حِزِقیال 45

1 «وقتی زمین میان قبایل اسرائیل تقسیم می‌شود، باید یک قسمت از آن به عنوان ملک مقدّس به خداوند وقف گردد. این ملک باید طولش دوازده کیلومتر و نیم و عرضش ده کیلومتر باشد. تمام این ملک، مقدّس خواهد بود.

Khohmuen te rho la na naan uh vaengah BOEIPA te khosaa neh na pomsang ni. Khohmuen te a yun thawng kul thawng nga sen tih a daang thawng rha te hmuencim la hoep lamtah a kaepvai kah a rhi khaw boeih ah cimcaihnah om saeh.

2 این ملک مقدّس باید به دو قسمت مساوی تقسیم شود به طوری که طول هر قسمت دوازده کیلومتر و نیم و عرض آن پنج کیلومتر باشد. در یکی از این دو قسمت، باید خانهٔ خدا ساخته شود. مساحت خانهٔ خدا دویست و پنجاه مترمربع باشد و زمین اطراف آن به عرض بیست و پنج متر خالی بماند.

Hmuencim ham he ya nga, ya nga ah hniboeng bangla om saeh. A kaep, kaep ah dong sawmnga te khocaak la om saeh.

3

Te tlam cungnueh nen a yun thawng kul thawng nga, panga neh a daang thawng rha nueh lamtah a khui te hmuencim kah hmuencim rhokso la om saeh.

4 این قسمت از زمین، مقدّس خواهد بود. منازل کاهنانی که در خانهٔ خدا خدمت می‌کنند، و نیز خانهٔ خدا در این قسمت از ملک مقدّس ساخته خواهد شد.

Khohmuen lamkah hmuencim te BOEIPA taengah thohtat ham aka paan tih rhokso kah aka thotat khosoih rhoek ham om saeh. Amih ham im neh rhokso kah rhokso hmuen la om saeh.

5 قسمت دیگر ملک مقدّس، که آن هم دوازده کیلومتر و نیم طول و پنج کیلومتر عرض دارد باید برای محل سکونت لاویان که در خانهٔ خدا خدمت می‌کنند اختصاص یابد.

Te vaengah thawng kul thawng nga te a yun saeh lamtah thawng rha te a daang la om saeh. Te vaengah im kah aka thotat, amih Levi rhoek ham te khohut la imkhan pakul om pah saeh.

6 «کنار ملک مقدّس یک قطعه زمین دیگر هم به طول دوازده کیلومتر و نیم و عرض دو کیلومتر و نیم در نظر گرفته شود. در این زمین، یک شهر برای قوم اسرائیل ساخته شود.

Khopuei kah khohut te a daang thawng nga neh a yun thawng kul nga te voeivang ah hoep pah. Te te Israel imkhui pum ham khosaa hmuencim la om saeh.

7 «دو قطعه زمین نیز برای حاکم تعیین شود، یکی در جوار غربی ملک مقدّس و شهر، و دیگری در جوار شرقی آنها به طوری که طول هر یک از این دو قطعه زمین برابر مجموع عرض ملک مقدّس و عرض شهر باشد. این زمین از شرق به غرب به موازات یکی از زمینهای قبایل اسرائیل باشد.

Hmuencim khosaa kah a kaep, kaep ah, khopuei khohut kah hmuencim khosaa hmai duela, khotlak tuipuei ngong lamloh khothoeng kah khothoeng ngong khopuei khohut hmai duela, khotlak rhi lamloh khothoeng rhi duela voeivang kah khoyun te khoboei ham khoyo pakhat la om saeh.

8 این دو قطعه زمین، سهم حاکم خواهد بود و حاکمان، دیگر بر قوم ظلم نخواهند کرد بلکه تمام زمین باقی مانده را به طور مساوی بین قبایل اسرائیل تقسیم نموده، سهم هر قبیله را به خودشان واگذار خواهند کرد.»

Te khohmuen te Israel lakli ah anih kah khohut la om saeh. Te dongah ka khoboei rhoek loh ka pilnam te vuelvaek voel boel saeh. Tedae khohmuen te Israel imkhui ham a koca tarhing a paek bitni.

9 خداوند یهوه به حاکمان اسرائیل می‌فرماید: «از غارت کردن و فریب دادن قوم من دست بکشید و ایشان را از میان ملک و خانه‌هایشان بیرون نکنید. همیشه با انصاف و درستکار باشید.

Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Israel khoboei rhoek nangmih te tamah laeh saeh, kuthlahnah neh rhoelrhanah te toeng uh laeh. Tiktamnah neh duengnah mah saii uh. Nangmih hlanghmu pathai khaw ka pilnam taeng lamloh temah laeh saeh. He he ka Boeipa Yahovah kah olphong ni.

10 «در معاملات خود تقلب نکنید بلکه از وزنه‌ها و میزانهای درست استفاده نمایید.

Duengnah cooi neh duengnah cangnoek, duengnah bath mah nangmih taengah om saeh.

11 ایفه و بت باید به یک اندازه یعنی هر یک، یک دهم حومر که واحد اندازه‌گیری است باشند.

Cangnoek neh bath kah a rhimong te pakhat la om saeh. Bath pakhat dongah homer parha, homer pakhat dongah cangnoek parha kun saeh lamtah homer te a lan a tang la om saeh.

12 یک مثقال باید برابر بیست گِراه و یک منا برابر شصت مثقال باشد.

