حِزِقیال 46

1 خداوند یهوه می‌فرماید: «دروازهٔ شرقی حیاط داخلی، شش روز هفته بسته باشد، ولی در روز شَبّات و روزهای اول ماه باز شود.

Hettelah Bawipa Jehovah ni a dei, athung lae thongma athung patuen e dawk, kâen tâconae kanîtholah kangvawi e hah thawtawknae hnin taruk touh thung taren e lah ao han. Hateiteh, sabbath hnin hoi thaparei hnin dawk paawng e lah ao han.

2 حاکم از حیاط بیرونی وارد اتاق بزرگ محوطهٔ دروازه شود و کنار چارچوب دروازه بایستد و در حالی که کاهن، قربانی سوختنی و قربانی سلامتی او را تقدیم می‌کند، در آستانهٔ دروازه عبادت کند، سپس از دروازه خارج شود. دروازه تا غروب باز بماند.

Khobawi teh vaikhap rai lahoi a kâen tâco vaiteh, longkha khom teng vah a kangdue han. Vaihmanaw teh hmaisawi thuengnae hoi roum thuengnae sathei a thueng vaiteh, longkha pâhungnae vaikhap koe tabo vaiteh alawilah a tâco han. Hottelah a tâco vaiteh, takhang teh tangmin totouh khan awh mahoeh.

3 قوم باید در روزهای شَبّات و روزهای اول ماه، جلوی این دروازه خداوند را پرستش نمایند.

Taminaw ni sabbath hnin hoi thaparei hnin nah kâen tâconae takhang kung koe e BAWIPA mithmu vah thueng awh naseh.

4 «قربانیهای سوختنی که حاکم در روزهای شَبّات به خداوند تقدیم می‌کند، شش بره بی‌عیب و یک قوچ بی‌عیب باشند.

Sabbath hnin dawk khobawi ni BAWIPA koe hmaisawi thuengnae a poe hane kawi teh, tuca kacueme taruk touh hoi, tutan kacueme buet touh han.

5 هدیهٔ آردی که او با هر قوچ تقدیم می‌کند، باید یک ایفه باشد، ولی برای بره‌ها هر مقدار هدیه که بخواهد می‌تواند بدهد. همراه هر ایفه آرد، یک هین روغن زیتون نیز تقدیم کند.

Tutan buet touh dawkvah, tavai ephah buet touh, tucanaw hoi a poe thai totouh ephah buet touh dawk satui hin buet touh han.

6 در روز اول ماه، یک گاو جوان بی‌عیب، شش بره و یک قوچ بی‌عیب بیاورد.

Hahoi thapa rei hnin maitotanca kacueme buet touh, tuca taruk touh, tutan buet touh, kacueme seng han.

7 هدیهٔ آردی که او با هر گاو تقدیم می‌کند باید یک ایفه باشد و برای هر قوچ نیز یک ایفه. ولی برای بره‌ها هر مقدار هدیه که بخواهد می‌تواند بدهد، همراه هر ایفه آرد، یک هین روغن زیتون نیز تقدیم کند.

Vaiyei thueng nahane a kârakueng vaiteh, maitoca dawk ephah buet touh, tutan buet touh dawk ephah buet touh, tucanaw a poe thai yit touh hoi ephah buet touh dawk satui hin buet touh han.

8 «حاکم باید از راه اتاق بزرگ دروازه داخل شده، از همان راه نیز خارج شود.

Khobawi teh kâennae koe lah kâen tâconae vaikhap takhang hoi a kâen vaiteh haw lahoi bout a tâco han.

9 اما هنگام عیدها، وقتی قوم برای عبادت خداوند می‌آیند، کسانی که از دروازهٔ شمالی وارد خانهٔ خدا می‌شوند باید از دروازهٔ جنوبی خارج شوند و کسانی که از دروازهٔ جنوبی وارد شده‌اند باید از دروازهٔ شمالی بیرون بروند. هیچ‌کس حق ندارد از دروازه‌ای که وارد شده خارج شود، بلکه باید از دروازهٔ مقابل بیرون رود.

Khocanaw teh pawi hnin dawk BAWIPA hmalah a tho awh nahai, thuengnae a sak awh nahanelah, atunglae longkha koehoi kâen e teh, akalae longkha dawk hoi a tâco awh han. Akalae longkha dawk hoi kâen e teh, atunglae longkha dawk hoi a tâco awh han. A kâennae longkha dawk hoi ban laipalah hmalah pou a cei awh han.

10 در این عیدها، حاکم باید همراه مردم باشد، وقتی آنها داخل می‌شوند او نیز داخل شود و وقتی خارج می‌شوند او هم خارج شود.

A kâen awh toteh, khobawi hai ahnimouh koe a kâen van vaiteh, tâcawt awh pawiteh, a tâco van han.

11 «بنابراین، در عیدها و جشنهای مقدّس، با هر گاو جوان یک ایفه آرد تقدیم شود و با هر قوچ هم یک ایفه؛ ولی برای بره‌ها هر مقدار که بخواهند می‌توانند هدیه کنند. همراه هر ایفه آرد، یک هین روغن زیتون نیز تقدیم شود.

Pawi hninnaw hoi atueng khoe e pawinaw dawk, tavai thuengnae teh maitotanca buet touh dawk ephah buet touh, tutan buet touh dawk ephah buet touh, tucanaw dawk a poe thai e yit touh, ephah buet touh dawk satui hin buet touh han.

12 هر وقت که حاکم بخواهد هدیهٔ داوطلبانه تقدیم کند، خواه هدیهٔ او قربانی سوختنی باشد و خواه قربانی سلامتی، باید دروازهٔ شرقی حیاط داخلی برایش باز شود تا بتواند قربانیهایش را مثل قربانیهای روز شَبّات تقدیم کند. بعد او باید از همان راه بیرون برود و پشت سر او دروازه بسته شود.

