پیدایش 4

1 حوّا از آدم حامله شده، پسری زایید. آنگاه حوّا گفت: «به کمک خداوند مردی حاصل نمودم.» پس نام او را قائن گذاشت.

Adam mah a zu Evi to iih haih, anih loe zokpom moe, Kain to tapen; to naah anih mah, Angraeng khae hoi kami maeto ka hnuk boeh, tiah thuih.

2 حوّا بار دیگر حامله شده، پسری زایید و نام او را هابیل گذاشت. هابیل به گله‌داری پرداخت و قائن به کشاورزی مشغول شد.

To pacoengah anih mah amnawk Abel to sak let. Abel loe tuu toep kami ah oh, toe Kain loe lawkphrawk kami ah oh.

3 پس از مدتی، قائن هدیه‌ای از حاصلِ زمینِ خود را به حضور خداوند آورد.

Atue phak naah, Kain mah hmuenpaekhaih maeto ah long hoi tacawt thingthai to Angraeng khaeah sinh.

4 هابیل نیز چند رأس از نخست‌زادگان گلهٔ خود را ذبح کرد و بهترین قسمت گوشت آنها را به خداوند تقدیم نمود. خداوند هابیل و هدیه‌اش را پذیرفت،

Abel mah doeh tapen tangsuek, kathawk tuu to sinh toeng. Abel mah paek ih hmuen to Angraeng mah talawk pae;

5 اما قائن و هدیه‌اش را قبول نکرد. پس قائن برآشفت و از شدت خشم سرش را به زیر افکند.

toe Kain mah paek ih hmuen loe talawk pae ai. To pongah Kain loe palungphui parai moe, mikhmai set.

6 خداوند از قائن پرسید: «چرا خشمگین شده‌ای و سرت را به زیر افکنده‌ای؟

To naah Angraeng mah Kain khaeah, Tipongah palung na phui loe? Tipongah mikhmai na set?

7 اگر درست عمل کنی، آیا پذیرفته نمی‌شوی؟ اما اگر درست رفتار نکنی، بدان که گناه در کمین توست و می‌خواهد بر تو مسلط شود، ولی تو باید بر آن چیره شوی.»

Katoeng hmuen na sak nahaeloe, nang to talawk ai ah om tih maw? Katoeng ah na sah ai pongah, zaehaih loe thok taengah tabok boeh. Anih mah loe na koehhaih to paroi tih, toe anih to na pazawk han angaih, tiah a naa.

8 روزی قائن از برادرش هابیل خواست که با او به صحرا برود. هنگامی که آنها در صحرا بودند، ناگهان قائن به برادرش حمله کرد و او را کشت.

Kain mah amnawk Abel khaeah, Lawk ah caeh si, tiah naa. Lawk ah a oh hoi naah, Kain mah amnawk Abel to hmang moe, hum ving.

9 آنگاه خداوند از قائن پرسید: «برادرت هابیل کجاست؟» قائن جواب داد: «از کجا بدانم؟ مگر من نگهبان برادرم هستم؟»

Angraeng mah Kain khaeah, Nam nawk Abel naa ah maw oh? tiah naa. Anih mah, Ka panoek ai; kai loe kam nawk toepkung ah maw ka oh? tiah a naa.

10 خداوند فرمود: «این چه کاری بود که کردی؟ خون برادرت از زمین نزد من فریاد برمی‌آورد.

Angraeng mah, Timaw na sak? Nam nawk ih athii mah long hoiah Kai ang palawk.

11 اکنون ملعون هستی و از زمینی که با خون برادرت آن را رنگین کرده‌ای، طرد خواهی شد.

Vaihi na ban hoi palong ih nam nawk ih athii to talawk hanah, pakha aang long mah tangoeng haih to na zok boeh pongah,

12 از این پس، هر چه کار کنی، دیگر زمین محصول خود را آنچنان که باید، به تو نخواهد داد، و تو در جهان آواره و پریشان خواهی بود.»

vaihi hoi kamtong long ah tok na sak naah, long mah nang hanah thingthai tacawtsak mak ai boeh; nang loe long nuiah avak rumram hoi kamhet rumram kami ah ni na om tih boeh, tiah a naa.

13 قائن گفت: «مجازات من سنگینتر از آن است که بتوانم تحمل کنم.

Kain mah Angraeng khaeah, Nang thuitaekhaih loe, pauep thai ai khoek to ah lenh.

14 امروز مرا از این سرزمین و از حضور خودت می‌رانی و مرا در جهان آواره و پریشان می‌گردانی، پس هر که مرا ببیند مرا خواهد کُشت.»

