< پیدایش 18 >

هنگامی که ابراهیم در بلوطستان ممری سکونت داشت، خداوند بار دیگر بر او ظاهر شد. شرح واقعه چنین است: ابراهیم در گرمای روز بر در خیمه خود نشسته بود. 1
Adonai appeared to him by the oaks of Mamre [Bitter, Fatness], as he sat in the tent door in the heat of the day.
ناگهان متوجه شد که سه مرد به طرفش می‌آیند. پس از جا برخاست و به استقبال آنها شتافت. ابراهیم رو به زمین نهاده، 2
He lifted up his eyes and looked, and saw that three men stood opposite him. When he saw them, he ran to meet them from the tent door, and bowed himself to the earth,
گفت: «ای سَروَرم، تمنا می‌کنم اندکی توقف کرده، 3
and said, “My lord, if now I have found chen ·grace· in your sight, please don’t go away from your servant.
در زیر سایه این درخت استراحت کنید. من می‌روم و برای شستن پاهای شما آب می‌آورم. 4
Now let a little water be fetched, wash your feet, and rest yourselves under the tree.
لقمه نانی نیز خواهم آورد تا بخورید و قوت بگیرید و بتوانید به سفر خود ادامه دهید. شما میهمان من هستید.» آنها گفتند: «آنچه گفتی بکن.» 5
I will get a morsel of bread so you can refresh your heart. After that you may go your way, now that you have come to your servant.” They said, “Very well, do as you have said.”
آنگاه ابراهیم با شتاب به خیمه برگشت و به سارا گفت: «عجله کن! چند نان از بهترین آردی که داری بپز.» 6
Abraham [Father of a multitude] hurried into the tent to Sarah [Princess], and said, “Quickly prepare three seahs [23.1 qt; 21.9 L] of fine meal, knead it, and make cakes.”
سپس خودش به طرف گله دویده، یک گوسالهٔ خوب گرفت و به نوکر خود داد تا هر چه زودتر آن را آماده کند. 7
Abraham [Father of a multitude] ran to the herd, and fetched a tender and good calf, and gave it to the servant. He hurried to dress it.
طولی نکشید که ابراهیم مقداری کره و شیر و کباب برای مهمانان خود آورد و جلوی آنها گذاشت و در حالی که آنها مشغول خوردن بودند، زیر درختی در کنار ایشان ایستاد. 8
He took butter, milk, and the calf which he had dressed, and set it before them. He stood by them under the tree, and they ate.
مهمانان از ابراهیم پرسیدند: «همسرت سارا کجاست؟» جواب داد: «او در خیمه است.» 9
They asked him, “Where is Sarah [Princess], your wife?” He said, “See, in the tent.”
آنگاه یکی از ایشان گفت: «سال بعد در چنین زمانی نزد تو خواهم آمد و سارا پسری خواهد زایید!» (سارا پشت درِ خیمه ایستاده بود و به سخنان آنها گوش می‌داد.) 10
He said, “I will certainly return to you when the season comes round. Behold, Sarah [Princess] your wife will have a son.” Sarah [Princess] sh'ma ·hear obey· in the tent door, which was behind him.
در آن وقت ابراهیم و سارا هر دو بسیار پیر بودند و دیگر از سارا گذشته بود که صاحب فرزندی شود. 11
Now Abraham [Father of a multitude] and Sarah [Princess] were old, well advanced in age. Sarah [Princess] had passed the age of childbearing.
پس سارا در دل خود خندید و گفت: «آیا زنی به سن و سال من با چنین شوهر پیری می‌تواند بچه‌دار شود؟» 12
Sarah [Princess] laughed within herself, saying, “After I have grown old will I have pleasure, my lord being old also?”
خداوند به ابراهیم گفت: «چرا سارا خندید و گفت:”آیا زنی به سن و سال من می‌تواند بچه‌دار شود؟“ 13
Adonai said to Abraham [Father of a multitude], “Why did Sarah [Princess] laugh, saying, ‘Will I really bear a child, yet I am old?’
مگر کاری هست که برای خداوند مشکل باشد؟ همان‌طوری که به تو گفتم سال بعد، در چنین زمانی نزد تو خواهم آمد و سارا پسری خواهد زایید.» 14
Is anything too hard for Adonai? At the set time I will return to you, when the season comes round, and Sarah [Princess] will have a son.”
اما سارا چون ترسیده بود، انکار نموده، گفت: «من نخندیدم!» گفت: «چرا خندیدی!» 15
Then Sarah [Princess] denied it, saying, “I didn’t laugh,” for she was afraid. He said, “No, but you did laugh.”
آنگاه آن سه مرد برخاستند تا به شهر سدوم بروند و ابراهیم نیز برخاست تا ایشان را بدرقه کند. 16
The men rose up from there, and looked toward Sodom [Burning]. Abraham [Father of a multitude] went with them to see them on their way.
اما خداوند گفت: «آیا نقشهٔ خود را از ابراهیم پنهان کنم؟ 17
Adonai said, “Will I hide from Abraham [Father of a multitude] what I do,
حال آنکه از وی قومی بزرگ و قوی پدید خواهد آمد و همهٔ قومهای جهان از او برکت خواهند یافت. 18
since Abraham [Father of a multitude] will surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth will be blessed in him?
