< حِزِقیال 35 >
پیغام دیگری از جانب خداوند به من رسید: «ای پسر انسان، رو به کوه سعیر بایست و بر ضد ساکنانش پیشگویی کن و بگو: | 1 |
Moreover the word of the LORD came unto me, saying,
Son of man, set thy face against mount Seir, and prophesy against it,
«خداوند یهوه میفرماید: ای ادومیها، من بر ضد شما هستم و سرزمین شما را به کلی ویران و متروک خواهم کرد. | 3 |
And say unto it, Thus saith the Lord GOD; Behold, O mount Seir, I [am] against thee, and I will stretch out mine hand against thee, and I will make thee most desolate.
شهرهایتان را خراب و ویران خواهم نمود تا بدانید که من یهوه هستم. | 4 |
I will lay thy cities waste, and thou shalt be desolate, and thou shalt know that I [am] the LORD.
شما دائم با اسرائیل دشمنی کردهاید. وقتی بنیاسرائیل در مصیبت بودند و به سبب گناهانشان مجازات میشدند، شما هم در کشتار آنها شریک گشتید. | 5 |
Because thou hast had a perpetual hatred, and hast shed [the blood of] the children of Israel by the force of the sword in the time of their calamity, in the time [that their] iniquity [had] an end:
به حیات خود قسم، حال که از خونریزی لذت میبرید، من هم خون شما را میریزم. | 6 |
Therefore, [as] I live, saith the Lord GOD, I will prepare thee unto blood, and blood shall pursue thee: sith thou hast not hated blood, even blood shall pursue thee.
کوه سِعیر را ویران و متروک میکنم و تمام کسانی را که از آن عبور کنند از بین میبرم. | 7 |
Thus will I make mount Seir most desolate, and cut off from it him that passeth out and him that returneth.
کوهها، تپهها، درهها و رودخانههایتان را از اجساد کشتهشدگان با شمشیر پر میسازم. | 8 |
And I will fill his mountains with his slain [men: ] in thy hills, and in thy valleys, and in all thy rivers, shall they fall that are slain with the sword.
سرزمین شما را برای همیشه ویران میکنم و شهرهایتان دیگر هرگز آباد نخواهند شد تا بدانید که من یهوه هستم. | 9 |
I will make thee perpetual desolations, and thy cities shall not return: and ye shall know that I [am] the LORD.
«با اینکه من در سرزمین اسرائیل و یهودا حضور دارم، ولی شما گفتهاید این دو قوم مال ما هستند و ما سرزمین آنها را به تصرف خود درمیآوریم. | 10 |
Because thou hast said, These two nations and these two countries shall be mine, and we will possess it; whereas the LORD was there:
پس، به حیات خود قسم، خشم و حسد و کینهای را که نسبت به قوم من داشتید تلافی خواهم کرد. هنگامی که شما را مجازات کنم، بنیاسرائیل خواهند دانست که به سبب آنچه که بر سر ایشان آوردهاید شما را مجازات کردهام. | 11 |
Therefore, [as] I live, saith the Lord GOD, I will even do according to thine anger, and according to thine envy which thou hast used out of thy hatred against them; and I will make myself known among them, when I have judged thee.
شما نیز خواهید دانست که من سخنان کفرآمیز شما را شنیدهام که گفتهاید سرزمین قوم اسرائیل خراب شده و ما آنها را خواهیم بلعید. | 12 |
And thou shalt know that I [am] the LORD, [and that] I have heard all thy blasphemies which thou hast spoken against the mountains of Israel, saying, They are laid desolate, they are given us to consume.
شما بر ضد من سخنان تکبرآمیز بسیار گفتهاید و من همهٔ آنها را شنیدهام!» | 13 |
Thus with your mouth ye have boasted against me, and have multiplied your words against me: I have heard [them].
خداوند یهوه به اهالی سِعیر میفرماید: «وقتی سرزمین شما را ویران کنم، تمام مردم جهان شادی خواهند کرد. | 14 |
Thus saith the Lord GOD; When the whole earth rejoiceth, I will make thee desolate.
هنگامی که سرزمین من اسرائیل ویران شد شما خوشحال شدید و اکنون من برای ویران شدن سرزمین شما شادی میکنم! ای کوه سِعیر، ای سرزمین ادوم، شما به کلی ویران خواهید شد. آنگاه همه خواهید دانست که من یهوه هستم!» | 15 |
As thou didst rejoice at the inheritance of the house of Israel, because it was desolate, so will I do unto thee: thou shalt be desolate, O mount Seir, and all Idumea, [even] all of it: and they shall know that I [am] the LORD.