Khenah, vai hniah long hoiah nang haek boeh pongah, na hmaa hoiah kang hawk ving han boeh; long nuiah avak rumram hoi kamhet rumram kami ah ka oh naah, kai hnu kaminawk boih mah na hum o tih, tiah a naa.

15 خداوند به او گفت: «چنین نخواهد شد؛ زیرا هر که تو را بکشد، مجازاتش هفت برابر شدیدتر از مجازات تو خواهد بود.» سپس خداوند نشانی بر قائن گذاشت تا هرگاه کسی با او برخورد کند، او را نکشد.

Toe Angraeng mah anih khaeah, To pongah mikawbaktih doeh Kain hum kami loe, a nuiah alet sarihto lu lakhaih om tih, tiah a naa. Kain hnu kaminawk mah anih to hum o han ai ah, Angraeng mah Kain nuiah angmathaih to sak pae.

16 آنگاه قائن از حضور خداوند بیرون رفت و در زمین نُود (یعنی «سرگردانی») در سمت شرقی عدن ساکن شد.

To pongah Kain loe Angraeng hmaa hoi tacawt moe, Eden takha ni angyae bang ah kaom Nod prae ah khosak.

17 چندی بعد همسر قائن آبستن شده خَنوخ را به دنیا آورد. آنگاه قائن شهری ساخت و نام پسرش خنوخ را بر آن شهر گذاشت.

Kain mah a zu to iih haih; a zu loe zokpom moe, Enok to sak; Kain mah vangpui maeto sak, a capa ih ahmin to lak moe, vangpui to Enok, tiah ahmin sak.

18 خنوخ پدر عیراد، عیراد پدر محویائیل، محویائیل پدر متوشائیل و متوشائیل پدر لِمک بود.

Enok mah Irad to sak; Irad mah Mehujael to sak; Mahujael mah Methusael to sak; Methusael mah Lamek to sak.

19 لِمک دو زن به نامهای عاده و ظله گرفت.

Lamek loe zu hnetto lak; a zu ih ahmin loe Adah; kalah zu maeto ih ahmin loe Zillah.

20 عاده پسری زایید و اسم او را یابال گذاشتند. او کسی بود که خیمه‌نشینی و گله‌داری را رواج داد.

Adah mah Jabal to sak; anih loe kahni im ah om kami hoi pacah ih moinawk toepkung ampa ah oh.

21 برادرش یوبال اولین موسیقیدان و مخترع چنگ و نی بود.

Amnawk ih ahmin loe Jubal; anih loe katoeng, tamoi kruek kami ih ampa ah oh.

22 ظله، زنِ دیگر لمک هم پسری زایید که او را توبل قائن نامیدند. او کسی بود که کار ساختن آلات آهنی و مسی را شروع کرد. خواهر توبل قائن، نَعمه نام داشت.

Zillah mah doeh capa Tubal-Kain to sak; anih loe sum kamling hoi sum kanglung daeng kami ah oh; Tubal-Kain ih tanuh loe Naamah.

23 روزی لمک به همسران خود، عاده و ظله، گفت: «ای زنان به من گوش کنید. جوانی را که مرا مجروح کرده بود، کُشتم.

Lamek mah a zu, Adah hoi Zillah hnik khaeah, Lamek ih zu hnik, ka lok hae tahngai hoih; ka thuih ih lok hae tahngai hoih; kai ahmaa caasak kami, kai pacaekthlaek thendoeng maeto ka hum boeh.

24 اگر قرار است مجازات کسی که قائن را بکشد، هفت برابر مجازات قائن باشد، پس مجازات کسی هم که بخواهد مرا بکشد، هفتاد و هفت برابر خواهد بود.»

Kain hum kami to alet sarihto lu lak han om nahaeloe, Lamek mah loe alet qui sarih, vai sarihto lu laa tih, tiah thuih pae.

25 پس از آن، آدم و حوّا صاحب پسر دیگری شدند. حوّا گفت: «خدا به جای هابیل که به دست برادرش قائن کشته شده بود، پسری دیگر به من عطا کرد.» پس نام او را شیث (یعنی «عطا شده») گذاشت.

Adam mah a zu to iih haih let, a zu mah capa maeto sak; Kain mah hum ih Abel zuengah Sithaw mah capa maeto ang paek, tih ah a thuih pongah, a capa to Seth, tiah ahmin phui.

26 وقتی شیث بزرگ شد، برایش فرزندی به دنیا آمد که او را انوش نام نهادند. در زمان انوش بود که مردم به خواندن نام خداوند آغاز کردند.

Seth mah doeh capa maeto sak; a capa to Enos, tiah ahmin sak; to nathuem hoi kamtong kaminawk mah Angraeng ih ahmin to palawk amtong o.

Cain Slays Abel