من او را برگزیده‌ام تا فرزندان و اهل خانهٔ خود را تعلیم دهد که مرا اطاعت نموده، آنچه را که راست و درست است به جا آورند. اگر چنین کنند من نیز آنچه را که به او وعده داده‌ام، انجام خواهم داد.» 19
For I have known him, to the end that he may enjoin his children and his household after him, that they may keep the way of Adonai, to do righteousness and right judgement; to the end that Adonai may bring on Abraham [Father of a multitude] that which he has spoken of him.”
پس خداوند به ابراهیم فرمود: «فریاد علیه ظلمِ مردم سدوم و عموره بلند شده است و گناهان ایشان بسیار زیاد گشته است. 20
Adonai said, “Because the cry of Sodom [Burning] and Gomorrah [Rebellious people, Tyrants] is great, and because their habitual sin ·missing the mark· is very grievous,
پس به پایین می‌روم تا به فریادی که به گوش من رسیده است، رسیدگی کنم.» 21
I will go down now, and see whether their deeds are as bad as the reports which have come to me. If not, I will know.”
آنگاه آن دو نفر به جانب شهر سدوم روانه شدند، ولی خداوند نزد ابراهیم ماند. 22
The men turned from there, and went toward Sodom [Burning], but Abraham [Father of a multitude] stood yet before Adonai.
ابراهیم به او نزدیک شده، گفت: «خداوندا، آیا عادلان را با بدکاران با هم هلاک می‌کنی؟ 23
Abraham [Father of a multitude] came near, and said, “Will you consume the upright with the wicked?
شاید پنجاه عادل در آن شهر باشند. آیا به خاطر آنها، از نابود کردن آنجا صرفنظر نخواهی کرد؟ 24
What if there are fifty upright within the city? Will you consume and not spare the place for the fifty upright who are in it?
یقین دارم که تو عادلان را با بدکاران هلاک نخواهی نمود. چطور ممکن است با عادلان و بدکاران یکسان رفتار کنی؟ آیا داور تمام جهان از روی عدل و انصاف داوری نخواهد کرد؟» 25
Be it far from you to do things like that, to kill the upright with the wicked, so that the upright should be like the wicked. May that be far from you. Should not the Judge of all the earth do right judgement?”
خداوند در پاسخ ابراهیم فرمود: «اگر پنجاه عادل در شهر سدوم پیدا کنم، به خاطر آنها از نابود کردن آنجا صرفنظر خواهم کرد.» 26
Adonai said, “If I find in Sodom [Burning] fifty upright within the city, then I will spare the whole place for their sake.”
ابراهیم باز عرض کرد: «به منِ ناچیز و خاکی اجازه بده جسارت کرده، بگویم که 27
Abraham [Father of a multitude] answered, “See now, I have taken it on myself to speak to 'Adonay [Lord], although I am dust and ashes.
اگر در شهر سدوم فقط چهل و پنج عادل باشند، آیا برای پنج نفر کمتر، شهر را نابود خواهی کرد؟» خداوند فرمود: «اگر چهل و پنج نفر آدم درستکار در آنجا باشند، آن را از بین نخواهم برد.» 28
What if there will lack five of the fifty upright? Will you destroy all the city for lack of five?” He said, “I will not destroy it, if I find forty-five there.”
ابراهیم باز به سخنان خود ادامه داد و گفت: «شاید چهل نفر باشند!» خداوند فرمود: «اگر چهل نفر هم باشند آنجا را از بین نخواهم برد.» 29
He spoke to him yet again, and said, “What if there are forty found there?” He said, “I will not do it for the forty’s sake.”
ابراهیم عرض کرد: «تمنا اینکه غضبناک نشوی و اجازه دهی سخن گویم. شاید در آنجا سی نفر پیدا کنی!» خداوند فرمود: «اگر سی نفر یافت شوند، من آنجا را از بین نخواهم برد.» 30
He said, “Oh don’t let 'Adonay [Lord] be angry, and I will speak. What if there are thirty found there?” He said, “I will not do it, if I find thirty there.”
ابراهیم عرض کرد: «جسارت مرا ببخش و اجازه بده بپرسم اگر بیست عادل در آنجا یافت شوند، آیا باز هم آنجا را نابود خواهی کرد؟» خداوند فرمود: «اگر بیست نفر هم باشند شهر را نابود نخواهم کرد.» 31
He said, “See now, I have taken it on myself to speak to 'Adonay [Lord]. What if there are twenty found there?” He said, “I will not destroy it for the twenty’s sake.”
ابراهیم بار دیگر عرض کرد: «خداوندا، غضبت افروخته نشود! این آخرین سؤال من است. شاید ده نفر عادل در آن شهر یافت شوند!» خداوند فرمود: «اگر چنانچه ده عادل نیز باشند، شهر را نابود نخواهم کرد.» 32
He said, “Oh don’t let 'Adonay [Lord] be angry, and I will speak just once more. What if ten are found there?” He said, “I will not destroy it for the ten’s sake.”
خداوند پس از پایان گفتگو با ابراهیم، از آنجا رفت و ابراهیم به خیمه‌اش بازگشت. 33
Adonai went his way, as soon as he had finished communing with Abraham [Father of a multitude], and Abraham [Father of a multitude] returned to his place.

< پیدایش 18 >