Khobawi ni lungtho lahoi a sak e hmaisawi thuengnae, roum thuengnae, lungtho lahoi BAWIPA koe thuengnae hno a poe navah, kanîtholah kangvawi e longkha hah a paawng han, sabbath hnin dawk hmaisawi thuengnae, roum thuengnae a thueng e patetlah a poe han. A thueng hnukkhu a tâco vaiteh longkha hah a khan han.

13 «هر روز صبح باید یک برهٔ یک ساله بی‌عیب، به عنوان قربانی سوختنی به خداوند تقدیم شود.

A hnintangkuem BAWIPA koevah hmaisawi thuengnae dawk tutanca kum touh e, kacueme hah na thueng han. Amom tangkuem na sak han.

14 همچنین هر روز صبح هدیهٔ آردی که از یک ششم ایفه آرد نرم و یک سوم هین روغن زیتون تشکیل شده باشد، تقدیم شود. این یک قانون دائمی است که هر روز صبح یک بره و هدیهٔ آردی همراه با روغن زیتون به عنوان قربانی روزانه، به خداوند تقدیم شود.»

Amom tangkuem vaiyei na poe hanelah na kârakueng han. ephah pung taruk touh dawk pung touh hoi tavai kanui e kanawk e dawk satui hin buet touh, pung thum touh dawk pung touh, hatei, tavai thuengnae dawkvah, kangning e BAWIPA koevah atueng kahmancalah sak hane hah doeh.

15

Het patetlah hmaisawi thuengnae pou poe hanelah, tutanca vaiyei thuengnae hoi satui hah amom tangkuem a rakueng han telah a ti.

16 خداوند یهوه می‌فرماید: «اگر حاکم قطعه زمینی به یکی از پسرانش هدیه کند، آن زمین برای همیشه به او تعلق خواهد داشت.

Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, khobawi ni a capa tami bangpatet koehai râw hanelah ram poe pawiteh, a capa ni a coe e râw lah ao han.

17 ولی اگر به یکی از غلامانش زمینی ببخشد، آن غلام فقط می‌تواند آن زمین را تا سال آزادی خود نگه دارد. بعد آن زمین باید به حاکم پس داده شود. دارایی حاکم فقط به پسرانش به ارث می‌رسد.

Hateiteh, a coe e ram thung dawk hoi, a thaw ka tawk pouh e tami buet touh koevah, poe boipawiteh, santoungnae a tâconae kum totouh a tawn vaiteh, hathnukkhu hoi teh khobawi koevah, bout a poe han. Amae râw lah kaawm e hateh, a capanaw hanelah ao han.

18 حاکم حق ندارد ملک افراد قومم را غصب نماید و ایشان را از میان ملک خودشان بیرون کند. اگر او بخواهد به پسرانش زمینی ببخشد باید از املاک خود بدهد.»

Hothloilah khobawi ni, alouke ni a coe e ram lawm pouh mahoeh. A im hoi a law thung dawk hoi, a hrek hanelah hai awm hoeh. Ma e imlaw lengkaleng hah ka taminaw a kâkayei awh hoeh nahan, amae lah kaawm e thung hoi a capanaw koe râw a poe han.

19 سپس، آن مرد از دری که کنار دروازه بود، مرا به اتاقهای مقدّس کاهنان که رو به شمال بودند آورد. آنجا در انتهای سمت غربی اتاقها، او جایی را به من نشان داد

Hottelah longkha teng e vaihmanaw hanelah, kathounge imrakhan kâennae koe na kâenkhai. Hahoi khenhaw! imhlei lah kanîloumlah hmuen kahoung e ao.

20 و گفت: «در اینجا کاهنان گوشت قربانی جرم و قربانی گناه را می‌پزند و با آردی که هدیه می‌شود نان درست می‌کنند. این کارها را در اینجا انجام می‌دهند تا چیزی از این قربانیهای مقدّس به حیاط بیرونی برده نشود و به قوم صدمه‌ای نرسد.»

Ahni ni, hetheh vaihma ni taminaw thoung sak hanelah alawilae thongma lah a tâcokhai hoeh nahan, kâtapoe thuengnae hoi yon thuengnae a thawngnae hmuen hoi vaiyei a pahainae hmuen doeh telah a ti.

21 بار دیگر مرا به حیاط بیرونی آورد و به هر یک از چهار گوشهٔ حیاط برد. در هر گوشهٔ حیاط، اتاق بزرگی به طول بیست متر و عرض پانزده متر دیدم.

Hahoi alawilae thongma dawk na tâcokhai teh, thongma takin teng vah na ceisak. Hahoi khenhaw! thongma takin tangkuem koe thongma alouke ao.

22

Thongma takin pali touh dawk thongma tapang ka tawn e, ayung dong 40, adangka dong 30 touh ao. Hote takin koe kaawmnaw teh a thoung a len be a kâvan awh.

23 دور تا دور داخل این اتاق طاقچه‌ای سنگی چسبیده به دیوار با اجاقی در زیر آن قرار داشت که برای طبخ به کار می‌رفت.

Hote hmuen pali touh e athung lah, petkâkalup lah talung phai e ao teh, talung phai e a rahim petkâkalup e dawkvah, bu thawngnae lunghmunaw ao.

24 او به من گفت: «خادمین خانهٔ خدا قربانیهایی را که قوم تقدیم می‌کنند، در این اتاقها می‌پزند.»

Hahoi, kai koevah, hetnaw heh thawngnae im, impui dawk thaw katawknaw e taminaw ni thuengnae moi a thawngnae hmuen doeh telah a ti.