Shekel khat gerah pakul lo. Shekel pakul panga phoeiah shekel pakul phoeiah shekel hlai nga te nangmih ham mina pakhat la om saeh.

13 «میزان هدایایی که تقدیم می‌کنید بدین قرار است: یک شصتم از جو و گندمی که برداشت می‌کنید، یکصدم از روغنی که از درختان زیتون خود می‌گیرید، یک گوسفند از هر دویست گوسفندی که در چراگاههای اسرائیل دارید. اینها هدایای آردی و قربانیهای سوختنی و قربانیهای سلامتی هستند که قوم باید برای کفارهٔ گناهانشان تقدیم کنند. این را من که خداوند یهوه هستم می‌گویم.

Khocang he cang homer pakhat dongkah cangnoek parhuk ah tloeng lamtah cangtun homer khat te cangnoek parhuk la loeng pah.

14

Situi ham tah bath dongah oltlueh khueh saeh. Situi he kore pakhat ah bath parha lo saeh. Homer pakhat te bath parha, bath parha te homer pakhat lo ni.

15

Israel kah buhtoi boiva yahnih dongah tu pakhat te khocang neh hmueihhlutnah la, rhoepnah ham amih kah tholh aka dawth la om saeh. He tah ka Boeipa Yahovah kah olphong ni.

16 «قوم اسرائیل باید هدایای خود را به”حاکم“بدهند.

Khohmuen pilnam boeih loh he khosaa neh Israel khoboei taengla mop uh saeh.

17 وظیفهٔ حاکم این است که به هنگام عیدهای اول ماه، روزهای شَبّات و سایر اعیاد، حیوانات قربانی سوختنی، هدایای آردی و هدایای نوشیدنی را برای قوم آماده سازد. او باید قربانی گناه، هدایای آردی، قربانی سوختنی و قربانی سلامتی را برای کفارهٔ گناه قوم اسرائیل آماده سازد.»

Khoboei soah he hmueihhlutnah neh khocang khaw, khotue kah tuisi neh hlasae Sabbath khaw, Israel imkhui kah tingtunnah boeih khaw om ni. Israel imkhui yueng tholh dawth ham te boirhaem neh khocang khaw, hmueihhlutnah neh rhoepnah khaw a saii pah ni.

18 خداوند یهوه می‌فرماید: «در روز اول از ماه اول هر سال، برای تطهیر خانهٔ خدا یک گاو جوان بی‌عیب قربانی کن.

Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Lamhmacuek kah hlasae hnin at dongah saelhung ca khuikah vaito hmabut te lo lamtah rhokso te ciim kuekluek.

19 کاهن مقداری از خون این قربانی گناه را گرفته، آن را بر چارچوب در خانهٔ خدا، بر چهار گوشهٔ مذبح و بر چهار چوب دروازهٔ حیاط داخلی بپاشد.

Boirhaem thii te khosoih loh lo saeh lamtah im kah rhungsut neh hmueihtuk tungkha a kil te pali dongah khaw, khuiben vongup vongka kah rhungsut dongah khaw hluk saeh.

20 در روز هفتم همان ماه، برای هر کس که سهواً یا ندانسته مرتکب گناهی شده باشد نیز همین کار را بکن. بدین ترتیب خانهٔ خدا تطهیر خواهد شد.

Te tlam te a hla rhih dongah khaw aka palang hlang ham neh hlangyoe ham saii pah. Te tlam ni im ham khaw na dawth eh.

21 «در روز چهاردهم همان ماه، عید پِسَح را به مدت هفت روز جشن بگیرید. در طی این هفت روز، فقط نان بدون خمیرمایه خورده شود.

Lamhma la hlasae hnin hlai li te nangmih ham Yoom la om vetih khotue yalh khohnin ah tah vaidamding mah ca saeh.

22 در روز اول عید، حاکم باید برای رفع گناه خود و گناه تمام قوم اسرائیل، یک گاو قربانی کند.

Te khohnin ah khoboei loh amah yueng neh khohmuen pilnam boeih yueng, boirhaem la vaitotal ngawn saeh.

23 در هر هفت روز عید، او باید قربانی سوختنی برای تقدیم به خداوند تدارک بیند. این قربانی، روزانه شامل هفت گاو و هفت قوچ بی‌عیب باشد. برای کفارهٔ گناه هم هر روز یک بز نر قربانی شود.

Khotue hnin rhih khuiah BOEIPA taengkah hmueihhlutnah te vaitotal parhih neh tutal parhih hmabut neh, khohnin hnin rhih kah boirhaem te hnin at ham maae tal ca pakhat ngawn saeh.

24 حاکم باید یک ایفه هدیهٔ آردی با هر گاو و یک ایفه هدیه آردی با هر قوچ تقدیم کند و نیز همراه هر ایفه آرد، یک هین روغن زیتون بدهد.

Khocang te vaito pakhat dongah cangnoek pakhat, tutal pakhat dongah cangnoek neh cangnoek pakhat dongah situi bunang pakhat hmoel saeh.

25 «روز پانزدهم ماه هفتم، عید سایبانها را به مدت هفت روز جشن بگیرید. در طی هفت روز این عید نیز حاکم باید قربانی گناه، قربانی سوختنی، هدیه آردی و روغن تقدیم کند.»

Hla rhih, hnin hlai nga dongkah khotue vaengah khaw hnin rhih khuiah boirhaem ham neh hmueihhlutnah ham khaw, khocang ham neh situi ham khaw te rhoek bangla saii saeh.