< حِزِقیال 35 >
پیغام دیگری از جانب خداوند به من رسید: «ای پسر انسان، رو به کوه سعیر بایست و بر ضد ساکنانش پیشگویی کن و بگو: | 1 |
Weiter erging das Wort des HERRN an mich folgendermaßen:
»Menschensohn, richte deine Blicke gegen das Gebirge Seir und verkünde folgende Weissagungen gegen dasselbe:
«خداوند یهوه میفرماید: ای ادومیها، من بر ضد شما هستم و سرزمین شما را به کلی ویران و متروک خواهم کرد. | 3 |
›So hat Gott der HERR gesprochen: Nunmehr will ich an dich, Gebirge Seir, ich will meine Hand gegen dich ausstrecken und dich zur Wüste und Einöde machen!
شهرهایتان را خراب و ویران خواهم نمود تا بدانید که من یهوه هستم. | 4 |
Deine Städte will ich in Trümmer legen, und du selbst sollst zur Wüste werden, damit du erkennst, daß ich der HERR bin!
شما دائم با اسرائیل دشمنی کردهاید. وقتی بنیاسرائیل در مصیبت بودند و به سبب گناهانشان مجازات میشدند، شما هم در کشتار آنها شریک گشتید. | 5 |
Weil du immerfort Feindschaft gehegt und die Israeliten zur Zeit ihres Unglücks, zur Zeit, als sie ihre Schuld endgültig büßten, dem Schwert ausgeliefert hast:
به حیات خود قسم، حال که از خونریزی لذت میبرید، من هم خون شما را میریزم. | 6 |
darum, so wahr ich lebe!‹ – so lautet der Ausspruch Gottes des HERRN –: ›bluten will ich dich machen, und Blut soll dich verfolgen! Weil du dich durch Blutvergießen verschuldet hast, soll Blut dich verfolgen!
کوه سِعیر را ویران و متروک میکنم و تمام کسانی را که از آن عبور کنند از بین میبرم. | 7 |
Ich will das Gebirge Seir zur Wüste und Einöde machen und alle in ihm ausrotten, die da hin- und herziehen.
کوهها، تپهها، درهها و رودخانههایتان را از اجساد کشتهشدگان با شمشیر پر میسازم. | 8 |
Und ich will seine Berge überall mit Erschlagenen bedecken: auf deinen Höhen, in deinen Tälern und in allen deinen Schluchten sollen vom Schwert Erschlagene niedersinken.
سرزمین شما را برای همیشه ویران میکنم و شهرهایتان دیگر هرگز آباد نخواهند شد تا بدانید که من یهوه هستم. | 9 |
Zu ewigen Wüsteneien will ich dich machen, und deine Städte sollen unbewohnt sein, damit ihr erkennt, daß ich der HERR bin.
«با اینکه من در سرزمین اسرائیل و یهودا حضور دارم، ولی شما گفتهاید این دو قوم مال ما هستند و ما سرزمین آنها را به تصرف خود درمیآوریم. | 10 |
Weil du gesagt hast: Die beiden Völker und die beiden Länder müssen mein werden, und ich will sie in Besitz nehmen! – obwohl doch der HERR dort wohnt:
پس، به حیات خود قسم، خشم و حسد و کینهای را که نسبت به قوم من داشتید تلافی خواهم کرد. هنگامی که شما را مجازات کنم، بنیاسرائیل خواهند دانست که به سبب آنچه که بر سر ایشان آوردهاید شما را مجازات کردهام. | 11 |
darum, so wahr ich lebe!‹ – so lautet der Ausspruch Gottes des HERRN –, ›will ich entsprechend deinem eigenen Zorn und Eifer mit dir verfahren, wie du infolge deines Hasses gegen sie verfahren bist, und ich will mich dir zu erkennen geben, wenn ich mit dir ins Gericht gehe.
شما نیز خواهید دانست که من سخنان کفرآمیز شما را شنیدهام که گفتهاید سرزمین قوم اسرائیل خراب شده و ما آنها را خواهیم بلعید. | 12 |
Dann wirst du auch erkennen, daß ich, der HERR, alle deine Lästerungen gehört habe, die du gegen das Bergland Israel ausgestoßen hast, indem du sagtest: Wüst liegt es da: uns ist es zum Verspeisen gegeben!
شما بر ضد من سخنان تکبرآمیز بسیار گفتهاید و من همهٔ آنها را شنیدهام!» | 13 |
So habt ihr den Mund voll gegen mich genommen und vermessene Reden gegen mich ausgestoßen; ich habe es wohl gehört!‹
خداوند یهوه به اهالی سِعیر میفرماید: «وقتی سرزمین شما را ویران کنم، تمام مردم جهان شادی خواهند کرد. | 14 |
So hat Gott der HERR gesprochen: ›Zur Freude der ganzen Erde will ich Verwüstung über dich bringen!
هنگامی که سرزمین من اسرائیل ویران شد شما خوشحال شدید و اکنون من برای ویران شدن سرزمین شما شادی میکنم! ای کوه سِعیر، ای سرزمین ادوم، شما به کلی ویران خواهید شد. آنگاه همه خواهید دانست که من یهوه هستم!» | 15 |
Wie du dich darüber gefreut hast, daß der Erbbesitz des Hauses Israel verwüstet wurde, ebenso will ich es dir widerfahren lassen: zur Wüste sollst du werden, Gebirge Seir, und du, Edom, insgesamt, damit du zur Erkenntnis kommst, daß ich der HERR bin!‹«