد.» او با آنها به مهربانی سخن گفت و خیال آنها آسوده شد.

Mai makau: na'u no oukou e malama aku i ka ai, a me ka oukou poe keiki. Hooluolu mai la ia ia lakou, a olelo lokomaikai mai la i ko lakou naau.

22 یوسف و برادرانش و خانواده‌های آنها مثل سابق به زندگی خود در مصر ادامه دادند. یوسف صد و ده سال زندگی کرد.

Noho iho la o Iosepa ma Aignpita, oia, a me ka ohana a kona makuakane: a o na makahiki o ko Iosepa oia ana, hookahi haneri a me ka umi keu.

23 او توانست سومین نسل فرزندانِ افرایم را ببیند، و نیز شاهد تولد فرزندان ماخیر، پسر منسی که فرزندان یوسف محسوب می‌شدند، باشد.

A ike iho la o Iosepa i na keiki a Eperaima a me ke ku akolu, a me na keiki a Makira, ke keiki a Manase, o ka mea i hanauia ma na kuli o Iosepa.

24 یوسف به برادران خود گفت: «من به‌زودی می‌میرم، ولی بدون شک خدا شما را از مصر به کنعان، سرزمینی که وعدهٔ آن را به نسل ابراهیم و اسحاق و یعقوب داده است، خواهد برد.»

I ae la o Iosepa i kona poe hoahanau, E make ana au. E oiaio no, e ike mai ke Akua ia oukou, a e hoihoi aku ia oukou, mai keia aina aku, a ka aina ana i hoohiki ai ia Aberahama a ia Isaaka, a ia Iakoba.

25 سپس یوسف برادرانش را قسم داده، گفت: «هنگامی که خدا شما را به کنعان می‌برد، استخوانهای مرا نیز با خود ببرید.»

Na Iosepa no, na mamo a Iseraela i hoohiki ai, i ae la, E oiaio no, e ike mai ke Akua ia oukou, a e lawe aku oukou i ko'u mau iwi, mai anei aku.

26 یوسف در سن صد و ده سالگی در مصر درگذشت و جسد او را مومیایی کرده در تابوتی قرار دادند.

A make iho la o Iosepa ma ka makahiki o kona ola ana, hookahi haneri a me ka umi keu. A ialoa iho la lakou ia ia a waiho iho la maloko o ka pahu ma Aigupita.